Зөлфәт - Бер көйрәтик, гомер = Давай поговорим, жизнь

Ходай безне шулай каргадымы?
Усал язмыш шулай көлдеме?
Башкаема коеп елыйммыни
Нигеземнән калган көлемне?

Мин ышанмас булдым хәтта чыкка, –
Ялган – таңгы урам, талгын җил...
Тууым да минем ялган икән,
Ялган икән минем туган ил!

Без лаектыр инде бу язмышка,
Ходай Үзе шулай кушкандыр...
Болай түгел, дисәң, язмыш кынам,
Киресенә мине ышандыр!

Бөҗәкләр дә үз дигәнчә яши...
Мин дә лә бит, язмыш, бер балаң! –
Киләчәгем минем ак томанда,
Үткәннәрем минем –
Югалган...

Кайсы тарафларга атласам да,
Юк, белмим бит, белмим юл җаен...
Өйрәт – кайда мин яшисе дөнья?
Сүзең кызганмачы, Ходаем!

Беләсең бит юкса барлык серне –
Мәңгелекнең, мәлнең серләрен?
Шуны белгән килеш, Хак Тәгаләм,
Нигә мине Җиргә җибәрдең?

Киңәшәсем килә – Син дәшмисең.
Шикләнәм мин... Таулар уела.
...Галәмнең саф керфегеннән һаман
Көмеш яшьләр өскә коела...

Яртылаш төн, яртылаш көн әле...
Тәңре җиргә тылсым төшерә.
Сандугач та әле уянмаган...
Саф чык төшә... гөлләр төш күрә...

Алсу таңның җылы яктысына
Керфек ачып дөнья гөлләре,
Таң җиленнән юратмакчы булып,
Төнлә күргән төшен сөйләде.

Аңлыйсылар, беләселәр килә
Җирдә яшәп киткән көннәрдә:
Нинди төшләр күрә икән гөлләр,
Нинди төшләр керә гөлләргә?

Син атомны сүттең, бөек акыл,
Ачылмасны ачкан көнеңдә!
Таң калдырып бөтен дөньялыкны,
Гөлләргә төш юра син менә!

...И сөйгән яр!
Мәңгелекнең безгә –
Икебезгә насыйп төшендә
Кылган догам кабул була күрсен –
Гөлләр күрсен сине төшендә...

Һәм киң болын иркен сулап куйсын:
– И яңа көн, рәхмәт төшкере! –
Хәерлегә булсын, хәерлегә:
Гөлләремә гүзәл төш керде!..

Дөньялыкның һәрбер дене дәшә,
Дәшә Коръәндәге һәр аять:
Мәхәббәтсез яшәү дөрес түгел,
Мәхәббәтсез яшәү –
Җинаять!

Нур уйнаклый төпсез киңлекләрдә...
Нурлар – чиксезлекнең юлдашы...
Тик сөюсез яшәп буламыни? –
Юкны сөйләмәгез, валлаһи!

Яратмаска яратылган булсам,
Булсын бу гомерем төш кенә!..
Яратусыз еллар килә икән,
Мин – юк...
Мине «үлде» дисеннәр...

Яратмыйча яшәү – гомерсезлек.
Бу – тумыштан үлем!
Бу – җәза...
Бүтән җәза уйлап табып булмас,
Күпме эзләсәң дә дөньяда...

Иң зур каргыш булып калыр һаман
Сиратларның кылыч үткере:
– Юлың фатихасыз булсын берүк!