Фрыда Гурэвiч: Летапiсны Новгородок

Сведчаньне летапiсца, (якое можна аднесьці да Малога Замка) аб тым, што вакольны горад быў заваяваны князям Львом Данiлавiчам пад 1272 г., у свой час дало нам падставу датаваць верхнюю гранiцу старажытнарускага перыяду гэтай часткі гораду 70-мi гадамi XIII ст.[13] Дзяцiнец гораду, які быў на Замкавай гары, выстаяў пад гэтым нацiскам i таму няма падстаў удакладніць менавіта калi ў XIII ст. там заканчваецца гiсторыя старажытнарускага часу.

Культурны слой старажытнарускага Наваградка на Замкавай гары мае пераканаўчыя зыходную i канечную дату з першай паловы XI да канца XIII стст. Больш умоўны ўнутраны падзел гэтага перыяду, які заснаваны на дадзеных стратыграфii i знаходках. Аднак i ён не грашыць асаблівымi адхіленьнямi. Акрамя комплексаў з прыналежным iм iнвентаром, перыядызацыю культурнага слоя можна было кантраляваць масавымi i характэрнымi знаходкамi, што знайдзены па-за пабудовамі. Так, як паказана вышэй, паміж насьцiлам V першай паловы XII ст. i насьцiлам IV, якi адносiцца да XIII ст. ляжаў слой, звязаны з пажарамi, у якiм было шмат знаходак, датаваных XII ст. На ўсходняй частцы раскопа, у культурным слоі былi знайдзены матрыцы для цiсненьня крына i пацерак (мал. ), верагодна, сiнхронныя матрыцам, што паходзiлі з пабудовы 9/14. Пры расчыстцы рэштак пабудоў раскопа 3 знайдзена няшмат рэчаў, але ў культурным слое, які прылягае да гэтых пабудоў, iх было нашмат больш. Так на ўзроўні пабудовы 27 у слоі знайдзены цылiндрычны Замак (мал. ), абломак палiванай пасудзіны з гранёным вушкам. За межамi пабудовы 29 знайдзена сякера з шырокім лязом (мал. ), а ў паўночнай сьцяне раскопа на ўзроўні пабудовы — наканечнiк стралы ў форме лапатачкi, тыповы для XIII ст.

У выніку ўсё прадстаўляецца наступным чынам:

Таблiца. Культурны слой Замкавай гары ў старажытнарускі час.

Таблiцы толькі ў PDF файле

У святле гэтых дадзеных больш iнтэнсiўна чым iншыя, была заселена паўночная частка пляцоўкi, якая з XII ст. была гаспадарчай зонай дзяцiнца. Меньшая забудова ў яе паўднёвай частцы, магчыма, тлумачыцца невялiкiм раскопам. Што датычыць паўднёва-усходняй часткі (раскоп 3), то як сказана вышэй, познесярэдневяковай забудовай былi знiшчаны будынкі старажытнарускага часу. Там, дзе рэшткі будаўнiцтва захавалiся in situ, вiдавочна, што забудова яе пачалася на стагоддзе пазней, чым у паўночнай i паўднёвай частцы пляцоўкi.

Шматлiкія ямы раскопа 1, за выключэньнем вялікай ямы, можна датаваць шырока. Тыя з iх, якiя былi ў мацярыку паселiшча, што існавала да канца XI ст., датуюцца гэтым часам. Вялiкая частка ямаў выкарыстоўвалася ў XII i XIII стст.

На Замкавай гары як i на Малым Замку ў старажытнарускiм культурным слоі вылучаецца шэсьць будаўнiчых перыядаў. Разам з тым у абедзьвух частках гораду яны храналагiчна некалькі адрознiваюцца адзiн ад другога.

Заканчэньне старажытнарускага перыяду ў гiсторыi Замкавай гары праяўляецца, у першую чаргу, у тым, што знiкаюць тыповыя рэчы, якія прывезены з Кiева альбо праз яго пасрэднiцтва (шыферныя праслiцы, амфары, шкляныя бранзалеты i iнш.). Гэтыя iмпартныя вырабы, якія трапiлі ў Наваградак яшчэ да разгрому паўднёварускiх зямляў у 40-я гады XIII ст., служылi гарожанам аж да канца гэтага стагоддзя.

У забудове паўночнай часткі пляцоўкi Замкавай гары на мяжы XIII i XIV стст. i ў XIV стагоддзi адзначаецца пэўная пераемнасьць з забудовай гораду старажытнарускага часу. У пабудовах захоўваецца ранейшая арыентацыя. Упрытык да новага вала на краю пляцоўкi, які зрабілі пасля таго, як быў засыпаны стары вал, стаяць гаспадарчыя пабудовы зрубнай канструкцыi.

Насьцiлы гораду XIV ст. немагчыма адрозніць ад насьцiлаў старажытнарускага гораду. Насьцiл III, аддзелены ад насьцiла IV вугальным слоем, шчапой i выкінутымі драўлянымі рэчамі, па ўсiм нагадвае гэты апошнi. Аднак, знайдзеная на ім цэгла таўшчынёй 9,5 см., паказвае на яго больш познюю прыналежнасть. Гэта ж можна сказать i аб iншых насьцiлах, паложаных адзн на другі. Тут трэба вылучыць самы верхнi насьцiл 1, якi прылягаў да каменнага бруку пры царкве XIV ст., на якім ляжала цэгла, вапнавы раствор i абломкi дахоўкі.

У раскопе 3, храналагiчна блiзкай старажытнарускаму культурнаму слою была вымастка з камянёў, якая часткова перакрывала пабудову 29. Сярод керамiкi, знайдзенай пры разборцы вымасткi, побач з новымі формамi посуду, сустракаюцца абломкi гаршкоў IX тыпу. Знайдзеныя там крыцы паказываюць, што ў той час недалёка была кузня.

Такiм чынам пабудовы i насьцiл III раскопа 1 i каменную вымастку (забрукоўку) раскопа 3 трэба лiчыць комплексамi, якія непасрэдна замянiлi пабудовы старажытнарускага гораду. Да iх трэба далучыць насьцiлы 1 i II блiзкя па часу да насьцiла III i прыналежныя да храма XIV ст.