Мөхәммәт Мәһдиев - Әсәрләр. 1 томда / Собрание сочинений. Том 1

Гыйләҗев А. Күрс. хезм. – 634 б.

Дөресрәге, дөнья әдәбиятында мондый модернистик романнар языла. Классик мисал итеп Дж. Джойсның «Улисс» романын атарга мөмкин. Ләкин милли әдәбиятыбызда бу чорда роман бөтенләй башкача күз алдына китерелә.

Гыйләҗев А. Сайланып чыккан сүзләр… // Мәһдиев М. Бәхилләшү : повестьлар. – Казан : Татар. кит. нәшр., 1990. – 636 б.

Вәлиев М. Халыкчанлык // М. Вәлиев. Каһарманнар кирәк. Тормыштагы һәм әдәбияттагы уйланырлык күренешләр. – Казан : Татар. кит. нәшр., 1990. – 112 б.

Шмид В. Нарратология. – М.: Языки славянской культуры, 2003. – С. 264.

Шунда ук. – 265 б.

Фәнни хезмәтләре тупланмасын кара: Мәһдиев М. Сызып ак нур белән… : шәхесләребез тарихыннан : фәнни-публицистик мәкаләләр / төз. Г. Хәсәнова. – Казан : Татар. кит. нәшр., 2014. – 583 б.

Мәһдиев М. Мәҗит Гафури (1880–1934) : тормышы һәм иҗат юлы турында кыскача очерк. – Казан : Татар. кит. нәшр., 1980. – 30 б.

Мәһдиев М. Фатих Әмирхан : тормышы һәм иҗат юлы турында кыскача очерк. – Казан : Татар. кит. нәшр., 1986. – 56 б.

Мәһдиев М. Әдәбият һәм чынбарлык : ХХ йөз башы татар әдәбияты тарихына яңа материаллар. – Казан : Татар. кит. нәшр., 1987. – 304 б.

Мәһдиев М. Реализмга таба : ХХ йөз башы татар әдәбиятында чынбарлыкның чагылышы мәсьәләләре. – Казан : КДУ нәшр., 1989. – 155 б.

Магдеев М. Социальные корни таланта : из истории татарской литературы в годы нового революционного подъема и первой империалистической войны. – Казань : Изд-во КГУ, 1990. – 159 с.

Мәһдиев М., Яхин А. Халык иҗаты әсәрләрен система итеп тикшерү тәҗрибәсе. Мәкаль, табышмак, җырлар. – Казан : КДУ нәшр., 1982. – 112 б.

Мәһдиев М. Тарихи кыңгыравык // Мәһдиев М. Сызып ак нур белән… : шәхесләребез тарихыннан : фәнни-публицистик мәкаләләр. – Казан : Татар. кит. нәшр., 2014. – 445 б.

Бер чит тел белү – тормыш өчен көрәштә бер корал (немецча).

Остракизм – борынгы Афинада халык җыелышында тавыш бирүнең махсус формасы. Мондый ысулны дәүләт өчен куркынычлы дип саналган кешеләрне ун елга Афинадан куу өчен кулланганнар.

Каноссага бару – күчермә мәгънәсе: үз принципларыңнан баш тартып, дошманың алдында буйсынуны тану.

Каносса – Төньяк Италиядәге замок. 1077 елда «Изге Рим империясенең» чиркәүдән мәхрүм ителгән һәм тәхеттән төшерелгән императоры Генрих IV, Каноссага барып, Рим папасы Григорий VII дән – үзенең дошманыннан гафу үтенә. Күптән түгел генә үзенең Рим папасына буйсынмавын белдереп мәсхәрәле сүзләр тулы хат җибәргән король папа янына «үкенүче гөнаһлы» киемендә килә һәм өч көн буе папаның үзен кабул итүен көтә. Папа янына кергәч, Генрих IV тезләнеп сөйләшә.