Эдгар По - Забойства на вулiцы Морг (на белорусском языке)

Поль Дзюма, лекар, сведчыць, што яго выклiкалi агледзець трупы недзе на досвiтку. Абодва ляжалi на голым ложку ў пакоi, дзе знайшлi мадэмуазель Л'Эспанэ. Усё цела дачкi было ў сiняках i драпiнах. Гэта ў дастатковай меры тлумачыцца тым, што яе запiхвалi ў дымаход. Асаблiва пашкоджана шыя. Крыху нiжэй падбародка некалькi глыбокiх драпiн i шэраг сiнякоў - вiдавочна, сляды пальцаў. Твар страшэннага колеру, вочы павылазiлi з арбiт. Язык ледзь не наскрозь пракушаны. Вялiкi сiняк на нiжняй частцы жывата сведчыць пра тое, што тут нацiскалi каленам. На думку месье Дзюма, мадэмуазель Л'Эспанэ была задушана адной альбо некалькiмi невядомымi асобамi. Труп мацi жудасна знявечаны. Усе косцi правай рукi i нагi ў той цi iншай ступенi паламаныя. Пашчэплены tibia* i рэбры з левага боку.

* Галёначная косць (лац.).

Усё цела ў сiняках i драпiнах. Цяжка вызначыць, чым нанесены гэтыя пашкоджаннi. Гэта можна было зрабiць i тоўстай палкай, i жалезным ломам, i крэслам - любой важкай i тупой рэччу ў руках вельмi дужага чалавека. У жанчыны не хапiла б сiлы так моцна ўдарыць. Галава забiтай, калi яе ўбачыў лекар, ляжала асобна ад цела i таксама была вельмi знявечаная. Горла перарэзалi, вiдавочна, вельмi вострым iнструментам, магчыма, брытвай.

Аляксандр Эцьен, хiрург, быў выклiканы разам з месье Дзюма, каб агледзець трупы. Далучаецца да сведчання i думак калегi.

Больш нiчога iстотнага высветлена не было, хоць дапыталi яшчэ некалькi чалавек. У Парыжы нiколi раней не чулi пра забойства, здзейсненае ў такiх загадкавых i заблытаных абставiнах, калi гэта на самай справе забойства. Палiцыя ў поўнай разгубленасцi - незвычайная з'ява ў такiх справах. Няма нават намёку на магчымую разгадку".

У вячэрнiм выпуску газеты паведамлялася, што ў квартале Сен-Рош па-ранейшаму пануе страшэнны перапалох i што згаданы дом зноў старанна абшукалi i яшчэ раз дапыталi сведак, але ўсё аказалася дарэмна. Дадаткова паведамлялася, што арыштавалi i пасадзiлi за краты Адольфа Лё Бона, хоць, здавалася, нiякiх новых фактаў у дачыненнi да яго, апрача тых, што паведамлялiся, устаноўлена не было.

Дзюпэн, здавалася, вельмi цiкавiўся ходам следства - зрэшты, я меркаваў так па яго паводзiнах, бо нiякiх заўваг з яго боку не чуў. I толькi калi з'явiлася вестка аб арышце Лё Бона, ён пацiкавiўся маёй думкай наконт забойства.

Я мог толькi пагадзiцца з усiм Парыжам, што гэту таямнiцу разгадаць нельга. Я не бачыў нiякiх шляхоў, якiя б маглi вывесцi на след забойцы.

- Мы не павiнны меркаваць аб магчымых шляхах на падставе такога павярхоўнага вышуку, - заўважыў Дзюпэн. - Парыжская палiцыя, якую так хваляць за пранiклiвасць, на самай справе толькi хiтрая - i не больш таго. У яе дзеяннях няма сiстэмы, агенты жывуць адным момантам. Займаюцца дэманстрацыяй шматлiкiх прыёмаў, але нярэдка гэтыя прыёмы настолькi не адпавядаюць аб'ектам вышуку, што на думку прыходзяць словы месье Журдэна, якi загадваў прынесцi robe-de-chambre - pour mieux entendre la musique*.

* Халат - каб лепш чуць музыку (франц.).

Вынiкi iх дзейнасцi нярэдка сапраўды ўражваюць, але дасягаюцца яны ў большасцi выпадкаў стараннасцю i энергiчнасцю. Калi гэтыя якасцi адсутнiчаюць, iх задумы аказваюцца марнымi. Вiдок, напрыклад, вельмi здагадлiвы i ўпарты чалавек. Але калi яму бракуе iнтэлекту, дык ён увесь час блытаецца, робячыся ахвярай сваёй мiтуслiвасцi. Бачанне аб'екта скажаецца, бо ён трымае яго занадта блiзка ад вачэй. Ён, бадай, здольны бачыць адну-дзве дэталi выразна, але адначасова ўвесь аб'ект вывучэння абавязкова аказваецца па-за межамi зроку. Такiм чынам, iснуе такая з'ява, як залiшняе паглыбленне. Праўда - не заўсёды на дне глыбокага калодзежа. Акрамя таго, што датычыцца найбольш важных ведаў, дык яны, я ўпэўнены, непазбежна ляжаць на паверхнi. Глыбiня - у тых безданях, дзе мы шукаем гэтыя веды, а не на горных вышынях, дзе iх знаходзiм. Характар i каранi вось такiх памылак можна вызначыць шляхам назiрання за нябеснымi целамi. Калi глядзець на зорку па-рознаму - зiрнуць на яе скоса, паступова павярнуць да яе знешнюю частку сятчаткi (больш адчувальную да ледзь прыкметных водблiскаў святла, чым яе ўнутраны бок), убачыць зорку выразна, можна выбраць найлепшы шлях да ўяўлення аб яе бляску - бляску, якi робiцца ўсё больш цьмяным, чым шырэй наш позiрк ахоплiвае зорку. У апошнiм выпадку ў вока трапляе фактычна больш промняў, але ў першым - больш вострая ўспрымальнасць. У вынiку беспадстаўнай заглыбленасцi думкi збiваюцца i паслабляюцца, так i Венера можа растаць на нябесным купале, калi ўзiрацца ў яе занадта ўпарта альбо занадта засяроджана.