Rem Wоrd - Historia od stworzenia Świata. …i nie ma już czasu…

Pojawiają się pierwsze rytuały religijne.

Dziecko epoki kamienia łupanego. Rekonstrukcja historyczna

Późny holocen naznaczony jest szerokimi krokami Homo sapiens. Pierwsza z nich – neolit lub epoka kamienia – trwa od początku plejstocenu. Poprzedza go mezolit, kiedy ludzie gromadzą umiejętności wspólnego łowiectwa, doskonalą swoją mowę, rozwijają zrozumienie norm społecznych, zakazów religijnych i wieloletnich tradycji.

Współcześni uczeni reklamują pierwszą wyraźną kulturę archeologiczną – tzw. «Hamburg», który nagle pojawił się na terytorium współczesnej Holandii i Niemiec. Świadczą o tym kamienne groty włóczni z bocznym wgłębieniem i kamienne siekacze. Najstarszym miastem na Ziemi wymienionym w annałach jest Jerycho (po arabsku – «Ariha», po grecku – «Jerycho», położone obecnie na terytorium Autonomii Palestyńskiej, 30 km na północny zachód od Jerozolimy.

Ludzie neolityczni

Około 6, 5 tysięcy lat temu ludzkość przechodzi w epokę brązu (w Ameryce jest to raczej miedziowo-obsydian). Do XIII wieku pne kończy się era rozwoju ludzkiego, charakteryzująca się ogólnie pokojowym współistnieniem plemion, na dobre i na złe. Źródła wskazują na «rozłam w jednej wspólnocie protoindoeuropejskiej», wielkie migracje ludów i utratę dawnej kultury miłującej pokój.

Epoka żelaza naznaczona jest serią krwawych konfliktów zbrojnych, a jednocześnie gwałtownym rozwojem technologicznym. Epokę tę poprzedza tzw. «Brązowa zapaść». Przez dwa lub trzy stulecia ludzkość wpada w otchłań wielkich kłopotów i ogólnego upadku. Powodem tego jest erupcja superwulkanu Hekla na Islandii lub jego potężnego brata Santorini w przeciwnej części planety (XII wiek pne). Być może winowajcami są zmiany w prądach oceanicznych, totalna susza, pojawienie się żelaznej cudownej broni iw konsekwencji bezprecedensowa aktywacja klasy wojskowej. Tego wszystkiego możemy się tylko domyślać

Podwodny kompleks megalityczny Yonaguni, 183 x 150, wysokość 42 m. Naukowcy szacują wiek edukacji od 10 do 16 tysięcy lat. Ten i inne podobne megality nie pasują do ogólnie przyjętego obrazu świata.

To jest oficjalna historia naszej planety. Ale do budowy jego budynku wykwalifikowani mistrzowie naukowcy wybierają tylko te cegły wiedzy, które nie psują ogólnego wyidealizowanego obrazu.

Starożytny Babilon. Malarstwo artystyczne. Kiedyś jadł i pił

…Sumerowie. Cztery i pół tysiąca lat temu. Terytorium południowego Iraku. Pismo klinowe, pierwsze na świecie koło, warzenia. Po pierwsze, Babilon powstał jako mała wioska. Sumerowie rozpływają się w nowe ludy. Ale ich uschnięta krew daje nowe, wspaniałe pędy. Królestwo babilońskie rośnie, rozkwita przez kilka stuleci, a następnie zostaje spustoszone przez Hetytów (obszar zamieszkania to południe współczesnej Turcji). Hetyci toczą wojnę z Egiptem, przejmując jego prowincje, ale nie mogą przetrwać upadku brązu – nagła utrata umiejętności pisania i umiejętności, być może pod wpływem erupcji superwulkanu Hekla, przegrywa z «Ludami Morza», które przybyły z Bałkany i Azję Mniejszą.

Wulkan Hekla, Islandia. Ostatnia potężna erupcja miała miejsce w 950 roku pne. (według innych źródeł w 1159 pne). Następnie w atmosferze planety pojawiło się 7,5 km sześciennych popiołu, który nie był przydatny dla wszystkich żyjących i rosnących.

Ze skromnego nomu, tj. Wiejskiej osady Ashur, w centrum współczesnego Iraku, rozwija się wielka potęga starożytności, Asyria. Kawałek po kawałku, emanując krwawą śliną, pochłania terytoria współczesnej Turcji, Syrii, Izraela i częściowo Egiptu. Babilon, perła Asyrii, zachowuje niezależność od swojej niegdyś prowincji, szuka sojuszników, buntuje się, umiera i ponownie odbudowuje. Wobec braku silnych garnizonów, okrzyków, mieczy, rydwanów, biczów i nadzorców, siła militarna w nowych prowincjach po prostu nie działa. Asyria męczy się walką. Schodząc z północnych gór, początkowo jako lojalni sojusznicy, jeszcze bardziej bezwzględni i pozbawieni kultury Scytowie wędrują po jego terytorium, prawie nie napotykając oporu. Media i Babilon zbierają armie na wzór asyryjski, niszcząc nową stolicę Asyrii, Niniwę, jej święte centrum Ashur i całe to całkowicie zmilitaryzowane państwo.

Wykopane ruiny Babilonu, VI wiek pne. W tle kompleks świątynny zrekonstruowany na zlecenie byłego przywódcy Iraku Saddama Husajna.

Resztki armii niegdyś potężnego supermocarstwa szukają sojuszu z odrodzonymi, jak Ozyrys, Egipt i ostatecznie giną gdzieś na jego bezkresnych pustyniach …

Próbka poezji sumeryjskiej:

…

Starożytny Egipt (łacińska wymowa «Ayguptus», hebrajskie «Mitsraim», arabskie «Masr», imię własne Ta-Kemet, «Czarna Ziemia»).

Starożytna grecka bogini Izyda, przyjaciółka wszystkich

Najstarsze królestwo egipskie zostało założone pięć tysięcy lat temu przez monarchę Menesa i jego lud, który przypuszczalnie przybył z teraz zalanego wybrzeża zachodnich Indii. Zapamiętajmy i pokolorujmy ten historyczny schemat. Wczesne królestwo, starożytne, środkowe i nowe. Faraon Psammetichus (664—610 pne) wypędza ze swego kraju zatwardziałych Asyryjczyków. Niepodległość nie trwa długo. W V wieku pne Egipt został zdobyty przez Persję (dynastia Achemenidów). Dwa wieki później krajem rządzi helleńska dynastia Ptolemeuszy. Z reguły zdobywcy, podziwiając rozwiniętą kulturę „Czarnej Ziemi”, traktują Egipcjan raczej łagodnie. W sumie przez dwa i pół tysiąca lat ery starożytnego świata Egiptem rządzą 32 dość długie dynastie.

Poezja starożytnego Egiptu: