Margit Sandemo - Gdzie Jest Turbinella?

Zapadła cisza. Sara nie wytrzymała i znowu zapytała:

– No więc jak?

– Jesteś okropnie ciekawska. Zobaczył wielkie zbiorowisko muszli, które jakby coś pokrywały, ale to niczego nie dowodzi. Mogły na przykład porastać koralowiec. „Wyobraźnia Syngaleza dopowiedziała resztę. Ciało Helmutha mogło znajdować się w zupełnie innym miejscu.

– No tak… – rzekła Sara, po czym znowu umilkła, tym razem na dłużej. – Słuchaj, czy nie moglibyśmy przesunąć daty ślubu?

Alfred zjechał na pobocze i zatrzymał samochód.

– Chyba nie chcesz powiedzieć, że teraz żałujesz?

– Ależ skąd. Przeciwnie. Przecież właściwie nie musimy czekać…

– Przecież sama o to prosiłaś.

– Tak, ale wtedy uważałam, że powinniśmy skoncentrować się na zdrowiu Torii.

Alfred objął ją czule i przytulił do siebie.

– Ale dlaczego teraz zmieniłaś decyzję?

Sara nachyliła się ku niemu i wyszeptała nieśmiało:

– Bo uważam, że mamy za małą rodzinę.

– Może i tak, ale co z tego wynika?

– Oczywiście trzeba przysporzyć jej nowych członków… Jego twarz rozjaśniła się w uśmiechu.

– Świetny pomysł! W takim razie nie odkładajmy ślubu! Myślisz, ze Torii będzie mogła nam towarzyszyć?

– Mam wrażenie, że tak. I że będzie bardzo szczęśliwa. Do niedawna surowy, zamknięty w sobie komisarz Elden nie mógł się powstrzymać, by nie wykrzyczeć na cały świat swej radości.

– Saro! – zawołał. – Nie miałem pojęcia, że życie może być takie piękne! Dziękuję ci, najmilsza, że otworzyłaś mi oczy!