Вадим Грушевский - Исландские сказки / Íslensk ævintýri

Að litlum tíma liðnum fer hellirinn að skjálfa, og kemur tröllskessa mikil í hellinn. Hún mælti: „Þú ert þá komin hér, Sigríður karlsdóttir, þú skalt ekki lifa lengi, þú hefur stolið frá mér.“

Skessan tekur hana þá(великанша взяла её) , snýr úr hálsliðnum(свернула ей шею; snúa – выворачивать; hálsliður – шейный позвонок; háls – шея; liður – позвонок ) og hendir búknum í gjótu í hellinum(и выбросила тело в яму в пещере; henda – бросать; gjóta – яма ).

Skessan tekur hana þá, snýr úr hálsliðnum og hendir búknum í gjótu í hellinum.

Víkur nú sögunni heim í garðshorn(переносится сказка опять в дом /старика со старухой/; víkja – передвигать ) . Karl og kerlingu fer að lengja eftir Sigríði(старик со старухой затосковали по Сигрид; fara – начинать; lengja eftir e-m – тосковать по кому-л. ) og ætla hún muni nú dauð(и решили, что она уже, наверно, умерла) . Þau ráða þá af að senda Signýju að leita að Búkollu(решили они тогда отправить Сигни искать Букотлу) , og fer hún af stað(вот и отправилась она) . Verða nú forlög hennar eins og Sigríðar að öllu leyti(её постигла та же участь, что и Сигрид; forlög – судьба; að öllu leyti – по всем статьям; leyti – часть; аспект ) , og seinast drepur skessan hana í hellinum(и в конце концов убила её великанша в пещере; seinn – поздний ).

Víkur nú sögunni heim í garðshorn. Karl og kerlingu fer að lengja eftir Sigríði og ætla hún muni nú dauð. Þau ráða þá af að senda Signýju að leita að Búkollu, og fer hún af stað. Verða nú forlög hennar eins og Sigríðar að öllu leyti, og seinast drepur skessan hana í hellinum.

Nú biður Helga karl og kerlingu að lofa sér að leita að Búkollu(тогда попросила Хельга старика со старухой отпустить её искать Букотлу) . En þau halda það verði til lítils(но они подумали, что это без толку: «становится к малому»; verða til lítils – быть бесполезным ) , þegar hinar góðu gulldætur sínar hafi ekki getað fundið hana(раз уж их золотые доченьки не смогли найти её; gulldóttir – золотая дочь; gull – золото; dóttir – дочь ) og séu nú líklegast dauðar(и теперь, наверно, мертвы; líklegast – скорее всего ).

Nú biður Helga karl og kerlingu að lofa sér að leita að Búkollu. En þau halda það verði til lítils, þegar hinar góðu gulldætur sínar hafi ekki getað fundið hana og séu nú líklegast dauðar.

Það verður þó(и всё же в конце концов: «то становится всё же») , að Helga fær að fara(Хельгу отпустили: «разрешили пойти»; fá að gera e-ð – получать разрешение сделать что-л. ) . Hún fær skrápskinnsskó á fæturna(она получила = дали ей башмаки из грубой кожи на ноги; skrápskinnskór – башмак из грубой кожи; skrápur – грубая шкура; кожа акулы; skinn – кожа; шкура; мех; skór – ботинок ) og í nestið fær hún bræðing, roð, ugga og skófir(а из еды дали ей сало с рыбьим жиром, рыбью кожу, плавники и ягель; bræðing – смесь сала с рыбьим жиром; roð – рыбья кожа; uggi – плавник; рыба; skóf – лишайник ).

Það verður þó, að Helga fær að fara. Hún fær skrápskinnsskó á fæturna og í nestið fær hún bræðing, roð, ugga og skófir.

Hún gengur nú lengi(вот идёт она долго) , þangað til hún kemur á hól nokkurn(пока не пришла к какому-то холму) . Þá mælti hún(тогда она сказала) : „Hér hafa systur mínar borðað(здесь сестрицы мои ели) , hér skal ég borða líka(здесь и я поем) .“

Hún gengur nú lengi, þangað til hún kemur á hól nokkurn. Þá mælti hún: „Hér hafa systur mínar borðað, hér skal ég borða líka.“

Fer hún nú að naga úr nesti sínu(начала она тогда кушать свою еду; naga – глодать; грызть ) . Síðan mælti hún(потом сказала она) : „Baulaðu, kýrin Búkolla(помычи, корова Букотла) , ef ég á að finna þig(найду ли я тебя) .“

En ekki baular kýrin(но не мычит корова).

Fer hún nú að naga úr nesti sínu. Síðan mælti hún: „Baulaðu, kýrin Búkolla, ef ég á að finna þig.“

En ekki baular kýrin.

Nú gengur hún á annan hól(пошла она тогда к другому холму) og fór eins að og á fyrra hólnum(и то же, что и у первого пригорка, сделала).

Hún gengur á þriðja hólinn(идёт она к третьему холму) . Þá mælti hún(тогда говорит она) : „Hér hafa systur mínar borðað(здесь сестрицы мои ели) , hér skal ég borða líka(здесь и я поем) .“

Þegar hún hefur borðað(когда она поела) , mælti hún(сказала она) : „Baulaðu, kýrin Búkolla(помычи, корова Букотла) , ef ég á að finna þig(найду ли я тебя) .“

Nú gengur hún á annan hól og fór eins að og á fyrra hólnum.

Hún gengur á þriðja hólinn. Þá mælti hún: „Hér hafa systur mínar borðað, hér skal ég borða líka.“

Þegar hún hefur borðað, mælti hún: „Baulaðu, kýrin Búkolla, ef ég á að finna þig.“

Þá heyrir hún(тогда слышит она) , að Búkolla baular uppi í fjalli(как Букотла мычит высоко в горах) . Hún gengur upp í fjallið á hljóðið(пошла она вверх на гору на звук; hljóð – звук; крик; тишина ) . Loksins kemur hún að hellisdyrum(наконец подошла она ко входу в пещеру) . Hún gengur í hellinn(входит в пещеру) . Þar stendur kjötpottur yfir eldi(там стоит горшок с мясом на огне) , og kökur eru á glóðum(и хлеб на углях) . Hún hagræðir kökunum(она проверила хлеб; hagræða – устраивать; приводить в порядок ) , snerpir á undir pottinum(развела огонь посильнее под горшком; snerpa – заставлять огонь разгораться сильнее; ускорять ) , en tekur ekkert(но не взяла ничего) og sest síðan hjá Búkollu(и присела рядом с Букотлой) , sem þar stendur við töðustall(которая стояла там у сеновала).