Jonathan Kellerman - Test krwi

Zostawiłem go ze wzrokiem wbitym w stos danych. Gdy wychodziłem, przeklinał głośno, bo coś nie zgadzało mu się w obliczeniach.

Jechałem powoli Bulwarem Zachodzącego Słońca na wschód i rozmyślałem o sekretach rodzinnych relacji. Milo powiedział mi kiedyś, że rodzinne sprzeczki to najtrudniejsze sprawy dla gliniarza, bo łatwo dochodzi w nich do przemocy. Spory szmat życia strawiłem na rekonstruowaniu rozpadających się rodzin, zdeformowanych związków, zaleczaniu ropiejących wrogości i wydobywaniu na światło dzienne uczuć zapomnianych z powodu codziennych konfliktów.

Najprościej było machnąć ręką i uwierzyć, że nie da się naprawić zła. Że więzy krwi zadusiły duszę.

Wiedziałem, że policjanci widzą zniekształconą rzeczywistość, wykoślawia im ją codzienna walka ze złem, natomiast rzeczywistość psychoterapeuty wypacza zbyt częsty kontakt z szaleństwem.

Chociaż… Istnieją przecież rodziny, którym udało się wspólne życie, które się kochają i wspierają. Istnieją miejsca, gdzie dusza może znaleźć schronienie. Trzeba mieć nadzieję.

Wkrótce polecę na tropikalną wyspę, by spędzić kilka dni z pewną piękną kobietą. Muszę z nią o tym porozmawiać. Otwarcie.