• Пожаловаться

Siergiej Łukjanienko: Nocny Patrol

Здесь есть возможность читать онлайн «Siergiej Łukjanienko: Nocny Patrol» весь текст электронной книги совершенно бесплатно (целиком полную версию). В некоторых случаях присутствует краткое содержание. категория: Фэнтези / на польском языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале. Библиотека «Либ Кат» — LibCat.ru создана для любителей полистать хорошую книжку и предлагает широкий выбор жанров:

любовные романы фантастика и фэнтези приключения детективы и триллеры эротика документальные научные юмористические анекдоты о бизнесе проза детские сказки о религиии новинки православные старинные про компьютеры программирование на английском домоводство поэзия

Выбрав категорию по душе Вы сможете найти действительно стоящие книги и насладиться погружением в мир воображения, прочувствовать переживания героев или узнать для себя что-то новое, совершить внутреннее открытие. Подробная информация для ознакомления по текущему запросу представлена ниже:

Siergiej Łukjanienko Nocny Patrol

Nocny Patrol: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «Nocny Patrol»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

Współczesna Moskwa. Trwa tysiącletni rozejm między siłami Ciemności i Światła. Każda ze stron w ramach Wielkiego Traktatu powołała do życia organa stojące na straży porządku. Tytułowy „Nocny Patrol” obserwuje poczynania sił Ciemności, by działały one zgodnie z traktatem. W ten sam sposób pracuje „Dzienny Patrol”, pilnujący, aby dobro nie rozprzestrzeniało się na świat. Status quo zostanie utrzymany, póki któraś ze stron nie obejmie znaczącej przewagi lub nie złamie warunków porozumienia. W sam środek „wojny” wrzucony zostaje świeżo upieczony strażnik „Nocnego Patrolu” – Antoni. Nie zdaje sobie sprawy, że jego udział będzie znaczący w końcowym rozrachunku między siłami Ciemności i Światła.

Siergiej Łukjanienko: другие книги автора


Кто написал Nocny Patrol? Узнайте фамилию, как зовут автора книги и список всех его произведений по сериям.

Nocny Patrol — читать онлайн бесплатно полную книгу (весь текст) целиком

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «Nocny Patrol», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Шрифт:

Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Miałem dylemat: co jest ważniejsze – zadanie, które miałem wykonać, choćby bez nadziei na sukces, czy skazana dziewczyna. Nie wiem, czy jeszcze można jej pomóc, ale wytropić twórcę wiru jestem obowiązany…

W tym momencie po raz drugi poczułem uderzenie prądu. Teraz – inne. Bez dreszczy, bez bólu -jedynie wyschło mi gardło, zmartwiały dziąsła, krew zatętniła w skroniach, a koniuszki palców zaczęły mnie świerzbić.

Jesteś!

Ale dlaczego tak nie w porę?

Wstałem – pociąg hamował już przed stacją. Przeszedłem obok dziewczyny, poczułem jej spojrzenie. Patrzyła za mną. Bała się. Widać czarny wir, choćby i nieodczuwalny, wzbudzał w niej niepokój, zmuszał do przyglądania się otoczeniu.

Może tylko dlatego jeszcze żyje.

Starając się nie patrzeć w jej stronę, włożyłem rękę do kieszeni. Chwyciłem amulet – zimny walec, wytoczony z onyksu. Wahałem się jeszcze sekundę, próbując znaleźć inne rozwiązanie.

Nie, innego nie było.

Ścisnąłem walec w dłoni. Kłuło mnie w palce, potem kamień rozgrzał się, oddając nagromadzoną energię. Doznanie było rzeczywiste, ale tego ciepła nie można zmierzyć termometrem. Wydawało mi się, że ściskam węgielek z ogniska… Węgielek pokryty zimnym popiołem, ale rozpalony w środku.

Naładowałem amulet do końca i rzuciłem jedno spojrzenie na dziewczynę. Czarny wir drżał, z lekka przechylając się w moją stronę. Był na tyle silny, że posiadał już zalążki intelektu.

Uderzyłem.

