СтаВл Зосимов Премудрословски - Burps tishlari bor qurbaqa. Fantaziya komediyasi

© StaVl Zosimov Premudroslovski, 2019

ISBN 978-5-0050-7603-8

Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero

Sobiq SSSR (hozirgi Qozog’iston) va Xitoy chegarasida, Semipalatinsk viloyatining janubi-sharqida, «Oh buqa» deb tarjima qilingan Ayaguz shahri yaqinida, mast ishlaydigan olimlarning beparvosligidan kelib chiqqan holda, yuqtirgan radioaktiv atmosferaga ega bo’lgan yadro poligoni bor edi. Atrof muhitda turli xil mutatsiyalar tez-tez sodir bo’la boshladi, har xil mutatsiyalar: keyin bitta qo’yning tanasida ikkita bosh tug’iladi; keyin ikkita quyruq – kaltakesak yoki ilonda; keyin uch oyoq va bir qo’li, mahalliy Temujin (Chingizxon) avlodidan. Masalan, Chumchuq Stasyan singari oddiy odamlar tug’ildi.

Uning tanasida biron bir nuqson yo’q edi, hamma narsa xuddi shunday edi: dumi, tumshug’i, ko’zlari va boshqalar… Hammasi chumchuqqa o’xshar edi, ammo u dumg’aza bilan bog’liq muammoga duch keldi. Aniqrog’i, hech qanday tuklar yo’q edi va u butunlay kal edi. Va shuning uchun, tug’ilishdan boshlab, uning qiyin hayoti, hech bo’lmaganda bir oz tebranadigan tovuqdan ham battarroq er yuzida yashashga majbur bo’ldi. Ammo bu qandaydir it yoki kertenkay, uysizlar yoki sichqonlardan ham yomonroq… Qisqasi, hech qachon osmonga tushmanglar, xuddi qushlar qarindoshlari singari ular osmonga ko’tarilmay, uni chaqirishar va tahqirlashar, uyalardan baqirar, allaqachon qochib yurgan jo’jalarini. Hatto Stasyan ham uning ustiga bo’shatildi – mitti chumchuq boshini pastga tushirdi va ko’nglida yig’lab, boshqa birovning qush tuplari atrofida oqardi. Va har kuni. Ammo u chindan ham uchishni xohlardi, u uyqusida uxlayotgan odam edi, hattoki bir necha marotaba olishga urinib ko’rdi, shunda bu haqiqat orzu emas va u Java-ga sakrab tushib, uxlagichning uyqusida yurib, yana kal uchlarini silkitib, sakrab va erga yiqilib tushdi.. va hatto peshonasidan, so’ngra dumidan urib, sodir bo’ldi. U shunchaki sinab ko’rmadi, lekin hech narsa uning tuklarini almashtirmadi.

Bir safar, taqdir taqozosi bilan, och nurli chumchuqga rahmi keldi va uni yutib yubormoqchi bo’lgan adashgan mushukdan qochib, qarg’aning chirigan jasadiga duch keldi. Maggot qurtlari marhumni yaxshi g’ijintirdi va tuklar odamning axlat qutisiga yaqin joyda skeletga yotar edilar. U panjalari bilan ikkita patni olib, ularni qanot kabi silkitdi va u o’girilib, yerdan tushdi. U tushida osmonda baland uchayotgan burgut ekanligini va nonushta uchun bu kal mushukni kuzatayotganini, u o’sha paytda kambag’al odamni – atmosferaga qisman nurlanish bilan past sifatli yadro sinovlaridan aziyat chekkan nogiron odamni tutib olishga harakat qilayotganini tushida ko’rdi. Ammo patlarini panjalarida ushlab, barmoqlarini mahkam ushlagan holda, tushish noqulay edi va tepaga ko’tarilishga odatlanmagan edi, ayniqsa tuk quyrug’i yo’q edi va Stasyan aylana olmagan, shuning uchun chapga, o’ngga, tepaga va pastga o’girilib, erga o’tirish kerak edi. tumshug’i bilan osmonga uchib ketdi. Ha, va siz hojatxonada pastga tushmaysiz. Men favqulodda qo’nishga majbur bo’ldim, bu bosh suyagi va tumshug’ining shikastlanishiga olib keldi, chunki ular odatda ularni sekinlashtirdilar. Albatta, u bu kabi uchishni yaqinda, qarindoshlari tuklari tortib olinmaguncha va yana yashay boshladilar, tirik qoldilar va qochib ketdilar. Ammo keyingi ta’qibda u yana hech bo’lmaganda chumchuqqa o’xshash ko’rinishga ega bo’lib, hatto osti ostiga tushib, shifo topdi. Ammo bir marta Stasyan yangi, odamsiz, uysiz, hali ham issiq, jelega o’xshash, nordon hidli oshqozon-ichak trakti tarkibiga kirdi. Bir so’z bilan aytganda. Tuyg’u yoqimli emas edi, uni yuvish kerak edi, ammo suv etishmovchiligi bor edi: axir, dasht zonasi. Odamlar quduqdan suv olishadi. Daryo yoz o’rtalarida quriydi, yana olti oy yomg’ir bo’lmaydi, quyosh o’zining tepasida. Bok qurib, o’z-o’zidan yo’qolguncha kutishimiz kerak – Stasyan baland ovozda o’ylardi va quyoshli tomonga o’tirib, orqa tomoniga yotdi va kutishni boshladi.

