Joe Alex - Śmierć mówi w moim imieniu

Здесь есть возможность читать онлайн «Joe Alex - Śmierć mówi w moim imieniu» весь текст электронной книги совершенно бесплатно (целиком полную версию без сокращений). В некоторых случаях можно слушать аудио, скачать через торрент в формате fb2 и присутствует краткое содержание. Жанр: Детектив, на польском языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале библиотеки ЛибКат.

Śmierć mówi w moim imieniu: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «Śmierć mówi w moim imieniu»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

Wszystko zaczyna się w mglisty wieczór w Londynie, na sztuce w teatrze. Po przedstawieniu… No właśnie, zostaje znalezione ciało aktora. Joe Alex odgrywa w tej książce rolę pisarza ciekawego morderstwa. Udaje mu się uczestniczyć w przesłuchiwaniu podejrzanych, dzięki kontaktom ze swoim kolegą, sierżantem policji. Robi się jeszcze ciekawiej, gdy okazuje się, że to morderstwo jest powiązane z przeszłością zamordowanego. Powieść jest ciekawa przez różne komplikacje w śledztwie i różne zezn…

Śmierć mówi w moim imieniu — читать онлайн бесплатно полную книгу (весь текст) целиком

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «Śmierć mówi w moim imieniu», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

XIV. Nikt nie mógł go zabić

Kiedy drzwi zamknęły się za ostatnim z przesłuchiwanych członków zespołu pomocniczego Chamber Theatre, Parker westchnął ciężko.

– Została nam już tylko Ewa Faraday… – mruknął. – Jeżeli nie zjawi się ona zaraz i nie powie z uroczym uśmiechem, że zabiła tego faceta, to sam nie wiem, co zrobię. A zresztą nawet gdyby przyznała się, to nie mógłbym jej uwierzyć! Popatrz! Odrzuciwszy Stefana Vincy, który został zabity, i Angelicę Dodd, która weszła za kulisy po popełnieniu zbrodni, pozostaje nam dwanaście osób. Interesuje nas to, co się działo z nimi po zejściu Vincy’ego ze sceny.

1) Henryk Darcy: wszedł na scenę w kilka sekund po zejściu Vincy’ego, więc nie mógł go zamordować w garderobie, bo nie zdążyłby wrócić na czas. Potem miał swój bełkotliwy monolog, potem odprowadził Ewę Faraday do garderoby;. a sam wszedł do swojej, co potwierdza jego garderobiany, który nie oddalał się od drzwi i czekał na wezwanie. Byli tam zresztą: kurtyniarz Malcolm Snów i sufler John Knithe, którzy czekali, aż Susanna Snów skończy ubierać Ewę; Darcy ma trzech świadków, którzy nie odchodzili od jego garderoby, a potem widzieli go, gdy wszedł do Ewy. Garderoba Ewy także nawet nie ma okna, tylko jedyne drzwi wychodzące naprzeciw drzwi Darcy’ego. Stamtąd wyszedł razem z Ewą, którą zabrał na kolację swoim autem stojącym przed teatrem. Amen! Ani chwili sam!

2) Ewa Faraday: nie zeznawała jeszcze, ale mamy zeznanie Darcy’ego, garderobianej Susanny Snow i innych. Stalą w kulisie po zejściu ze sceny. Inspicjent stał tuż obok niej, a także sufler. Potem wyszła się kłaniać. Zeszła z Darcym prosto do garderoby. Dalej… jak wyżej. Ani chwili sama! Amen.

3) Oliver Ruffin – garderobiany: przed zejściem Vincy’ego ze sceny siedział w garderobie Ewy Faraday i rozmawiał z Susanna Snów do chwili, kiedy usłyszeli brawa na koniec sztuki. Kiedy wyszli oboje i czekali, aż przyjdą aktorzy. Potem… jak wyżej… Ani chwili sam! Amen!

4) Susanna Snow – garderobiana: jak wyżej, ani chwili sama! Amen!

