Зөлфәт - Бер көйрәтик, гомер = Давай поговорим, жизнь

Татар җыры... Бер юлдашның
Әйткәне искә килә:
– Сезнең җырларны тыңлавы
Авыр бит... җанга тия!

Тугарылып алмыйсыз бер –
Санаулы бит һәр көне!
Сез, татарлар, җырлашмыйсыз –
Елашасыз шикелле...

...Хаклысың, юлдаш!
Күргән һәм
Көн иткән гомерендә
Уйлаган уйга иңә шул,
Җырлаган җырга иңә.

Бетмәс-төкәнмәс аһ-зарлар
Җырдан җырга күчкәннәр:
«Сөялеп ял итә торган
Талларымны кискәннәр...»

Ничек һаман исән татар?
Ничек калды? Бетмәде?
Атлаган саен бит аның
Киселгән өметләре!

Хәлләр бөтенләй башка шул:
Җиңелсә горур халык,
Җиңүче туйдан туктамас,
Гомерлек үчен алып

Изәр дә сытар горурны,
Гарьләнеп үзе өчен,
Моңарчы шушы горурга
Тезләнгән тезе өчен!

Үч алып туймас!
Китәр үч
Гасырлардан гасырга,
Җиңелгәннең сыкранулы
Өмете күчәр җырга.

Әйе, җанга тияр бу җыр,
Искәртеп торыр һаман:
«Түз! Хәлең җый! Көнең килер,
Синеке булыр заман!»

Һай бормалы, бормалы ла,
Бормалы җырларыбыз
Җанга тия:
– Көн киләчәк!
Күз ачып уйланыгыз!

Кайларга барып сөялеп,
Кайларда хәл алсын ул?
Ничек кенә аягүрә
Горур килеш калсын ул?

Атлаган саен, упкынга
Эткәннәр дә төрткәннәр –
Күз алдында намазлыгын
Ертып ыштыр иткәннәр!

Күпме балталар чабылып,
Туралган тамырлары,
Тамыр ярасыдай сызлап
Сыкраган моң-җырлары...

Шашар иде бүтән халык
Шулкадәр тилмерүгә,
Һәр җыры шаһит Милләтнең
Богаулы гомеренә!

Җиңүче безне алай да,
Болай да иткән була!
Җиңелгәнбез... Җиңелгәннең
Җырлары бүтән була...

Хәер, мескен дә җиңелә,
Һәм җиңелгән мескенгә
Һич тә каныкмый җиңүче
Һәм биеми өстендә!

Уйланыгыз!
Кара язмыш
Алып китмәсен кире!
...Менә шунда инде, юлдаш,
Сезгә бик авыр тоелган
Безнең җырларның сере...

Көнгә юл ярган чишмә күк,
Тирәннән килә алар...
Әйе,
Каннарга тия шул алар,
Җаннарны кыя алар...

Булган, бар һәм булачак гел
Мәңгедәй бөек илләр...
Аларның баш очында да
Соңгы каен җилфердәр!

Үз иленең ни кылганын
Аңлый, күрә бу бәндә –
Кыямәтсез булмый хәтта
Дөнья яулаган ил дә!

Гомер арбасына артык
Төялмәсен, тулмасын,
Миннән кала дип үксерлек,
Кычкырырлык булмасын.

Әйтим тугаргач атымны,
Йөгән калгач кулымда:
– Килеп җиттем... Ат тугардым
Иң-иң соңгы болында...

Мәгърур илләр! Сезнең атлар
Күп илләрне таптады...
Тугарасы көннәр килә
Ил таптаган атларны!

Күзләдем учак очкынын,
Күрдем учак утларын...
Очкыннар сыман, күңелем
Очардай минутларым...

Җемелдәп күкне теләгән
Очкындай чагым, җаным...
Кайчан күрербез
Күңелдә
Очкыннар уйнаганын?

Җир җаны төптән кузгала,
Йолдызлар төшә күктән...
«Яратам» дигән сүз
Шушы
Хәрәкәт түгел микән?

...Аһ, гөнаһлар бар икән шул,
Торсын алар өстәлеп...
Юкса каян килсен безгә
Мондый ак фәрештәлек?

...Ярый әле һич гөнаһсыз
Ап-ак бер күңел иде...
Саваплы еллар югыйсә
Киләсе түгел иде...

Ниләр дип хушлашыйм икән?
Инде мин китеп барам –
Ак гөнаһлы
Ак юлымны
Соңгача үтеп барам...

Узмас дип йөрмә гомерне...
Җил сыман уза икән!
Әнә бит –
Хәтта йолдызлар
Картая, туза икән...

Куәт бир
Саф мәхәббәтне
Ашкынып көткәннәргә –
Җилләр гел уңай булсыннар
Юл дәвам иткәннәргә!

Юкса бит
Якты йолдыз да
Сүрелә, туза икән...
Сөеп яшәгән гомерләр
Нишләп тиз уза икән?

...Әллә ни булмас...
Китәрмен
Галәмгә ялгыз гына,
Суыныр, сүнер, югалыр
Ялгыз бер йолдыз гына...

Актарды җил каен ябалдашын!
Яшел шавы шушы каенның
Иярде дә китте таң җиленә –
Җил зәхмәте аңа кагылды.

Һәм туй итте дөнья киңлегендә
Каен шавы белән таң җиле –
Шул зәхмәтле туйның гайрәтеннән
Шау өермә купты, билгеле...

Бу өермә, Тәңре Үзе кушкач,
Әверелде кинәт адәмгә.
Ак кәгазьгә иелде ул адәм
Һәм үрелде кулы каләмгә...