Gdyby w wagonie, gdzie tam w wagonie – w całym pociągu – był jeszcze choć jeden Inny, dostrzegłby oślepiającą błyskawicę, taką, która równie łatwo przenika i metal, i beton…

Jeszcze nigdy dotąd nie uderzałem w czarny wir o tak złożonej strukturze. I nigdy nie używałem amuletu o tak silnym ładunku.

Efekt był zupełnie nieoczekiwany. Słabiutkie klątwy wiszące nad innymi ludźmi, wymiotło do czysta. Starsza kobieta, ze zmęczeniem przecierająca czoło, ze zdziwieniem popatrzyła na dłoń – nagle ustąpiła okrutna migrena. Młody chłopiec, tępo wpatrzony w szybę, zadrżał, jego twarz się wypogodziła – z oczu znikła głęboka rozpacz.

Czarny wir nad dziewczyną odrzuciło na pięć metrów, nawet na pół wyleciał z wagonu. Ale nie stracił swojej struktury i zygzakami popłynął z powrotem do ofiary.

Co za siła!

I jak dokładnie usytuowana!

Mówi się – co prawda ja sam tego nie widziałem – że wir zepchnięty choćby na dwa-trzy metry traci orientację i przykleja się do najbliższego człowieka. Też jest szkodliwy, ale „cudza" klątwa działa znacznie słabiej, a nową ofiarę jeszcze można uratować.

Ten wir zaś wracał, jak wierny pies do swojego zagrożonego nieszczęściem pana!

Pociąg zatrzymywał się. Rzuciłem ostatnie spojrzenie na wir – znów zawisł nad dziewczyną, nawet przyspieszył obroty… i nic, zupełnie nic już zrobić nie mogłem. Obok, na stacji, był cel moich tygodniowych poszukiwań w Moskwie. Pojechać dalej, śledzić dziewczynę – nie mogłem. Szef żywcem by mnie pożarł… i to zupełnie możliwe, że całkiem dosłownie…

Kiedy drzwi rozwarły się ze zgrzytem, rzuciłem na dziewczynę ostatnie spojrzenie – powoli zapamiętując jej aurę. Szansa odnalezienia jej ponownie w tak ogromnym mieście była bardzo niewielka. Mimo to powinienem spróbować.

Ale nie teraz.

Wyskakując z wagonu, rozejrzałem się. Rzeczywiście mam za mało doświadczenia w pracy w terenie, szef co do tego ma absolutną rację, ale system, który zastosował dla przyspieszenia mojej edukacji, zupełnie mi się nie podobał.

Jak, do diabła, znaleźć cel?

Spoglądając zwyczajnym wzrokiem widziałem ludzi, z których ani jeden nie wzbudzał moich podejrzeń. Na stacji – „Kurska-linia okrężna" – mimo późnej pory tłoczyło się wielu pasażerów, przyjezdni z dworca, kończący pracę handlarze i pasażerowie śpieszący do swoich dzielnic-sypialni… Zamknąwszy oczy mogłem obserwować obraz znacznie bardziej interesujący: blednące, jak zazwyczaj pod wieczór, aury. Pośród nich, jaskrawą, purpurową plamą płonęła czyjaś złość; przenikliwie pomarańczowo świeciła się jakaś parka, jawnie spiesząca się do łóżka, rozmytymi brązowo-szarymi pasami ciągnęły się rozpadające się aury pijanych.

I żadnego śladu. Tylko suchość w gardle, ćmienie dziąseł, szaleńczo bijące serce. Smak krwi w ustach. Narastające podniecenie. To tylko oznaki pośrednie, ale zbyt oczywiste, aby je zlekceważyć.

Kto to jest? Kto?

Za moimi plecami ruszył pociąg. Uczucie bliskości celu nie słabło… a więc na razie jesteśmy obok siebie… Pojawił się pociąg jadący w przeciwnym kierunku, poczułem, jak cel się posunął, ruszyłem za nim.

Naprzód!

Przeszedłem peron, lawirując pomiędzy wpatrzonymi w znaki i napisy przyjezdnymi, przemieściłem się ku końcowi zestawu – pocicie celu zaczęło słabnąć, pobiegłem do pierwszego wagonu… jesteś… bliżej…

Jak w dziecięcej zabawie w „ciepło-zimno".

