И тогаш Отила Алигаџиевич седи во својата канцеларија и пишува квартален, а потоа веднаш, годишен извештај. Тој се брза, прави грешки, ги збунува зборовите на јазиците и знаеше десетина од нив, меѓу кои: француски, роден племенски, пет различни советски јазици, латински, руски говорен, руска литература, руска фенија, руски бездомници, јазик со испрашувања и други.
Тој пишува, пишува, а потоа синот од десет години доаѓа во својата канцеларија:
– Татко? – скромно детско праша сто и триесет сантиметри десетгодишниот син Исја.
– Што, синко? – без да ја крене главата, одговори деведесет и девет сантиметар татко на Отил.
– тато..? – Изија се двоумеше. Татко ми сè уште пишуваше.
– … добро, зборувај?! го праша таткото.
– Тато, ја погледнав кутијата овде, а?!
– А што?
– Некои зборови не ми се јасни таму…
Отила го погледна својот син како татко, без да ја спушти главата, ги собра нозете на специјалниот стол со скалила на страничните нозе, се крена, се сврте наоколу и седна на масата. Тој со affубов го погледна својот син низ чашите, ги изненади на врвот на носот и ги праша, гледајќи во очите на неговиот син и не ја крева главата, што ја натера главата да се повреди, а вратот да се вкочанети. Гледаше на сите од дното нагоре. Тоа, исто така, се повредило врз неговата граѓанска позиција. И уште повеќе пред син кој пораснал како обично дете. И сега, седејќи на маса, можеше дури и да се намурне на црните веѓи.
– И кои зборови не ве разбираат, сине?
– Па..: Претседателе, некоја моќ, ФСБ.. што е тоа? Сè уште не сме поминале низ историјата. Дали е тоа така, бескорисно.
– Или сте само прокураторско училиште во текот на овој период на студирање. – таткото се насмевна, ги соблече чашите и ги стисна лесно во тупаница, која потоа се наведна на масата. Го удрил синот на рамото со другата рака и го триел со огромна ќелава глава, која не била човечки човечка.
– Па, слушај, – воздивна таткото, – Претседателот во нашето семејство сум јас, некоја моќ е твојата мајка. Па, таа, знаете што прави… Не дозволува да се занесе, проверувајте ги лекциите.
«Хранења», додаде Изија.
– Не се храни, но подготвува храна. – додаде таткото.
– А, тогаш кој се храни?
Татко peирна во левото око на дедо му, потоа во десното око, што одеше кај неговиот син од неговата прабаба, тие велат дека е кинеска, но само русифицирана. Така тврди неговата сопруга; висина, тежина и ширина на половината во двесте. Покрај тоа, руса коса и сини очи, за разлика од таткото со црвени очи.
– Јас ве хранам сите! – со гордост во татко ми одговори и ги симна градите. Неговото лице стана високомудро.
– А, која е баба? – го прашал синот, берејќи го носот.
– Не извади го носот, сине, денес не е ден на рудар, – и тој нежно ја отстрани раката од главата на неговиот син, -.. баба ни е КГБ. Стариот мајчин КГБ.
– И што е КГБ? – загрижен Сони.
Таткото ја ослободил раката на синот и, гледајќи настрана од својот син, зјапаше како овен на новата порта, на портретот на zerержински.
– КГБ е иста како и ФСБ. Само стара како баба. И фер, не како сега, сè е расипано… Во принцип, баба е ФСБ…
– КГБ … – се поправил синот и, откако испуштил сабја од суво гној во длабочините на ноздрите, се повлече, го погледна и, гризејќи ги неговите панделки, исплука, избрзувајќи го носот. – педе.., солено.
– НЕ јадете јајце што мајка ти не ве храни?! – огорчен беше таткото.
– Не, се хранат.
– Јас заработувам пари за добиточна храна. И мајка готви и се храни од она што сум го заработил. Го зеде?
– Прифатен, разбран, прием…
– Добро, татко ти, а ти …?
Синот застана на шалтерот СМИРНО, бидејќи свештеникот го дупчеше.
– Добро направено во стабилни се, но јас добро направено.!!..
– .. Ашол… хех хех… Салага. – Отила му го удри грбот на главата нежно на нејзиниот син, но Изја се одвикна и достави контранапад директно до ромата (носот) на неговиот татко, како што поучуваше.
– Ух..– Отила се расположи, криејќи ја болката, раката само се испушти, а очите му пролеваа солзи, – Па, па, дали мајка ве храни или не?
– Хранења. Вкусно се храни … – синот почна да го собира во левото уво … – И тогаш сестра ми и кој?
– А ти и сестра ми?.. И ти си ЛЕ PEЕ! – таткото се насмевна и ги облече чашите, слезе од масата на стол и продолжи да пишува понатаму, клекнувајќи нагоре, така што тоа беше повисоко.
– А, што значи тогаш на нашиот ОРГАН, таа недела… овој… дојде друг претседател …, Американец, КГБ спие, а народот е загрижен?
Читать дальше