Fatma Nabieva: Acı həyat. Roman

Mələk gəlib bankomatın yaxınında dayanmışdı. Tərslikdən qarşıda dayanan bir nəfər qadın çox ləngiyirdi. Mələk tələsirdi ki, tez pulu çəksin qayıtsın Uğura gətirib versin. Qadın çantasını qurdalayaraq, başqa kart götürüb yoxlayırdı bankomatda. Mələk dərindən nəfəs alıb, bir anlıq özünü ələ almağa çalışdı. Bu son olanlar tamam əsəbini xarablaşmışdı yazıq qızın. Axır ki qadın çəkildi bankomatın önünüdən. Mələk yaxınlaşıb kartında olan borc pulu çıxarıb çibinə qoyub, tələsik getdi. Yazıq gecə səhərə qədər yatmadığından yuxusuz və yorğun idi. Baçardıqça tez – tez addımlayırdı, sanki borc puluda üstündə ağır bir yük idi. Tələsirdi ki yetişsin borcunu versin dönsün evinə, kəndinə.

Gülsüm gözləri yaşlı tənəffüsdə bir kənarda daynmışdı. Dənizlə danışırdı telefonda, yox axşam çıxdı getdi evdən. Yox açmadı telefonlarımıda, qalacaq yeridə yoxdu heç. Nə etdim mən, of Allah cəzamı versin. Nə olar sən arasan açsa mənədə bildir, tamam gözləyirəm. Telefonu söndürüb, baxdı üzgün baxışlarla.

Mələk tələsik gəlib mağazaya girdiyində, Səlimin başı sarıqlı əsəbi oturduğunu görüb, Uğura baxdı. Uğur üzgün baxışlarla baxdı ki, davalaşmasınlar yenə. Səlim heyif çıxaçaq baxışlarla süzürdü Mələyi. Mələkdə hec ona fikir vermədən Uğura yaxınlaşdı. Cibindən pulu çıxarıb masanın üstə qoyub – Uğura: Dənizə çatdırarsan. Səlim oturduğu yerdən qalxıb yaxınlaşdı, – Mələyə: sənin bizə borcun bununla bitmir. Mələk cavab verib davalaşmaq istəmirdi. Mələk – Uğura: burda çalışmadığım 3 ayın pulu var, neçə verilmişsə elədə qaytardım. Mənim artıq kimsəyə borcum yoxdur, getmək istəyirdi mağazanın qapısından içəri polislər girdilər. Mələk heç təçüblənmədi, Səlimdən artıq nə desə gözlənilirdi. Uğur təcüblə baxdı – Səlimə: sənmi çağırdın buları? Səlim kinlə gülümsədi. Polisin birisi yaxınlaşdı – Mələyə: haqqınızda şikayət var xanım. Sizi gözləyirdik bizdə burda. Mələk – Polisə: mənimdə şikayətim var bu tip haqda, iş yoldaşım Uğuru vurdu nahaq yerdə. İstəsəniz kameralardan baxıb götürərsiniz sübutları. Polis birazda qabağa gəlib əsəblə, – Mələyə: xəbərdarıq ondanda. Ama Uğur bəy xalası oğlundan şikayətçi olmadığına görə, ortada tək günahkar siz qalırsınız. Səlim bəydən üzür istəsəniz, bəlkə sizin işinizi yüngülləşdirə bilərik, orasını siz düşünün. Mələk dönüb özünə ədayla baxan Səlimə baxdı. Səlimin duruşuda, baxışıda, əsəblərinə toxunurdu. Biraz baxıb dönüb polisə, – cəzamı çəkməyə hazıram. Mən beləsindən üzür istəyincə, sözünün ardını demədi. Səlim yaxınlaşıb – Mələyə: cəzan çox ağır olacaq unutma, sən düz olanı seçdin. Əgər üzür istəsəndə, mən səni bağışlamayacaqdım. Mələk – polisə: yəqinki sizinlə şövbəyə gəlməliyəm qanuna görə. İmkan varsa biraz tez gedəyin burdan, mənim ürəyim bulanır. Bu arada Dəniz girdi içəri, polisləri görüb baxdı qardaşına. Səlimi kəssələr qan çıxmazdı. Mələyin sözləri təsir etmişdi, üzündən bəlli idi. Dəni gördü masaya qoyulmuş pulları, anladı. Dəniz – Mələyə: Gülsüm çox narahatdır səndən. Nə olar Mələk qardaşımla anlaş bitsin bu iş. Mələk baxmadan —Dənizə: tanış olduğumuzda yadındadırmı sənə zarafatla dediyim söz. Dalğalarında adamları batıran dəniz sənsənmi? səndə cavab vermişdin, hələ dalğalarımda kimsə batmadı deyə. Artıq bil, var batan dalğalarında Dəniz xanım. Bacımla qurduğunuz oyunun fırtınasına mən düşdüm. Ona de artıq məni aramsan, cəzam nədir çəkəcəm mən. Dənizin gözlərindən yaş süzüldü üzünə. Uğur kənara baxıb bir anlıq gözlərini yumub dayandı. Polis – Səlimə: Səlim bəy şövbədə görüşərik. Mələyin qolundan tutduğunda Uğur dözmədi, – polisə: canini tutmuş kimi aparmayın qızı. Çək əlini, polis məhəl qoymadan apardı mağazadan Mələyin qolundan tutub. Uğur – Səlimə: yaraşdımı bu etdiyin sənə? Səlim hec ruhunu incitmədən getdi ardlarınca. Dəniz qalmışdı ortalıqda pərişan. Uğur —Dənizə: sən qal burda mən gedirəm şövbəyə, qızın başına oyunu açdıq durduq yerdə. Mələyi indi tək qoymaq düzgün deyil qardaşının ümidinə. Dəniz keçib əyləşdi ağladı, Uğur tələsik açarlarını götürüb çıxdı mağazadan. Son Mələyin dediyi söz Dənizə çox toxunmuşdu.