5; Malcolm Snow – kurtyniarz.

6) i John Knithe – sufler: zeznają obaj, że w chwili zejścia Vincy’ego ze sceny stali razem i dyskutowali na temat totalizatora piłkarskiego. Cały ten teatr gra w totalizatora! Potem poszli razem na korytarz, przed garderobę Ewy Faraday i Darcy’ego, i tam wypełnili kupony, oczekując na Susannę Snow. Potem, razem z nią i Ruffinem; Wyszli we czwórkę do nocnego punktu totalizatora. Ani chwili sarni! Amen!

7) Jack Sawyer – inspicjent: był zdenerwowany przebiegiem spektaklu. Najpierw Vincy wyprowadził z równowagi Ewę Faraday, a później przez pół przerwy robotnicy nie mogli sobie dać rady z ustawieniem krzeseł, tak że i jemu samemu się to pomyliło i musiał wezwać reżysera. Po spektaklu ma alibi związane z 8) Simonem Formes – strażakiem na służbie za kulisami i 9) Richardem Caruthers – elektrykiem. Richard Caruthers miał w pierwszej części kłopoty z reflektorem. W czasie przerwy próbował usunąć uszkodzenie, ale nie udało mu się. Widząc przechodzącego przez scenę Darcy:ego podszedł do niego pytając, co zrobić, jeżeli reflektor zgaśnie, ale Darcy sprawiał wrażenie nieprzytomnego i odpowiadał nie za mądrze. Caruthers odprowadził go aż do drzwi garderoby Stefana Vincy, a potem zawrócił prędko, bo za chwilę był początek spektaklu. Zaledwie wszedł na swoją wieżyczkę i spróbował reflektora, kurtyna poszła w górę. Z Darcym rozstał się na mniej więcej trzy minuty przed rozpoczęciem drugiego aktu. W czasie drugiej części uszkodzony reflektor zaczął migać coraz bardziej i Caruthers poczuł zapach palącej się gumy. Dał więc znak strażakowi Simonowi Formes i inspicjentowi. Musiał manipulować reflektorem aż do końca spektaklu, ale natychmiast potem we trójkę przebadali cały kabel, znaleźli uszkodzone, tlące się miejsce, usunęli uszkodzenie i razem wyszli do szatni dla personelu, gdzie strażak także powiesił swoją czapkę, bo służbę odbywa w hełmie. Żaden z nich trzech nie rozstawał się z innymi ani na chwilę po spektaklu! Amen!

10) William Gullins – portier: siedział do końca przedstawienia z siostrą, którą wsadził w taksówkę dziesięć po dziesiątej; czwórka wychodzących osób, idąca nadać kupony totalizatora, widziała ją wsiadającą do taksówki i nawet ktoś zrobił dowcip, że Gullins nie musi grać, bo i tak panny taksówkami odprawia. A dziesiąta jest granicą, poza którą nasz lekarz policyjny zezna pod przysięga, że Vincy był już trupem. Więc Gullins też nie zabił! Amen!

11) i 12) Robotnicy Stanley Higgins i Joshua Braddon ustawiwszy krzesła na scenie postali chwilę z inspicjentem, a potem wyszli z teatru, bo dekoracje rozbiera się przed przedstawieniem. Zresztą dekoracja jest jedna i zmiana polega tylko na ustawieniu tych krzeseł w przerwie. Wobec tego kierownictwo zwalnia ich obu wcześniej w tej sztuce, bo nic więcej nie mają do roboty. Kiedy Vincy zginął, nie było ich już od przeszło pół godziny w teatrze, co potwierdza portier Gullins, który widział ich wychodzących. Amen! To już wszyscy. Nikt nie wszedł do teatru drzwiami prowadzącymi z widowni, bo są to drzwi posiadające klamkę tylko od strony kulis, a gdyby ktoś chciał wejść, musi zadzwonić. Dzwonek był popsuty od poprzedniego wieczoru i Caruthers zapomniał go naprawić! Żeby było śmieszniej! Nikt nie składał żadnych wizyt aktorom za kulisami. Nikt nie wszedł od strony loży portiera ani przed spektaklem, ani w czasie trwania spektaklu, ani po jego zakończeniu. Jedyną osobą, która weszła, była Angelica Dodd. Koło zamyka się. Wobec tego nikt nie mógł zabić Stefana Vincy.

