Казiмiр Камейша - Гарцунок

Выйдзе,
грукне капытом,
Спудзіць зайца пад кустом.

Цемным вокам павядзе —
Аж шалее авадзень.

Малады і неслабы,
Стане раптам на дыбы.

Пойдзе скокам,
выйдзе ў круг,
Каля лесу зробіць крук.

Скача зноў наўскапыта.
Чый ён, чый ён, не пытай.

Мамы гнедае сынок
З легкім імем Гарцунок.

У гарод бяжыць, на луг.
Ах, які ён цесны, круг!

Гарцуй, гарцуй, Гарцунок,
Не шкадуй гарачых ног!

Калі ў жыце загарыцца
Сіні святлафорык —
Гэта знак:
Рыхтуй камбайны,
Правярай маторы!

А другі раз загарыцца
Святлафорык сіні —
Значыць, жыта васкавое.
Запрашай машыны!

Гоніць, гоніць легкі ветрык
Васкавыя хвалі.
Святлафорык той за позірк
Васільком празвалі.

Сыплюць з бункера зярняты,
Нібы тыя зоры.
Гэта даў жніву дарогу
Сіні святлафорык.

Светлых цэхаў тут багата —
Не абыдзеш і за год.
Ведаць хочацца Ігнату,
Скуль, з якіх дзвярэй, варот
Пачынаецца завод.
— З прахадной яго пачатак,
— Так Пятрок давеў Ігнату.
— Пачынаецца з варот,
— Не згаджаецца Фядот.
А Змітрок сказаў сябрам:
— Пачынаецца з двара.
— Што гадаць,— рашыла Іра,—
Запытаем брыгадзіра.
Брыгадзір вачыма бліснуў
I гаворыць брыгадзір:
— Вы усе ад праўды блізка:
Есць пачатак,
Ён адзін.
Пачынаецца завод
Не з дзвярэй і не з варот,
А з рабочых рук старанных,
З працы іх самаадданай.
Працы ў нас вялікі фронт.
Дык прашу вас на завод.

Абысці завод не проста.
Першы цэх… Чацверты… Шосты…
Гальванічны,
Механічны,
Для вачэй усе нязвычна.
Зборкі цэх і цэх настройкі…
Паспявай дзівіся толькі.
Перад вамі самы новы,
Адмысловы
Тэлевізар каляровы.
Ён з канвеера вось толькі,
Фарбай ззяючы, праплыў
I ўсе колеры вяселкі
На экране запаліў:
Колер неба, колер хлеба,
Колер маку агнявы,
Колер маладой травы,
Колер сонца выбуховы,
Колер кветкі верасовай.
Ну а зараз трэба толькі
Ручку павярнуць настройкі —
I з экрана, калі ласка,
Сыдзе песня або казка.

Правадок і правадок,
Сплецены, як жылы,
А сплятуцца у маток —
Пабяжыць па кожным ток
Самай чуйнай сілы.
Тут працуюць важна, чынна
Электронныя машыны.
Ля машын разумных самых —
Нашы таты, нашы мамы.
Тут, у светлым цэху зборкі,
Тату адшукаў Рыгорка.

Ён, завод,— адна сям'я.
Дружная, вядома.
Кожны ў цэху не чужы,
Кожны ў ім, як дома.
У сям'і есць працаўнік
Самы паважаны.
Ён праславіў свой завод
Працаю стараннай.
Дзіва творыць на станку.
Рады ўсе працаўніку!
Праца спорыцца, глядзі:
Майстра у настроі.
Зорка золатам гарыць
На грудзях героя!

З цэха ў цэх ідзем заўзята,
Як ідзем са свята ў свята.
Што яшчэ там на чарзе?
На чарзе у нас музей.
Экспанатаў тут багата.
I раскажуць экспанаты,
Што стварыў за многа год,
Чым праславіўся завод.
Вунь святлом аззяна яркім
Радыела роднай маркі.
Вунь, як шыбінка, экран,
Ды экран той — ветэран.
Гэта ўсе ўчарашні дзень,
А завод — ён у хадзе.
Як браты, стаяць транзістары,
Аж гарыць шкала іскрыстая.
Паглядзі: пасталі ў рад
Брат «Мікрон» і «Мікра»-брат.
I мігнуў шкалою тут
Іхні трэці брат «Эцюд».
Лік братоў расце, расце —
Ўсіх не злічыш, каб хацеў.
Пра завод і пра людзей
Расказаў усе музей!

Раз — і зірнула лісце
Зеленавока на свет.
Два — і струменьчыкаў ніці
Шыць пачалі па траве.
Тры — вытанцоўвае кропля
Звонка ў балейцы пустой.
Ну а чатыры — на кроне
Чорненькі свіснуў свісток.
Пяць — мыюць кветкі пялесткі,
Вушы скрабуць лапухі.
Шэсць — гэта зноўку над вескай
Воблака вырас пухір.
Сем — сем глыткоў каляровых
Вып'е вяселка з ракі.
Восем — з-пад сховаў імховых
Вылезуць баравікі.
Дзевяць — і сонейка ўзыдзе.
Дзесяць — і спыніцца дождж.
Што ж ты спыніўся?
У крыўдзе
Луг на цябе і садок.
Просіць гародчык вачыма:
«Цепленькі, што ж ты аціх?»
Дожджык лічыць вучылі
Толькі да дзесяці.

Вяселы плескат нашых рэк
Прывез з сабою я ў Артэк.

Узяў і водару бароў,
I рэха нашых вечароў.