Emma Darcy: W kręgu elity

– W tym szlafroku wyglądasz bardzo kusząco.

Popatrzyła na ukochanego z bezgranicznym za chwytem.

– Lepiej zachowajmy dystans, dopóki gotujesz.

– To bardzo trudne. Pobyt z tobą w kuchni zawsze przywołuje niestosowne skojarzenia

Nakrywali do stołu w patio wśród żartów i śmiechu. Później czytali poranną prasę na leżakach i wymieniali komentarze. Serena ujrzała na jednej z okładek zdjęcie znanej modelki i z kwaśną miną podała mu czasopismo.

– Czesałam ją kiedyś. Moja następczyni nie dobrała fiyzmy do typu urody.

– Rzeczywiście, nie do twarzy jej w tym uczesaniu. Nie żałujesz, że porzuciłaś pracę w wielkim mieście?

– Nie. Zbrzydło mi schlebianie ludzkiej próżności. Poza tym współpraca z siostrą daje mi wiele satysfakcji. Chciałabym tylko skończyć jakieś kursy, żeby podwyższyć kwalifikacje.

– Jakie masz poza tym plany na przyszłość?

– Niezbyt ambitne. Wiem, że to dziś nie w modzie – Przerwała i odwróciła wzrok z zażenowa niem.

– Zdradź mi je, proszę. Bardzo mi zależy na tym, żeby cię lepiej poznać.

– To bardzo osobiste, trudno o tym mówić, zwłaszcza przy mężczyźnie. Przede wszystkim chciałabym zostać matką. Marzę o domu pełnym dzieci. Kiedyś, w przyszłości, jak założę rodzinę – dodała pospiesznie, straszliwie zakłopotana. Nie chciała, żeby myślał, że oczekuje od mego jakichś deklaracji.

– Sądzę, że głównie z tego powodu chciałaś poślubić Lyalla Duncana.

– Teraz wiem, że nie zaznałabym z nim szczęścia. Małżonkowie powinni się nawzajem kochać i szanować – odrzekła, nie podnosząc wzroku.

– Powinni – potwierdził Nick i szybko zmienił temat, żeby rozładować napięcie.

Opowiedział Serenie historię miłości Warda i Angeliny oraz ich bezowocnych starań o potomstwo.

– Cleo zastępuje im córeczkę – zakończył ze śmiechem.

Serena także roześmiala się serdecznie, zupełnie odprężona. W radosnym nastroju pobiegli do basenu. Pływali nago. Obydwoje uwielbiali poczucie wspólnoty bez żadnych ograniczeń. Kąpiel dostarczyła im mnóstwo przyjemności, a pieszczoty w wodzie wiele zmysłowych doznań. Nick okazywał jej wiele czułości. Każda chwila zbliżała ich coraz bardziej do siebie. Nagle usłyszeli warkot silnika na podjeździe. Cleo, zamknięta w domu, zaczęła zaciekle ujadać. Nick znieruchomiał. Serena wyczuła napięcie w jego postawie i wyrazie twarzy. Wyszedł z basenu i okręcił sobie biodra ręcznikiem.

– Czekasz na kogoś – spytała z niepokojem. Zdenerwowało ją, że ktoś wtargnął do ich intymnego świata.

– Nie. Sprawdzę, kto przyjechał. Odprawię intruza i jak najprędzej wrócę do ciebie.

Wyczuła w jego głosie irytację. Nie potrafiła odgadnąć, czy gniewało go, że ktoś im przeszkodził, czy że będzie musiał przedstawić ją komuś ze swych znakomitych znajomych. Tylko tego brakowało, żeby jakiś przyjaciel czy współpracownik wytknął mu, że zaprasza do domu byle kogo. Pobladła ze strachu. Wraz z przykrym wspomnieniem z Sydney powróciły najczarniejsze myśli. Wyszła zwody, złapała ręcznik, pospiesznie wytarła włosy i skórę i założyła szlafrok. Doprowadziła wygląd do jako takiego porządku dosłownie w ostatniej chwili.

– Proszę, proszę, kogo my tu widzimy – usłyszała kobiecy głos za plecami.

Odwróciła głowę i ujrzała Justine Knox w wizytowym stroju i eleganckim makijażu. Wyglądała, jakby właśnie zeszła z planu zdjęciowego dla magazynu mody. Nie poczekała, aż gospodarz do niej wyjdzie. Nadal czuła się w rezydencji Giffordów jak u siebie w domu. Wyraźnie dawała do zrozumienia, że przyszła odwiedzić swojego mężczyznę i drażni ją obecność obcej osoby na jej terytorium. Serena nie wiedziała, co o tym myśleć. Nick prosił, żeby mu zaufała. Zapewniał, że zerwał z Justine. Ponieważ obiecała, że da mu szansę, postanowiła poczekać i zobaczyć, jak zareaguje na niespodziewaną wizytę. Justine podeszła do źródełka powyżej basenu, żeby lepiej widzieć wejście do domu.