O’sha paytda, yaqin atrofda yashil go’ng pashshalari yaqinlashayotgan edi, bu erda Stasyan bilmagan edi. Yo’q, u hayotida pashshalarni ko’rdi va hatto ularni yedi, lekin faqat o’lik va quruq, pivo uchun kraker kabi. Odatda tiriklar uni parrandaga aylanmaslik uchun qushning qorni uchun aylanib turar edilar. Axir, qushlar oshqozonlarini chaynashadi. Va hozirda, axlatning xushbo’y hidi va tanib bo’lmaydigan ko’rinishi, xuddi ot go’ngining bir bo’lagi singari, o’zining ovchilik xususiyatini pashshalar uchun ulkan yirtqich qush sifatida yashirdi. Roy chumchuqning boshini xaltaga botirib tushlik qildi, shu zahoti sho’ng’idi, ammo u erda yo’q edi. Ko’z oldida axlat qalin edi va ochko’z ochko’z pashshalarning oyoqlari butun vujudga yopishib qolgan edi. Vaqti-vaqti bilan pashshalar joyida siljiy boshladilar, shu bilan panjalari ovqatga yopishmasdi. Asosiy pashshalar faqat joylarni o’zgartirish haqida buyruq berishni istashgan edi, uni Stasyan ochiq ko’z bilan to’xtatganida, uning tumshug’i uchida edi.

– – Turing!! Stasyan qichqirdi.

– -Kimsan?? – qo’rquvdan so’radi etakchi – – Men sizning xo’jayiningiz, tushunasizmi?

– – Ha.

– – Chaqirilsin, qulim!

– – Asal … – – Qanday?

– – Asal…

– – Katta chivin Asal?

– – Siz shunchaki: «Asal bilan uchib ketishingiz» mumkin.

– – Asalni uching … – Stasyan bosh chayqadi. – nega asal?

– – Shirin, bilasizmi? Asalarilar kiyishadi…

– – Asal, yoki nima?

– – Sizningcha – Asal, lekin bizning fikrimizcha – Asal. Xo’sh, biz uchdik…

Asosiy pashshalar panjalarini yirtishga urindi, lekin juda kech edi va ular birdan qanotlarini qoqishdi, lekin tortishish chumchuqni harakatsiz ushlab turdi va u sakrash va tvitlash kerakligini tushundi:

– – Evrika!!! – va u ninja singari belini siltadi. Pashshalar havo oqimini ushladilar va soqolini yerdan yuqoriga ko’tarib chiqdilar. Yaqin atrofdagi axlat qutisidan o’sha mushuk tashqariga qaradi va jo’shqin jo’shqin jigarrang uchar pog’onaga sakrab tushdi.

– – Balandroq, balandroq, uching Asal!!! – Stasyan odamlar va mushuklar uchun tushunarli bo’lmagan tilda xirilladi, lekin pashshalar uni tushunishdi va o’n beshinchi o’rtoqlari ovqatlanishgandan keyin ular darhol uning buyrug’ini yuz foiz bajarishdi. Shunday qilib, u ayg’oqchi usta bo’ldi va ularning oldingi rahbari ixtiyoriy ravishda uchuvchi lavozimini qabul qildi va barcha qarindoshlari oldida, agar Herr Stasyan ularni yemasa, ular unga sadoqat bilan xizmat qilishga tayyor bo’lishlariga rozi bo’lishdi. Shunday qilib, kal nurlangan chumchuq qushlar safiga kirdi va hatto qarindoshlaridan ikki baravar yuqori va haqiqiy Burgut kabi ucha boshladi.

Osmonda mag’rur burgut uchdi va unga bir raqobatchi erdan yaqinlashayotganini ko’rdi. Qishloqdan oldin, hech kim burgut darajasiga ko’tarilishga haqli emas edi va bu ham …?!? – shunchaki mug’ambirlik va johillik!! – deb o’yladi Burgut va Stasyanni panjasidan ushlab, dahshatli, qudratli tumshug’iga olib keldi.

– -Kimsan???? u gramofon singari butun osmonni qoqib, ko’zlarini chinakam alpinistga o’xshatib qo’ydi, chumchuqning yirtqichdan qip-qizil tovushli tupurigiga tupurib, mikrofon qo’shiqchisi singari chivinlarni uchirib yubordi. Ikki yuz pashsha darhol panjasiz uchib ketdi.

– – Yaa? Uf, men… burgut. – titroq ovoz bilan javob qildi Stasyan. – te, uh… kabi yirtqich.

– – Egasidan ushlab turing, biz siz bilanmiz!!! – xor shivirlab pichirladi, qolgan yarim million uchib ketdi.