Pasażerowie wsiadali do wagonów. Biegłem wzdłuż składu, czując, jak usta napełniają się lepką śliną, zaczynają boleć zęby, spazmatycznie ściskają się palce… w słuchawkach huczała muzyka.

In the shadow of the moon, She danced in the starlight Whispering a haunting tune To the night…

Piosenka jest na czasie. Nadzwyczaj na czasie…

Skoczyłem w zamykające się drzwi, zamarłem, wsłuchując się w siebie. Zgadłem, czy też nie? Tak jak poprzednio, nie widziałem celu…

Zgadłem.

Pociąg pędził po obwodnicy, a mój instynkt krzyczał: „Tu! Obok!"

Może udało mi się namierzyć też wagon?

Nieznacznie obejrzałem podróżnych i musiałem wyrzec się tej nadziei. Tutaj nie było nikogo, kto mógłby wzbudzić moje zainteresowanie.

No cóż, poczekamy…

Feel no sorrow, feel no pain,

Feel no hurt, theres nothing gained…

Only love will then remain,

She would say.

Na stacji Aleja Pokoju wyczułem, że cel się oddala. Wyskoczyłem z wagonu, przygotowując się na przesiadkę. Obok, gdzieś całkiem blisko…

Na stacji linii okrężnej metra wyczucie celu stało się prawie bolesne. Już wypatrzyłem kilka kandydatur – dwie dziewczyny, młody chłopiec, jeszcze jeden chłopiec. Byli potencjalnymi kandydatami, ale – kto?

Moja czwórka wsiadła do jednego wagonu. To było szczęście, poszedłem ich śladem, i czekałem.

Jedna z dziewczyn wysiadła na Ryskiej.

Wyczucie celu nie osłabło.

Chłopiec wysiadł na Aleksiejewskiej.

Świetnie. Dziewczyna czy chłopiec? Które z nich?

Pozwoliłem sobie ukradkiem spojrzeć na oboje. Dziewczyna była pełnawa, rumiana, uważnie czytała „Moskiewskiego Komsomolca". Nie okazywała żadnego podenerwowania. Chłopiec, w przeciwieństwie do niej, był szczupły. Stał u drzwi i wodził palcem po szkle.

Moim zdaniem dziewczyna była znacznie bardziej… apetyczna. Dwa do jednego, że to ona.

Ale, jak zawsze, o wszystkim decyduje kwestia płci.

Już usłyszałem Zew. Jeszcze niezwerbalizowany – delikatna, przyciągająca melodia. Dźwięk odtwarzacza od razu przestał być słyszalny, Zew z łatwością zagłuszył muzykę.

Ani dziewczyna, ani chłopiec nie okazywali niepokoju. Albo mają bardzo wysoki próg odporności, albo przeciwnie – od razu się poddali.

Kolejka podjechała do stacji WDNCh. Chłopiec zdjął rękę z szyby, wyszedł na peron, powoli zmierzając do starego wyjścia. Dziewczyna została.

Przekleństwo!

Byli jeszcze zbyt blisko siebie i nie mogłem odgadnąć, które to z nich!

Читать дальше

Шрифт:

Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Похожие книги на «Nocny Patrol»

Представляем Вашему вниманию похожие книги на «Nocny Patrol» списком для выбора. Мы отобрали схожую по названию и смыслу литературу в надежде предоставить читателям больше вариантов отыскать новые, интересные, ещё не прочитанные произведения.


Olga Tokarczuk: Dom dzienny, dom nocny
Dom dzienny, dom nocny
Olga Tokarczuk
Stanisław Lem: Patrol
Patrol
Stanisław Lem
Poul Anderson: Patrol czasu
Patrol czasu
Poul Anderson
Margit Sandemo: Ciemność
Ciemność
Margit Sandemo
Siergiej Łukjanienko: Ostatni Patrol
Ostatni Patrol
Siergiej Łukjanienko
Siergiej Łukianienko: Dzienny Patrol
Dzienny Patrol
Siergiej Łukianienko
Отзывы о книге «Nocny Patrol»

Обсуждение, отзывы о книге «Nocny Patrol» и просто собственные мнения читателей. Оставьте ваши комментарии, напишите, что Вы думаете о произведении, его смысле или главных героях. Укажите что конкретно понравилось, а что нет, и почему Вы так считаете.