• Пожаловаться

Siergiej Łukjanienko: Atomowy Sen

Здесь есть возможность читать онлайн «Siergiej Łukjanienko: Atomowy Sen» весь текст электронной книги совершенно бесплатно (целиком полную версию). В некоторых случаях присутствует краткое содержание. категория: Фэнтези / на польском языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале. Библиотека «Либ Кат» — LibCat.ru создана для любителей полистать хорошую книжку и предлагает широкий выбор жанров:

любовные романы фантастика и фэнтези приключения детективы и триллеры эротика документальные научные юмористические анекдоты о бизнесе проза детские сказки о религиии новинки православные старинные про компьютеры программирование на английском домоводство поэзия

Выбрав категорию по душе Вы сможете найти действительно стоящие книги и насладиться погружением в мир воображения, прочувствовать переживания героев или узнать для себя что-то новое, совершить внутреннее открытие. Подробная информация для ознакомления по текущему запросу представлена ниже:

Siergiej Łukjanienko Atomowy Sen

Atomowy Sen: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «Atomowy Sen»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

Galaktyka, gdzie wśród walk i intryg potężne Imperium Ludzi dąży do pokojowego współistnienia z Obcymi… Młoda prawniczka, która tropiąc zagadkę ucieczek z wirtualnego więzienia, odkrywa jego prawdziwe przeznaczenie… Ludzie, degeneraci i smoki walczący o byt w przeddzień katastrofy jądrowej i tajemniczy chłopiec znikąd, który może zmienić bieg dziejów… Oto historie z odległych światów „Cieni snów”, „Przezroczystych witraży” i „Atomowego snu”.

Siergiej Łukjanienko: другие книги автора


Кто написал Atomowy Sen? Узнайте фамилию, как зовут автора книги и список всех его произведений по сериям.

Atomowy Sen — читать онлайн бесплатно полную книгу (весь текст) целиком

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «Atomowy Sen», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Шрифт:

Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Zresztą zostało mu już tylko pół roku. Nie sądzę, żeby zdecydował się uciec, nawet gdyby jego potężny kamaz przebił narysowane ogrodzenie i wyjechał na ulice Deeptown.

– Dalej są więźniowie, którzy popełnili przestępstwa gospodarcze – mówi podpułkownik. – Chce ich pani poznać?

Można by pomyśleć, że interesują mnie wyłącznie mordercy i gwałciciele.

– Oczywiście.

– Włamania na serwery, kradzieże informacji stanowiących tajemnicę handlową… po prostu haker – przedstawia pułkownik nieobecnego mieszkańca celi. – Wejdziemy do strefy katharsis?

– Zajrzyjmy – mówię, usiłując nie okazać podniecenia.

Na ekranie detektora nadal płonie zielone światełko – oznacza, że jest czysto. Ale światełko nie odgrywa żadnej roli, jest zmyłką dla każdego, kto zajrzy mi przez ramię.

Niepozorna literka „F” w rogu ekranu niesie znacznie więcej informacji. Tuż obok przechodzi kanał przebity na ulice Deeptown.

Co za wspaniały pomysł – ukarać hakera zamknięciem w wirtualności!

0011

Ta strefa katharsis to jedna z klatek wieżowca. Trochę brudno, przed drzwiami leżą gumowe wycieraczki. Dlaczego wycieraczki zawsze mają takie ponure kolory? Żeby nikt ich nie ukradł?

– Najtrudniej zresocjalizować człowieka, który popełnił przestępstwo gospodarcze – oznajmia nagle pułkownik. – Rozumie to pani, Karino?

– Niezupełnie.

– Proszę się zastanowić – ożywia się. – Dam pani przykład.

Medycyna leczy najstraszniejsze choroby: ospę i dżumę, a wobec banalnego kataru jest bezsilna. To samo dotyczy przestępstw gospodarczych: kradzieży danych, nielegalnego użytkowania pirackich programów. Oczywiście, możemy schwytać i ukarać tego, kto złamał prawo. Ale jak go przekonać, że nie należy tak postępować?

