Макс Шчур - Адрасная кніга

на знак заканчэньня тэатральнай ілюзіі

й разбурэньня чацьвёртай сьценкі –

тут я ўжо зусім ня вытрымаў

паслаў усіх адкрытым тэкстам нахуй!!!

і выбег з залі

пакінуўшы берасьцейскую госьцю

адну ў рэжысэрскай ложы

здаецца, яна зьбянтэжылася

і ад разгубленасьці запляскала ў ладкі

ня ведаю, ці яна зразумела

што сапраўдны спэктакль адбываўся тады не на сцэне

а ў залі (па-мойму, роля генія была сыграная мною даволі пераканаўча)

Нягледзячы на мае сабатажніцкія закідоны

спэктакль увечары ўсё-ткі адбыўся

на сцэне мы пускалі мыльныя бурбалкі

білі талеркі

стралялі з вадзяных пісталецікаў

пускалі вялізным люстэркам у вочы публіцы зайчыкаў

ну проста рабілі ўсё як напісана ў Картасара

і ўсе нам за гэта як ні дзіўна аплядавалі

вось толькі дзяўчына зь Берасьця

нашага фэнамэнальнага посьпеху не дачакалася

бо ўжо рэпэтыцыя пакінула ў яе ўражаньне

поўнага хаосу й аматарства

але я яе ў гэтым не вінаваціў

яна ж па-гішпанску не разумела

На Валадарку я трапіў пры досыць дзіўных абставінах

і ня ў якасьці вязьня а ў якасьці ганаровага госьця

празь нейкіх геяў што падтрымлівалі шчыльныя сувязі зь «Беларусьфільмам»

мы даведаліся, што ў Менск прыяжджае Мэнахэм Голан

галівудзкі рэжысэр і прадзюсар беларуска-ізраільскага паходжаньня

(між іншым адзін з герояў Букоўскага

легендарны творца культавых фільмаў катэгорыі «Бэ»

такіх як «Зэ Дэльта Форс» з Чакам Норысам)

і будзе здымаць тут кіно з Ларэнзо Ламасам

галівудзкай зоркай катэгорыі «Бэ»

што праславіўся ролямі крутых даўбаёбаў

фільм будзе пра пэруанскіх рэвалюцыянэраў з «Сэндэро люміносо»

і пра іхнае змаганьне зь вялікім сябрам Беларусі прэзыдэнтам Фухіморы

і на здымкі фільма маўляў ня толькі бяруць статыстаў

а яшчэ й плацяць ім за гэта грошы

ну хто б не хацеў зьняцца ў галівудзкім фільме

з Ларэнзо Ламасам

сыграць змагара з пэруанскім дыктатарам Фухіморы

ды яшчэ й атрымаць за гэта халяўныя грошы?

збор статыстаў быў прызначаны на шостую раніцы

каля брамы турмы на Валадарскага

дзе мусілі здымаць сцэну вызваленьня пэруанскімі рэвалюцыянэрамі

на чале з Ларэнзо Ламасам іхных таварышаў палітвязьняў

мы зь сябрамі так баяліся праспаць і спазьніцца

што ня спалі ўсю ноч і скурылі ўсе цыгарэты

а а шостай раніцы то бок да адкрыцьця тытунёвых шапікаў

былі як штыхі на Валадарскага

гатовыя да канца змагацца з дыктатарам

такіх як мы было чалавек трыста

нас усіх запусьцілі ў высокую турэмную браму

якая з бразгатам зачынілася

у турме нам раздалі зялёныя гімнасьцёркі

і драўляныя аўтаматы Калашнікава

намазалі нас як пэруанцаў нейкай бурай брыдотай

падзялілі нас на турэмшчыкаў і тэрарыстаў

бы ў дзіцячай гульні на добрых і кепскіх

і пагналі ў турэмныя сутарэньні

папярэдне аднак было трэба вызваліць іх ад вязьняў

не пэруанскіх а сапраўдных тутэйшых валадарскіх

з гэтай мэтай удоўж калідору выстраілася ахова з сабакамі

і з доўгіх вузкіх штольняў перагароджаных кратамі

і схаваных за аднолькавымі жалезнымі дзьвярыма

пачалі выводзіць вязьняў з рукамі за сьпінай

некаторыя зь іх былі нашага веку

некаторыя яшчэ маладзейшыя

у кожнай штольні было чалавек па сто

жалезных дзьвярэй у калідоры было нямала

агулам сутарэньне было вызваленае ад якой тысячы вязьняў

а мы і не ўяўлялі што іх тут можа быць столькі

зусім побач з цэнтрам горада

пад зямлёю

пад асфальтам і тратуарам

жыўцом пахаваных у задушлівых штольнях

пасьля гэтага мне па шчырасьці было не да здымкаў

і не да змаганьня з дыктатарам

мне зрабілася неяк непамысна

й шалёна захацелася закурыць

я папрасіў адпусьціць мяне са здымкаў на вуліцу

я б заскочыў па цыгарэты ў найбліжэйшы шапік

аднак галоўны наглядчык сказаў, што тут турма, а не балаган

і што адсюль нас выпусьцяць усіх разам а шостай вечара

празь некалькі гадзін я ўжо быў гатовы за цыгарэту

забіць чалавека

мяне стрымлівала толькі відовішча

ўмоваў утрыманьня на Валадарскага

а трэцяй дня я выйшаў на двор і ўбачыў пажылога мужчыну

супрацоўніка «Беларусьфільму»

што спакойна стаяў і курыў папяросу

я тут жа кінуўся да яго й пачаў выпрошваць у яго закурыць

але ён не адказаў мне ні слова толькі пакруціў галавою і зацягнуўся

ў стылі садыстычных беларусьфільмаўскіх фашыстаў