Тарханова Флёра - Саклыйм җылы назларымны = Душа моя полна нежностью

Аннары китте армия,
Ленинградта укулар,
Төньяк диңгез су астында
Хезмәт һәм ут йотулар.

Өчәр ай өйгә кайтмыйча
Диңгезләрдә «яттыгыз».
Америка ярларыннан
Хәтта урап кайттыгыз.

Бу хәбәрне ачып салды
Съезд мәгълүматлары.
Әүвәл беркем белми калды –
Ил башы белде бары.

Берчак су асты көймәгез
Һәлакәткә юлыккач,
Нурланыш алып күбегез,
Су өстенә калыккач,

Дәрьяның көчле дулкыны
Килеп бәрелгән ярга –
Диңгез – хәсрәт дәрьясы, дип,
Дөньяга хәбәр салган.

Кайберәүләр ятып калган
Шул көймә салкынында,
Кайберсе котылгач янган
Атом-төш ялкынында.

Кайберләре, эш табалмый,
Яшәүдән мәхрүм калган –
Түзалмый гаделсезлеккә,
Үз-үзенә кул салган.

Син, абыем, туган чакта
Күлмәк киеп алгансың.
Нурланышка юлыксаң да,
Исән-имин калгансың.

Һич көтмәгән бер вакытта
Юлда остазың очрап,
Эш тапкан сиңа гомерлек,
Калуга юлын юллап.

Хәрби заводта ничә ел
Эшләп, орден алдың син.
Инде менә отставкада –
Иңнән йөкне салдың син.

Шулар өстенә күп булды
Тормыш авырлыклары:
Борчулар, авырулардан
Китә алмадың ары.

Иң мөһиме – соң көнгәчә
Саулыгың була күрсен!
Аяк тибеп яшик әле –
Дошман көнләшеп үлсен.

Бирешмик авырлыкларга –
Без бит Тархан баласы.
Сиңа әле дәрман юллый
Хәтта Казан каласы!

Изге теләк кушып котлыйм
Зур юбилеең белән!
Бу котлауларга кушыла
Туганнар, күрше-күлән.

Күрешүләр насыйп булсын
Киләчәк тормышларда.
Язмыштан узмыш бар, диләр,
Таяныйк узмышларга!

Балачаклар бергә узып китте
Синең белән авыл өендә.
Уйнап, биеп, укып йөрүләрне
Искә алам әле бүген дә.

Тәмамлагач мәктәпне, без очтык
Белем киңлекләрен ачарга.
Син киттең дә бардың Арзамаска,
Ә мин җыенып киттем Арчага.

Хәтерлисең микән бер очракны:
Кышкы каникуллар бетү белән,
Кырык градус зәһәр суыкта
Утырып киттек ачык кузовка.

Өеп тутырылган кара күмер
Кара комын койды өстемә,
Казаннарда машинадан төшкәч,
Баса алмый туңган аякларга,
Авып төштем ак кар өстенә.

Шунда мине бик тиз күтәреп алып
Кереп киттең җылы вокзалга.
Кистекләрне 5 5 Кистек (диал.) – киез итек. көчкә салдырдың да
Керештең син массаж ясарга.

Ярты сәгатьтән соң аягыма
Бастыргач та, инде тынычлап,
Арзамаска киттең, мин – Арчага,
Үткән кебек булдык кылычтан…

Төрле хәлләр йөри язмышларда:
Борчулар да килде, шатлык та.
Сәламәтлек, бәхетләрне кушып,
Матур яшәү язсын картлыкта.

Гомер әле чикләрендә түгел,
Аралашып яшәү бик кирәк.
Соңгы еллар киртә куя кайчак –
Очрашулар никтер бик сирәк.

Офыкларның, якынайган саен,
Гомер кыскартуын онытмыйк.
Нәселебезнең тирән тамырларын
Мәшәкатькә сылтап корытмыйк.

Өлкән яшькә җиттек, сизмәдек тә,
Ә күңелдә хәзер без сабый.
Уңыш белән куйган хезмәтеңнең
Рәхәтен күр син, Илгиз абый!

Хәрәкәттә, бәрәкәттә узсын
Ходай биргән һәрбер көнең дим.
Чын йөрәктән сиңа, гаиләңә
Мәрхәмәтлек, саулык телим мин!

Син түбәннән күтәрелдең, энем,
Белеп үстең эшең тәртибен:
Бөтен нечкәлеген, һәр мизгелен,
Эш алымнарының бар тибын.

Шуңа күрә җиңел булды сиңа
Биек баскычлардан үрләргә.
Һәр адымың ныклы, төгәл иде –
Алып керде бары түрләргә.

Сәнгать җитәкчесе, мөдир, башлык,
Урынбасар, аннан министр.
Дәрәҗәң дә һаман үсә барды –
Шулай булгач, юлың дөрестер.

Эшнең рәтен белеп эшләгәнгә,
Дилбегәне кулга алдың да,
Мәдәният гөрләп үсеп китте –
Театрлар ачтың Чаллыңда…

Министр дип йөзең чөермәдең –
Кабул иттең барын, этәрми.
Һәр көн саен күпме кеше үтте,
Исәпләсәң, исең китәрлек.

Гозер белән килгән һәр директор
Синең белән уртак тел тапты.
Һәрберсенә ярдәм кулын суздың –
Рәхмәтләрен тойдың мең тапкыр.

Мәдәният фәлсәфәсен ачып,
Диссертация дә якладың.
Бу өлкәдә чит түгеллегеңне
Шул хезмәт белән дә акладың.