Mələyi şövbəyə gətirmişdilər. Səlimin atası adlı – sanlı birsi olduğundan, Səlimin işinə tez baxmğa qərara gəlmişdilər. Mələk əyləşmişdi, rəyis – Mələyə: Səlim bəyi başından vurduğunuza görə şikayətcidir sizdən. Mələk susdu, Səlim bəy bağışlamasa cəzanızı çəkəçəksiniz. Siz anlaya bilirsinizmi dediyimi? Mələk yavaş səslə – polisə: bəli bilirəm. Səlimdə əyləşmişdi rəyisin otağında, qulaq asırdı deyilənlərə. Burda yaxınınız və ya ailəniz yaşayırmı? Mələk yox deyə işarə etdi. Rəyis —Mələyə: haqqınızda sud olacaq, işinizə baxılmayınca buranı tərk edə bilməssiniz. Dediklərim sizə aydındırmı? Mələk yavaş səslə – rəyisə: aydındır. Rəyis – Səlimə: Səlim bəy mən bacarıb işinizi tez həll etməyə çalışacam. Səlim razılığını bildirdi. Rəyis – Mələyə: telefon nömrəniz 24 saat açıq olacaq, duydunmu məni? zəng etdiyimizdə bura gələcəksən. Qacmağa və ya gəlməkdən boyun qaçırmağa çalışsan, işinin üstünə daha əlavə cəza gələçək. Mələk ayağa qalxıb – rəyisə: biz sözümüzdə duran insanlarıq yoldaş rəyis. Verəcəyiniz cəzanıda çəkməyə hazıram, sizdə bunu bilin. Rəyis tərs – tərs baxdı, – Mələyə: gedə bilərsən çağrılana qədər. Mələk otaqdan Səlimə baxmadan çıxdı. Düşünürdü karidorla gedərkən, necə etsin ki anası gil bilməsin olanları. Yazıq ömründə birinci idi ki, Səlim səbəb olub belə yerə gəlmişdi. Öz – özünə: kaşki boş başına öləcəyin kimi vursaydım, alçaq şərəfsiz zibil. Şövbədən çıxdığında dayandı, dərindən – dərindən nəfəs aldı. Sanki nəfəsi kəsiləcəkdi əsəbdən, üzüntüsündən, hec hara gedəcəyini belə bilmirdi. Uğur gəldi qarşısına həyəcanla, – Mələyə: nə dedilər? beyni dumanlanmışdı yazığın. Bir anda Uğura baxdı, yaşadıqlarının şokundan ayıldı. Dedilər burda qalmalıyam, cəzamı kəsdiklərində zəng edib bildirəcəklər. Uğura xəcalət oldu Mələyin bur duruma düşməsinə, ax Dəniz axx, nə etdin sən. Mələk birdən xatırladı çantası mağazada qlmışdı, —Uğura: çantamı götürməliyəm. Əğər yonun mağazayadırsa, məni çatdır zəhmət deyilsə sənə. Uğur- Mələyə: əlbətddə dost, dostum deyəcəkdi sözü ağzında yarımcıq qaldı deyə bilmədi. Mələkdə anladı, artıq bir söz demədən Uğurla maşınına tərəf gedib, əyləşdilər. Uğur maşını işə salıb qaza basdığında, şövbədən Səlim çıxdı. Maşınla gedərkən, ikisidə bir —birinə nifrət dolu baxışlarla baxdılar. Uğur sürəəti artırdı, getdilər. Səlimdə gedib Dənizin maşınına əyləşib getdi ordan.

Uğur yol gedərkən, – Mələyə: sonra səni Gülsüməmi catdırım? Mələk əsəbləşdi. Mənim nə işim var o satqının yanında? açdırma ağzımı indi səndə alacaqsan payını. Uğur maşını idarə edə – edə, – Mələyə: dedin buranı tərk etmə dedilər. Bəs harda qalacaqsan? Mələk əsəbləşdi, -Uğura: cəhənnəmdə qalacam Uğur duydunmu? sayənizdə gecəni küçədə gecələdim. Qalan gecələrimidə küçədə gecələyərəm, nə narahat olursan? Allam sən axlımı qoru. Uğur dərindən nəfəs alıb, – Mələyə: mən ölmüşəmmi? sən dışarda gecələyərsən it – qurdun yanında. Mələk – Uğura: ətrafında it – qurdun olduğunu bildiyində ehtiyat edirsən, qorunarsan. Ancaq ətrafındakı dost – bacı dediklərinin satqın olduqlarını hiss etmədən etibar etdiyində, əsəblə baxdı. İnan it – qurdlar səni tikə – tikə doğrasalarda canını bu qədər acıtmaz. Uğura deyilən söz daş kiimi dəydi, – Mələyə: Gülsümə getməyəcəyini anladım. Sən mənə nə desəndə səni tək qoya bilmərəm. Mələk anladınmı məni? ya mənimlə gələcəksən, yada olanları ailənə bildirəcəm. Olar bura gələcəklər vəs sən tək qalmayacaqsan, secim sənindir. Mələk əsəblə baxıb – Uğura: siz bu ikki xala uşaqları nə, pis söz deyəcəkdi özünü zor tutdu, demədi. Uğur anladı nə demək istədiyini, olanlarda özünüdə günahkar hesab edirdi. Mələyə haq verirdi, incimirdi sözlərindən.