Przede wszystkim, wyroki są zwykle nieduże, brakuje więc czasu na pracę z takim człowiekiem…

Czy mi się zdawało, czy w głosie Tomilina zabrzmiał żal?

– Po drugie, niełatwo przekonać człowieka, że jego działanie jest amoralne. Dekalog okazuje się niewystarczający. Powiedziano nie kradnij. Ale czy on coś ukradł? Przecież tylko kopiował informacje. Czy ucierpiał od tego konkretny człowiek? Owszem. Ale jak wyjaśnić prowincjonalnemu programiście, że Bill Gates ucierpiał od nielegalnego użytkowania windows home albo że Enya potrzebuje procentów od sprzedaży swoich płyt?

Zerkam na Tomilina ze zdumieniem. Nie spodziewałam się, że słucha Enyi. Tacy jak on powinni słuchać muzyki raz w roku – na koncercie z okazji Dnia Milicji.

– Ale mimo to nie poddajemy się – mówi Tomilin z dumą.

Wchodzimy po schodach, pułkownik leciutko popycha każde drzwi. W końcu jedne ustępują.

Wchodzimy.

Przeciętne mieszkanie. Czysto. Nawet dziwnie czysto, biorąc pod uwagę rozlegające się głosy dzieci.

– To mieszkanie przeciętnego rosyjskiego programisty – oznajmia uroczyście Tomilin, zniżając głos. – On nazywa się Aleksiej, ma żonę Katierinę, córkę Dianę, syna Artioma. Imiona, wiek, charakter – wszystko to stworzono na podstawie dużej grupy reprezentatywnej. To absolutnie standardowy programista.

Z trudem powstrzymuję się od śmiechu, ale bez słowa kiwam głową.

– Aleksiej pracuje w firmie Siódmy Projekt, zajmującej się wydawaniem i instalacją gier komputerowych – ciągnie pułkownik. Ale hakerzy włamali się do serwera i ukradli najnowszą grę, nad którą programiści pracowali pięć lat. Gra wyszła na dyskach pirackich, firma jest na krawędzi bankructwa.

Wchodzę za Tomilinem do pokoju. Opinię na temat gry, którą tworzy się pięć lat, zachowuję dla siebie.

A oto i nasz programista. Chudy, nieogolony okularnik garbi się na taborecie przed komputerem, na monitorze widać linijki kodu komputera. Sądząc z zachowania Tomilina, Aleksiej nas nie widzi. Ma inne problemy. Właśnie położył rękę na ramieniu chłopca i tłumaczy mu:

– Pamiętam, synku, że obiecaliśmy ci rower, ale mnie i mamie jest teraz bardzo ciężko. Ukradli nam grę, którą opracowywaliśmy bardzo długo, i nie płacą nam pensji.

– Ale wszyscy w mojej klasie mają rowery… – marudzi chłopiec.

– Jesteś już duży i powinieneś sam zrozumieć – odpowiada poważnie standardowy rosyjski programista. – Umówmy się, że na Nowy Rok kupimy ci łyżwy, dobrze?

Najważniejsze to zachować powagę. Nie mogą parsknąć śmiechem, bo wyjdę z roli. Zresztą to nieładnie, w końcu dla chłopca to tragedia!

– Dobrze, tato – zgadza się standardowe dziecko standardowego programisty. – Wiesz co, pomogę ci odbudować program! Szybciej ułożysz nową grę!

– Dobrze, synku. I jeśli jej nie ukradną, kupimy ci rower!

– To specjalna psychodrama – szepcze mi na ucho Tomilin. Terapia wstrząsowa.

Nie wiem czemu, ale przypomina mi się stary film, jeszcze z czasów komunistycznych. Rzecz dzieje się w obozie pionierskim, na scenie dzieci śpiewają piosenkę Na pylistych ścieżkach odległych planet… a dyrektor obozu pochyla się do ważnego gościa i szepcze…

– Tę piosenkę Gagarin śpiewał w kosmosie! – mówię głośno.

