Rem Wоrd - Historia od stworzenia Świata. …i nie ma już czasu…

(Pieśń z domu zmarłego króla Antefa, wyryta przed śpiewakiem harfą)

…WI wieku pne, wraz ze śmiercią syna Kleopatry i Cezara, nieszczęsnego młodzieńca Cezariona, Egipt całkowicie przeszedł w ręce Rzymian. Od początku VIII wieku n.e. dominowali tu Arabowie.

Aż do bardzo późnego okresu Egipcjanie nie znali żadnego rozwiniętego systemu monetarnego. Co najmniej środki finansowe są zastępowane na 42 kg worków zboża. a debens to sztaby miedziane lub srebrne. W dużej mierze wszystko w Ayguptos zależy od tego, co zdecydowali władcy i jak poprawnie ich słowa odbiła na papirusie niemal równie znacząca postać – skryba.

Kuchnia standardowego egipskiego mieszkania nie ma dachu, ale ma kamień młyński do mielenia zboża i piekarnik. Podstawą diety zwykłych, a nie zwykłych mieszkańców kraju Ka-Temet są również bułeczki pszenne. Piwo „morszczuk”, z soku i pieczywa daktylowego, słodkawe lub gorzkie, spore 10 stopni, prawie jak wino, z dodatkiem mandragory, anyżu, szafranu. Słynne odmiany – „Wesoły towarzysz podróżnik”, „Dobra”.

Z pewnych względów religijnych starożytni Egipcjanie nie jedzą wieprzowiny, podobnie jak Semici mieszkający nieco na wschodzie.

Egipt dzisiaj. Za kompleksem majestatycznych piramid leży pustynia, na której spoczywa około 80 milionów mumii zwykłych ludzi. Ciekawe, że kiedyś Żydzi, podziwiani kulturą, mądrością i życzliwością Egipcjan, uznali ich za niemal równych sobie. Trzy pokolenia później potomkowie urodzeni w małżeństwie z Egipcjanką mogli już wejść do społeczeństwa

Świątynie i inne duże budynki religijne w Egipcie nie są przeznaczone do masowych zgromadzeń. W służbie uczestniczą tylko księża. Podstawą religii jest potrzeba zebrania pewnych niepowiązanych «aspektów», aby nadal istnieć w formie duchowej. Na planie fizycznym wyraża się to w potrzebie mumifikacji i ochrony ciał ludzi, którzy w szczególny sposób udali się do innego świata.

Starożytna Grecja. 1000 lat pne – początek tzw. Okresu polis. Pierwsze miasta, domy, świątynie i mury fortecy. Najazd Dorianów z północy (w czystej postaci – Spartan), wielkie osiągnięcia kulturowe i społeczne. Amfory i fora. Wojownicza Sparta rządzi greckim światem na równi z mądrymi Atenami. Potężna, aczkolwiek niepostrzeżenie miażdżąca Persja zawiera de iure traktat z Grekami w protektoracie, który obserwuje Sparta.

Wojny grecko-perskie 500—479 PNE.

W tym czasie (a dokładniej 492 pne) nowy władca Persji, Dariusz I, zakłada imperium Achemenidów, w skład którego wchodzą między innymi Syria, Azja Mniejsza i Egipt. Oskarżając Greków o pogwałcenie traktatu związkowego, sformalizowanego w „małym tekście” jako wejście do tego imperium, wysyła do Grecji oddział ekspedycyjny liczący 25 000 żołnierzy, ale otrzymuje zdecydowaną odmowę od założycieli demokracji. Persowie tracą 7 000 żołnierzy, Grecy zaledwie 194. 19 lat po bitwie pod Maratonem, która nie wygasła od dwóch i pół tysiąca lat, następuje bitwa pod Termopilami i morska bitwa pod Salaminą. Oddziały syna Dariusza, Kserksesa, ponoszą ostateczną klęskę pod greckim Plataea.

Starożytna poezja grecka:

(Safona, Wyspa Lesbos, 570—630 pne, tłum. V. Krestovsky)

Grecja i Azja Mniejsza w przededniu wojny peloponeskiej (431 pne). Ateny stanowią liczne, stosunkowo niezależne kolonie greckie

Ale nasączeni testosteronem, napinający mięśnie sojusznicy zwracają teraz na siebie wzrok. … Podczas pierwszej peloponeskiej, starożytnej greckiej wojny domowej, zwyciężyła Sparta. Kraj agresywnych ascetów przejmuje Ateny, wyczerpane walką, i kończy stulecie swojej demokracji z przystąpieniem militarystycznej oligarchii pozbawionej jakichkolwiek kreatywnych zasad. To wcale nie jest przyjemne dla kochających wolność greckich kolonii ze wszystkich stron Ekumeny (świata opanowanego przez ludzkość). Oddziały ochotników, chwytając wiosła, polubownie pędzą do metropolii. W końcu wojska Teb (potężne miasto nieco na północ od Aten) i Aten, które odradzają się pomimo wrogów, jednoczą się i krok po kroku spychają Dorian z powrotem na południowy wschód od Półwyspu Peloponeskiego. Tutaj Spartanie, stając się na swój sposób reliktem żebraków, ale nie do pogodzenia wojowników, stulecie po stuleciu zmieniają się w zwykłych Greków.

…Macedonia (północna część Półwyspu Bałkańskiego), greckie królestwo, a wcześniej, nawiasem mówiąc, były wasal Persji powstaje i zakłada swoje garnizony we wszystkich głównych miastach-państwach Grecji.

Władca obecnie zjednoczonej Grecji, wódz Aleksander Wielki, podbił Persję i część sąsiednich krajów w 330 rpne. mi. Siedem lat później ten ogromny, ale luźny stan niczym meduza rozpada się na Seleucję, Partię i Egipt. Egiptem rządzi teraz mądry towarzysz Aleksandra Ptolemeusza, który zostaje nowym faraonem i założycielem dynastii jego imienia.

Ale już niedługo, jak na historyczne standardy, jeszcze potężniejszy zachodni sąsiad – Rzym, zwróci uwagę na słoneczną, nawet Wielką Grecję…

Druga wojna peloponeska (197—200 pne). Macedonia i Grecja w przededniu ich podboju przez Wielki Rzym. Pod słońcem Hellady falangi i długie włócznie przegrają z legionami i krótkimi mieczami

Starożytne Chiny. Trzydzieści sześć wieków pne. To jest dno znanej nam historii świata.

Pierwszym stanem, o którym mówią źródła pisane, jest na wpół mityczny Shang-Yin (1600 pne – 1046 pne). W odróżnieniu od państw np. Europejskich – zarówno w starożytnych, jak i współczesnych Chinach nie ma świątyń poświęconych wielkim bogom. Wszędzie są tylko domowe ołtarze poświęcone zmarłym przodkom, rodzaj technicznych punktów kontaktu z nimi. Wielkie Niebo, w którym żyją dusze przodków i wielkich władców, nie jest uosobionym bóstwem, nadawcą sensu życia i rezonatorem wszystkich twoich działań.