Макс Шчур - Адрасная кніга

у той момант я паабяцаў сабе

што ніколі ў жыцьці не адмоўлю нікому ў цыгарэце

нават супрацоўнікам «Беларусьфільму»

усё тады на шчасьце скончылася мірна

Мэнахэм Голан зьняў свае турэмныя дублі

і а шостай мы зноў апынуліся на волі

пасьля дванаццаці гадзінаў без цыгарэтаў на Валадарскага

якія цягнуліся нібы пажыцьцёвы тэрмін

фільм выйшаў пад назвай «Ліма: брэйкінг зэ сайлэнс»

і я яго ўсё яшчэ так і ня бачыў

пра Голана напісаў у сваіх мэмуарах Канчалоўскі

супрацоўнік «Беларусьфільму» памёр ад раку

а дыктатара Фухіморы неўзабаве скінулі

цягам чаго пацярпеў адзін з нашых выкладчыкаў –

акурат быў у Пэру ў камандзіроўцы

і дапамагаў дыктатару дамаўляцца зь беларусамі пра пастаўкі зброі

як тут адбылася тыповая лацінаамэрыканская рэвалюцыя

й беднаму выкладчыку давялося пару дзён пасядзець у тамтэйшай Валадарцы

дзе насамрэч калісьці адбываліся падзеі

што здымаліся потым у тутэйшай Валадарцы

з нашым сьціплым удзелам

але гэта ўжо ў прынцыпе зусім іншая

й не зусім менская гісторыя

Усе кажуць: Акрэсьціна, Акрэсьціна…

Быў і я на вашым Акрэсьціна

з такімі ж як сам плошчавымі хуліганамі й вулічнымі бамжамі

нічога такога прыкметнага

а вось што ня кажуць, дык гэта што на той жа Акрэсьціне

знаходзіцца менскі скурна-вэнэрычны дыспансэр

літаральна насупраць прыёмніка-разьмеркавальніка

яны як два інтэрнаты па розных спэцыяльнасьцях

рыхтык як наш на былой Варвашэні й БДУ на Крапоткіна

і мне пашчасьціла патусіць у абодвух Акрэсьцінах

з двума рознымі кшталтамі хуліганаў і ўсё тымі ж бамжамі

на першым Акрэсьціна цікавіліся палітыкай

на другім палітыкай ні ражна не цікавіліся

там цікавіліся толькі ебляй

абедзьве зацікаўленасьці рана ці позна

непазьбежна прыводзілі вас на Акрэсьціна

хіба што ў розныя ўстановы

разам са мной тады на Акрэсьціна

трапілі два курсанты міліцэйскай акадэміі

што таксама знаходзіцца на былой Варвашэні

фактычна суседзі

нармальныя вясковыя пацаны што прыехалі ў сталіцу

дзе ў адрозьненьне ад нас не пачалі адразу

бухаць і трахацца без разбору

а ўсяго толькі працягвалі т

аму пачуваліся ў сталіцы як дома

але ў скурна-вэнэрычным дыспансэры ім не падабалася

яны тут былі ня ў форме а ў піжамных халатах

пататуяваныя бамжы й хуліганы іх не баяліся

мэдсёстры былі старыя, праціўныя й грубыя

і мелі тэндэнцыю хлапцамі камандаваць

не аддзяляючы іх ад агульнай масы недачалавекаў

не давалі ім піць гарэлку

і нават нахабна не пускалі іх у жаночае аддзяленьне

з усіх гэтых прычынаў хлапцы страшна нудзіліся

бо не ўзялі з сабой у дыспансэр нат ніякае кніжкі

з сэрыі пра «Бешанага» ці маёра Проніна

ці прынамсі нечага зь пяра Чаргінца

а пазычыць у мяне Хэмінгўэя неяк не наважваліся

таму празь нейкі час курсанты міліцэйскай акадэміі

пачалі падсьвядома шукаць, да

каго б гэта так даябацца каго б пастроіць, каму б надаваць пізьдзюлёў

на капыл сваіх улюбёных кніжных герояў

і неўзабаве іхны выбар лягічна запыніўся на мне

яны пачалі да мяне прыглядацца як жаніхі да нявесты

ці як да каня сарамлівыя канакрады

але я своечасова гэта заўважыў

і рабіў усё каб не даваць ім ніякіх падстаў даёбвацца

гэта значыць адкупаўся ад іх цыгарэтамі

але пад самы канец лячэньня курсанты ўсё-ткі мяне падлавілі

ці дакладней я сам праз сваю неабачлівасьць даў ім падставу да сябе даябацца

а менавіта ў дзень калі ўсе пацыенты сядзелі ля тэлевізара

і глядзелі фінальны хакейны матч між Расеяй і Чэхіяй

на зімніх алімпійскіх гульнях у Нагана

матч адбываўся ўвечары але ў нас быў палудзень

матч сабе адбываўся але ў самім

матчы доўга нічога не адбывалася

курсанты разам з бамжамі хуліганамі й вэтэранамі вайны

ўсімі фібрамі душы перажывалі за братнюю Расею

якая нядаўна да таго ж далучылася да саюзнай дзяржавы

і толькі я адзін ува ўсім аддзяленьні быў супраць саюзнай дзяржавы

і заўзеў на злосьць астатнім за братнюю Чэхію

урэшце за дзесяць хвілін да канца трэцяга пэрыяду

абаронца Пэтр Свобада з характэрным антырасейскім прозьвішчам

размахнуўся клюшкай і так ёбнуў ад душы па шайбе

што тая ўляцела проста ў браму расейскага галкіпера Шталянкова

а я ўскочыў з крэсла і пачаў радавацца за Чэхію

і зусім забыўся што за сьпінай у мяне