Serena pozostała na miejscu. Z niższego poziomu mogła bez skrępowania obejrzeć niepożądanego gościa. Panna Knox bezsprzecznie reprezentowała wysoką klasę i dobry styl. Brązowe włosy opadały w kunsztownych falach na ramiona. Włożyła zielone jedwabne spodnie i bluzeczkę w tym samym odcieniu, drukowaną w kwiatowy wzór. Kolekcja złotych łańcuszków w głębokim wycięciu dekoltu podkreślała smukłość długiej szyi. Złociste sandały i torebka prawdopodobnie pochodziły z kolekcji najsłynniejszych projektantów, podobnie jak reszta ubioru. Była wysoka, zgrabna i na pewno żaden mężczyzna nie pozostał obojętny na jej klasyczną urodę.

Serena stwierdziła z przykrością, że wyglądem i postawą o wiele bardziej od niej pasuje do Nicka. Z mokrą głową, w szlafroku i bez makijażu czuła się wyjątkowo paskudnie. Trudno, żeby inni nie dostrzegli rażącego kontrastu pomiędzy byłą a obecną kochanką Nicka. Poczuła ukłucie zazdrości.

– Czy ja już panią gdzieś widziałam – spytała Justine z wysoko uniesioną głową.

– Nie zostałyśmy sobie przedstawione.

– Nazywam się Justine Knox i jestem bliską przyjaciółką Nicka – wyrecytowała z niezachwianą pewnością siebie.

– Serena Fleming. W zeszły poniedziałek przyjechałam tu po Cleo – wyjaśniła tak spokojnie, jak potrafiła.

– Ach, nasza dzielna specjalistka od piesków – wykrzyknęła piękność. Rozciągnęła usteczka w sztucznym uśmiechu i przewróciła oczami.

– Teraz rozumiem, co pani tu tobi. Pewnie ta piekielna bestia znów przysparza Nickowi kłopotów.

Serena zacisnęła zęby z wściekłości. Zanim wymyśliła odpowiedź, Cleo wypadła z domu, wściekle ujadając. Natychmiast rozpoznała wroga.

– Dobry piesek – pochwaliła Serena konspiracyjnym szeptem.

Podziwiała psią intuicję. Żałowała, że uroda, elegancja czy pozycja towarzyska przeszkadzają ludziom w obiektywnej ocenie charakteru innych osób.

Wrócił Nick. Patrzył to na jedną kobietę, to na drugą z coraz większym niepokojem. Napięcie rosło z każdą sekundą. Zdawał sobie sprawę, że nadszedł moment próby. Serena oczekiwała zdecydowanej reakcji i nie mógł jej zawieść. Włożył wiele trudu, żeby zdobyć jej zaufanie. Teraz nadarzyła mu się niepowtarzalna okazja udowodnienia, że na nie zasłużył.

– Ucisz wreszcie tego potwora – Justine krzyknęła histerycznie na jego widok i pokazała ruchem ręki na psa. Potem odwróciła głowę w kierunku Sereny i przywołała na twarz jadowicie słodki uśmiech. – Och nie, ty sobie nie poradzisz. Powinnam od razu poprosić o pomoc eksperta od wściekłych bestii.

– Cicho, Cleo – wrzasnął Nick.

Suczka przestała szczekać. Podbiegła do opiekuna, zaczęła skakać wokół jego nóg i nerwowo merdać ogonkiem, jakby pytała, w czym zawiniła.

Wziął ją na ręce i podrapał za uszami. Polizała go po twarzy.

– Jednak poczyniłeś pewne postępy – skomentowała Justme z kwaśną miną.

– Czemu nie poczekałaś na podwórzu? Wyszedłem przywitać gościa i zastałem zamknięty samochód – upomniał ją surowo.

– Wiem, gdzie cię szukać – Wzruszyła ramionami.

– Powinnaś wcześniej zadzwonić.

– Och, wpadłam tylko po drodze na obiad do Ternngal. Pamiętasz Sonię i Joela Northów? Nie dawno wrócili z San Diego. Liz i Tedy też przyjadą. Zamierzamy zjeść coś dobrego w restauracji „Galeria” – paplała wesoło.

Serena pojęła w lot, o co jej chodzi. Dawała Nickowi do zrozumienia, że marnuje czas w domu z jakąś nieciekawą panienką zamiast dołączyć do znakomitego towarzystwa. Wyraz twarzy Nicka zdradzał coraz większe zniecierpliwienie. Albo ta pusta gadanina działała mu na nerwy, albo żałował, że nie wypada mu przyjąć zaproszenia w obecności nowej kochanki. Jeszcze rano Serena była pewna, że pragnie tylko jej. Teraz powróciły wątpliwości.