Marcin Wolski - Agent Dołu

Mimo osłupienia Fawson zdał sobie sprawę, że bezprzykładna klęska była jego zasługą. On przecież przedstawił piękną blondynkę swym współpracownikom. Upoważnił ją do działania. Nikt z agentów nie zdziwił się, gdy w środku nocy usłyszeli głos Anity wymawiający hasło, gdy poznali jej twarz. Cofnęli kabalistyczne zapory. Wpuścili… Do pokoju Meffa weszła kompletnie już ubrana Havrankova, szpakowaty jegomość i nieco z tyłu ojciec Martinez. Szpakowaty przedstawił się:

– Komisarz Providence, czasowo odkomenderowany do sekcji idealistycznej Interpolu. Pozostałych chyba zna pan, panna Havrankova, ojciec Martinez. Chcielibyśmy wam gorąco podziękować, Fawson. Odwaliliście porządny kawał roboty. Udało się wam odnaleźć wszystkich ostatnich funkcjonariuszy Zła i skłonić do wystąpienia przeciw prawu, co umożliwiło nasz naturalny odpór. Dzięki wam niebezpieczna konfiguracja gwiazd nie została wykorzystana przez moce ciemności. Mamy przed sobą całą długą epokę spokoju.

Fawsonowi kręciło się w głowie.

– Ale ja, co ze mną, jestem przecież szatanem!

– Tylko czasowo – uśmiechnął się komisarz.

– Pomożemy ci – powiedziała energicznie Anita – byłeś słaby, dałeś się omotać Złu, my jednak podamy ci rękę, ochronimy przed zemstą Dołu. Będziesz teraz dla nas pracował. Zresztą oni są bardzo słabi. Nigdy już nie będą mieli większego wpływu na tę Ziemię.

– Ale ja podpisałem…

– Cyrograf się anuluje – stwierdził rzeczowo ojciec Martinez – a czarta z was wypędzę. Osobiście.

– Tylko że ja sam, przecież ja sam jestem prawnukiem Mefistofelesa.

– A kto powiedział, że wnuk Mefistofelesa nie może zostać resocjalizowany. Będą z was jeszcze ludzie, Fawson.

– Polubisz Dobro – uśmiechnęła się anielica. Tymczasem Szpakowaty połączył się z Łysym.

– Cześć, stary!

Zastępca poderwał się i począł krzyczeć w słuchawkę.

– Szefie, nareszcie! Sytuacja jest tragiczna. Oni robią koniec świata. Fawson to jednak diabeł… Mam informacje!

– Jesteście tego wszystkiego całkowicie pewni?

Meffa wyprowadzono do białego helikoptera. Szpakowaty z dużym zadowoleniem schował do kieszeni pudełeczko z biologicznym nadajnikiem. W tym samym czasie Anita nr 6 relacjonowała Brigitte i White'owi przebieg wydarzeń.na szczycie wieżowca. Detektyw – anioł pogratulował jej dobrze wykonanego zadania. Tymczasem na ekranie telewizora, ciągle pozostającego w biologicznej łączności ze Szwajcarią, można było obserwować wyprowadzenie Fawsona z pokoju.

– Przystojny facet – powiedziała Brigitte.

– I bardzo inteligentny – odpowiedział jej z drugiej półkuli Meff, pozwalając nałożyć sobie bez oporu poświęcone – kajdanki.

Poranne dzienniki telewizyjne nie poinformowały rzecz jasna o wydarzeniu w Zermatt ani o dramatycznych incydentach w pięciu innych zakątkach globu. Miały zresztą zupełnie inne tematy.

Tegoż dnia jakiś przypadkowy fanatyk z Pakistanu zasztyletował opodal Wielkiego Meczetu w Mekkce Nowego Mahdiego. Równocześnie niedaleko Des Moins w stanie Iowa niepoczytalny szaleniec, sierżant wojsk rakietowych, zabarykadował się w arsenale atomowym i wystosował paranoiczne ultimatum.

A około południa gruchnęła wieść, że nad terenem jednego z supermocarstw pojawił się nie zidentyfikowany obiekt kosmiczny olbrzymich rozmiarów…