– Bądź dobrej myśli – Alex uśmiechnął się ponuro. – Przecież jednak go zabito.

– Tak, to prawda – Parker westchnął. – Zabito go, a poza tym nie przesłuchaliśmy jeszcze Ewy Faraday. Jones!

– Tak, szefie?

– Poproście tu pannę Ewę Faraday… Albo nie. Może jednak przyjdzie gdzie indziej. Czy jest tu jakaś pusta garderoba?

– Tak, szefie.

Jones wskazał im drogę. Minęli główny korytarz i weszli w drugi, równoległy do korytarza, w którym była garderoba Vincy’ego. Pierwszych dwoje leżących naprzeciw siebie drzwi prowadziło do garderoby Ewy Faraday i Henryka Darcy. Pozostałe były puste. Spacerował przed nimi detektyw Mullins. Jones rozlokował tam część przesłuchiwanych osób, ale jedna garderoba nadal była nie zajęta. Tam wprowadził inspektora i Alexa. Po chwili weszła Ewa Faraday. Była to młoda, niezbyt wysoka dziewczyna o spokojnej, pięknej twarzy, okolonej długimi, prostymi ciemnymi włosami. Oliwkowe, wielkie oczy były nieco zaczerwienione. Parker wskazał jej krzesło i powtórzył grzecznościową formułkę, której używał wobec przesłuchiwanych kobiet. Potem poprosił ją o opisanie minionego wieczoru. Ale zeznania Ewy nie wniosły nic nowego. Potwierdziła wszystko to, co mówił Darcy i inni.

– Proszę teraz zastanowić się, czy nie uderzyło panią absolutnie nic w czasie przedstawienia, przed nim albo po nim?

– Nie… Nic… – zawahała się.

– Co takiego? – inspektor zrobił zapraszający ruch ręką. – Proszę nam powiedzieć, jeżeli nawet uważa pani ten fakt za absolutnie nieważny… Nigdy nie wiadomo, co jest potrzebne śledztwu, dopóki nie zostanie ono zakończone.

– Więc może tylko jedno… ale to drobiazg… W drugiej odsłonie jest taka chwila, kiedy ja, to znaczy Stara, bojąc się myśli o śmierci, biegnę przez całą scenę w stronę Starego i obejmuję go gwałtownie, przyciskając się do niego z całej siły… W pierwszej części jest bardzo podobna sytuacja, chociaż nie przebiegam, ale obejmuję go, stojąc przed nim. Właśnie w pierwszej części Stef… pan Vincy odepchnął mnie, kiedy zabrudziłam go szminką… Więc w drugiej części, biegnąc, pamiętałam o tym i odwróciłam głowę w bok. Przez to przytuliłam się do niego nawet jeszcze mocniej… i…

Читать дальше
Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Похожие книги на «Śmierć mówi w moim imieniu»

Представляем Вашему вниманию похожие книги на «Śmierć mówi w moim imieniu» списком для выбора. Мы отобрали схожую по названию и смыслу литературу в надежде предоставить читателям больше вариантов отыскать новые, интересные, ещё непрочитанные произведения.


Отзывы о книге «Śmierć mówi w moim imieniu»

Обсуждение, отзывы о книге «Śmierć mówi w moim imieniu» и просто собственные мнения читателей. Оставьте ваши комментарии, напишите, что Вы думаете о произведении, его смысле или главных героях. Укажите что конкретно понравилось, а что нет, и почему Вы так считаете.

x