Kolb F. Diocletian und die Erste Tetrarchie. Berlin; New York, 1987.
Leeb R. Konstantin und Christus. Berlin, 1992.
Di Maio M., Zeuge J., Bethune J. The Proelium Cibalense et Proelium Campi Ardiensis. The First Civil War of Constantine I and Licinius // Ancient World. 21. 1990. P. 67–91.
Millar F. The emperor in the Roman World. L., 1977. Montgomery H. From Friend to Foe. The portrait of Licinius in Eusebius // Symbolae Osloenses. 75. 2000. P. 130–138.
Neri V. Un miliario liciniano ad Aquileia: Ipotesi sui rapporti tra Constantino e Licinio prima del con-flitto del 314 // Rivista storica di antichita. 5. 1975. P. 79–109.
Nesselhauf H. Das Toleranzedict des Licinius // Historische Zeitschrift. Bd. 78. 1955.
Nestola P. Alle radici del Medioevo: il Bellum Cibalense.
Pre-testi, 2004 (Интернет-статья)
Pareti L. Storia di Roma e del mondo romano. Vol. VI. Torino, 1961.
Paribeni R. Storia di Roma (Da Diocletiano alia caduta dellTmpero dOccodente). Vol. VIII. Bologna, 1941. Paulys Real-Encyclopädie der classischen Altertumswissenschaft. Bd. 13 (1). Stuttgart, 1926.
Picozzi V. Una campagna di Licinio contro Massenzio nel 310 non attestata delle fonti letterarie // Num. Ant. СЦ. 1976. P. 267–275.
Pohlsander Hans A. The Date of the Bellum Cibalense: A Reexamination // Ancient World. 25. 1995. P. 89–101.
Seeck O. Regesten der Kaiser und Papste für die jahre 311 bis 476 N. Chr. Stuttgart, 1919.
Seston W. Diocletien et la tetrarchie. Paris, 1946.
Van Berchem D. L’armee de Diocletien et la reforme constantinienne. Paris, 1952.
Vetters H. Dacia ripensis. Wien,1950.
Workmann B. W. Persecution in the Early Church. Oxford, 1980.
Zeiller J. Les origins chretiennes dans les provinces danubiennes de I’Empire Romain. Paris, 1918.
Амм. Марц.
Аммиан Марцеллин
ВДИ
Вестник древней истории
Евнапий. Ж. ф. и с.
Евнапий. Жизни философов и софистов
Коне. Баг.
Константин Багрянородный
ПБС
Православный Богословский Словарь
Ael. Lampridius. Anton. Geliogabalus
Aelius Lampridius. Antoninus Geliogabalus
Anon. Val.
Anonymus Valesianus
Aur. Viet. De caess.
Sextus Aurelius Victor. De Caesaribus
CIL
Corpus Inscriptionum Latinarum
CTh.
Codex Theodosianus
Epit.
Epitome
Eus. HE
Eusebuis. Historia Ecclesiastica
Eus. VC.
Eusebius. Vita Constantini
Eutr.
Eutropius
Himerius Or.
Himerius. Orationes
lord. Get.
Iordanes. Getica
Lact. De m. p.
Lactantius. De mortibus persecutorum
MGH, Auct. Antiquiss.
Monumenta Germaniae Historica, Auctores Antiquissimi
Num. Ant. Cl.
Numismatica e Antichita Classiche
PG
Patrologiae cursus completus. Series graeca
SHA
Scriptores Historiae Augustae
Socr. Sch.
Socrates Scholasticus
Theod.
Theodoretus
Zosim.
Zosimus
Eusebius Pamphilus. The Ecclesiastical history. Vol. 1–2. L., 1980; Евсевий Памфил. Церковная история. Μ., 1993; Богословские труды. Сб. 26. М., 1985.
Евсевий Памфил. Жизнь блаженного василевса Константина. М… 1998.
Lactantius. De mortibus persecutorum. Oxford, 1984; Лактанций. О смертях преследователей. СПб., 1998.
Kolb F. Diocletian und die Erste Tetrarchie. Berlin; New York, 1987. P. 131–139; Cullhed M. Conservator urbis suae. Stockholm, 1994. P. 19–23.
О SHA см.: Штаерман E. M. SHA как исторический источник // ВДИ. № 1. 1957. С. 233–245.
О галльских панегириках см.: Шабага И. Ю. Славься, император! М., 1997.
О нем см.: Штаермап Е. М. SHA как исторический источник // ВДИ. № 1. 1957; The Scriptores Historiae Augustae. L.; Cambridge, 1967.
Virtus Licinii – (Ael. Lampridius. Anton. Geliogabalus, XXXV, 6).
Sexti Aurelii Victoris Liber de Caesaribus. Leipzig, 1911.
Epitome de Caesaribus. Lipsiae, 1961.
Аммиан Марцеллин. Римская история. СПб., 1994
Рассказ Гимерия о философе Гермогене (Himerius. Or. XIV. 18, 28–30) привязан к правлению Лициния Ф. Милларом. (см.: Millar F. The emperor in the Roman World. 1977. P. 100–101). Гермоген состоял при дворе императора, в котором Миллар с неуверенностью видит Лициния. Это предположение кажется допустимым.
Zosimus. Histoire Nouvelle. Т. I. Paris, 1971.
Cullhed М. Op. cit. Р. 87.
Римские историки IV века. М., 1997. С. 227–294.
Anonymus Valesii. Fragmenta historica ab Henrico et Hadriano Valesio primum edita. Citta di Castello, 1913.
Сократ Схоластик. Церковная история. М., 1996.
Иордан. О происхождении и деяниях гетов. СПб., 1997.
Константин Багрянородный. Об управлении империей. М., 1996.
Сапрыкин С. Ю. Эллинские города и государства Западного и Северного Причерноморья в эпоху Римской империи // История Европы. Т. I. М., 1988. С. 628.
См.: Dessau Н. Inscriptiones latinae selectae. V. 1–3. Berolini, 1954–1955; Grünewald Th. Constantinus Maximus Augustus. Stuttgart, 1990.
Гиббон 3. История упадка и крушения Римской империи. М., 1994. С. 97.
РаггЪепг R. Storia di Roma (Da Diocleziano alia caduta dell’Impero d’Occidente). Vol. VIII. Bologna, 1941. P. 78.
Burckharadt J . Die zeit Constantins des Grossen. Leipzig, 1898.
Barnes T. Constantine and Eusebius. L., 1981.
Cullhed М. Conservator urbis suae. Stockholm, 1994.
Grünewald Th. Constantinus Maximus Augustus. Stuttgart, 1990.
Читать дальше
Конец ознакомительного отрывка
Купить книгу