Słowo daję, wyrwało mi się!

Twarz Tomilina zmienia się prawie nieuchwytnie. Uśmiech rozbłyska i natychmiast gaśnie.

Wcale nie jesteś taki nieskomplikowany, towarzyszu pułkowniku!

Ale teraz nie mam czasu się nad tym zastanawiać. Odezwałam się zbyt głośno i z fotela rozlega się poirytowane chrząknięcie. Fotel skrzypi (ciekawe, dlaczego nieszczęsny standardowy programista męczy się na taborecie, skoro są inne meble?), a nad oparciem pojawia się najpierw połyskliwa łysina, a potem szerokie bary.

– Ach! – wzdycha posiadacz łysiny, odwracając się.

Byczysko z tego hakera, nie ma co.

Chociaż wcale nie jest taki gruby i przysadzisty, jak mi się wydawało. Po prostu jest… szeroki. Więzienne ubranie ledwie się na nim dopina, widać włochatą pierś.

– Więzień Anton Stiekow – mówi haker niedbale, ale bez ociągania. Zakłada ręce za głowę. – Skarany…

– Skazany – poprawia go nagle Tomilin.

– Skazany, skazany – zgadza się haker. – Z artykułu 272 część pierwsza Kodeksu Karnego Rosji…

Na nosie hakera tkwią okulary w cienkiej oprawce. Albo szkła są bardzo grube, albo ma takie wypukłe oczy.

Gdy haker wygłasza swoją formułkę, ja próbuję zrozumieć, co on tutaj robił. Czyżby słuchał rozmowy standardowego programisty ze standardowym dzieckiem?

W końcu do mnie dociera. W kącie cichutko mamrocze telewizor – stareńki samsung. Haker po prostu oglądał wiadomości!

– Jestem inspektorem nadzoru – mówię. – Więźniu Stiekow, ma pan jakieś skargi?

– Mam – mówi haker, zerkając na naczelnika.

– Słucham.

– Pilot nie działa – wzdycha Stiekow i pokazuje pilota od telewizora. – Ja wszystko rozumiem, jeśli to ma być częścią kary, to niech zostanie. Ale może to po prostu przeoczenie?

– Coś jeszcze? – pytam i mocniej stukam obcasem w podłogę.

Maleńki termit zmierza w stronę więźnia.

– Nic – odpowiada haker. – Traktowanie jest w porządku, jedzenie dobre, pościel zmieniają regularnie, raz w tygodniu łaźnia.

– Sprawdzę, czy da się coś zrobić… z pilotem.

Tomilin czeka z kamiennym wyrazem twarzy.

– Czy mogę wrócić do odbywania kary? – pyta Stiekow.

Spodziewam się ze strony naczelnika jakiejś reakcji, ale nic takiego nie następuje. Opuszczamy hakera, wychodzimy na klatkę schodową, potem do celi.

Читать дальше

Шрифт:

Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Похожие книги на «Atomowy Sen»

Представляем Вашему вниманию похожие книги на «Atomowy Sen» списком для выбора. Мы отобрали схожую по названию и смыслу литературу в надежде предоставить читателям больше вариантов отыскать новые, интересные, ещё не прочитанные произведения.


Andrzej Ziemiański: Przesiadka W Piekle
Przesiadka W Piekle
Andrzej Ziemiański
Siergiej Łukjanienko: Ostatni Patrol
Ostatni Patrol
Siergiej Łukjanienko
Bernard Werber: Imperium aniołów
Imperium aniołów
Bernard Werber
Siergiej Łukjanienko: Czystopis
Czystopis
Siergiej Łukjanienko
Отзывы о книге «Atomowy Sen»

Обсуждение, отзывы о книге «Atomowy Sen» и просто собственные мнения читателей. Оставьте ваши комментарии, напишите, что Вы думаете о произведении, его смысле или главных героях. Укажите что конкретно понравилось, а что нет, и почему Вы так считаете.