Джаан Роўлінг - Гары Потэр і Рэліквіі Смерці

— І не вер усяму, што ён кажа пра Хогвартс, — дадаў Гары. — Ён любіць пажартаваць, твой брат.

Ідучы поруч, яны пакацілі другую каляску наперад, набіраючы хуткасць. Калі яны дасягнулі бар’ера, Альбус уздрыгнуў, але сутыкнення не адбылося. Замест гэтага сям’я апынулася на платформе дзевяць і тры чвэрці, напоўненай густой белай парай, якая валіла з пунсовага Хогвартс Экспрэсу. Невыразныя фігуры тоўпіліся ў тумане, у якім ужо знік Джэймс.

— Дзе яны? — трывожна спытаў Альбус, прыглядаючыся да засмужаных сілуэтаў, якіх яны міналі на сваім шляху ўздоўж платформы.

— Мы знойдзем іх, — упэўнена адказала Джыні.

Але пара была вельмі густая, і таму пазнаць чые-небудзь твары было цяжка.

Аддзялёныя ад уласнікаў галасы гучалі ненатуральна моцна. Гары, здаецца, пачуў, як Персі голасна абмяркоўвае правілы палётаў на мятле, і быў задаволены адгаворкай, каб не спыняцца і не вітацца…

— Я думаю, гэта яны, Ал, — раптам сказала Джыні.

Група з чатырох чалавек, якая віднелася скрозь туман, стаяла каля самага апошняга вагона. Твары людзей сталі бачнымі толькі калі Гары, Джыні, Лілі і Альбус падышлі да іх.

— Прывітанне, — надзвычай ціха прамовіў Альбус.

Роза, якая ўжо была апранута ў навюсенькую мантыю Хогвартса, усміхнулася яму.

— Ну як, прыпаркаваўся добра? — спытаў Рон у Гары. — Я здолеў. Герміёна не верыла, што ў мяне атрымаецца здаць тэст на маглаўскія правы, ці не так? Яна мяркуе, што я зачараваў экзаменатара Канфундусам.

— Зусім не, — адказала Герміёна. — Я была поўнасцю ўпэўнена ў табе.

— Кажучы шчыра, я зачараваў яго, — прашаптаў Рон да Гары, калі яны разам падымалі куфар і саву Альбуса ў цягнік. — Я ўсяго толькі забыўся зірнуць у бакавое люстэрка, і давай паглядзім праўдзе ў вочы — я магу выкарыстоўваць дзеля гэтага Звышадчувальныя Чары.

Вярнуўшыся на платформу, яны ўбычылі, што Лілі і Х’юга, малодшы брацік Розы, вядуць ажыўленую дыскусію пра тое, на які факультэт яны трапяць, калі нарэшце прыедуць у Хогвартс.

— Калі ты будзешь не ў Грыфіндоры, мы пазбавім цябе спадчыны, — сказаў Рон. — але ніякага прымусу.

— Рон!

Лілі і Х’юга засмяяліся, але Альбус і Роза выглядалі сур’ёзна.

— Ён не меў гэтага на ўвазе, — сказалі Герміёна і Джыні, але Рон больш не зважаў на гэта. Злавіўшы позірк Гары, ён прыхавана кіўнуў галавой на месца, якое знаходзілася за пяцьдзесят ярдаў. Смуга на нейкі момант парадзела, і яны ўбачылі трох чалавек, чые фігуры вельмі выразна вымалёўваліся сярод туману, які рассеяўся.

— Глядзі, хто гэта.

Там стаяў Драка Малфой з жонкай і сынам. Яго цёмная вопратка была зашпілена да горла, валасы крыху парадзелі і падкрэслівалі вострае падбароддзе. Хлопчык гэтаксама нагадваў Драка, як Альбус нагадваў Гары. Драка заўважыў Гары, Рона, Герміёну і Джыні, якія пільна глядзелі на яго, коратка кіўнуў і зноў адвярнуўся.

— Гэта маленькі Скорпіюс, — прашаптаў Рон, — Я ўпэўнены, што ты пераможаш яго ў любым практыкаванні, Розі. Дзякуй Богу, розумам ты пайшла ў маці.

— Рон, на міласць Бога, — сказала Герміёна напалову строга, напалову вясёла. — Не трэба нацкоўваць іх адзін на аднаго яшчэ да таго, як яны пачалі вучыцца ў школе!

— Твая праўда, прабач, — сказаў Рон, але, не здолеўшы стрымацца, дадаў: — Не будзь з ім занадта прыветнай, Розі. Дзядуля Уізлі ніколі не прабачыць табе, калі ты выйдзеш замуж за чыстакроўнага.

— Гэй!

Джэймс з’явіўся зноў, ён пазбавіўся куфара, савы і каляскі, і проста разрываўся ад навінаў.

— Там Тэдзі, — сказаў ён засопшыся, паказваючы праз плячо назад, у клубы пары. — Толькі заўважыў яго! І здагадайцеся, што ён робіць! Цалуе Вікторыю!

Ён пільна глядзеў на дарослых, відавочна расчараваны адсутнасцю рэакцыі.

— Наш Тэдзі! Тэдзі Люпін! Цалуе нашу Вікторыю! Нашу кузіну! І я спытаў Тэдзі, што ён рабіў...

— Ты перашкодзіў ім? — спытала Джыні. — Ты такі ж, як Рон...

— І ён сказаў, што прыехаў, каб правесці яе! А потым ён сказаў, каб я адышоў. Ён цалуе яе! — дадаў Джэймс, як быццам турбуючыся, што не высветліў усяго.

— О, было б цудоўна, калі б яны пажаніліся, — у захапленні прашаптала Лілі. — Тэдзі тады сапраўды стане членам сям’і!

— Ён ужо заходзіць паабедаць па чатыры разы на тыдзень, — сказаў Гары. — Чаму б нам не запрасіць яго жыць з намі і не здаволіцца гэтым?

— Так! — з энтузіязмам усклікнуў Джэймс. — Я не супраць жыць з Алам — а Тэдзі можа заняць мой пакой!

— Не, — цверда сказаў Гары. — Вы з Алам будзеце жыць разам толькі ў тым выпадку, калі я захачу знесці дом.