Joel Goldsmith - Sztuka Medytacji

Nikt nie może szczycić się tym, iż znajduje się na drodze duchowej. Gdyby nie łaska Boga, nikt nie sięgałby po realizację boskiego Synostwa. W doświadczeniu każdego człowieka następuje moment, gdy przenika go promień Boga, gdy dotyk Boga przebija się do jego świadomości, nie dlatego kim jest, ale na przekór temu, kim jest. Od momentu, gdy ten promień go dotyka, zakończenie jest nieuniknione. Odnajdzie on swą drogę prosto do tronu Boga.

W ludzkim poczuciu, duchowa droga życia wydaje się niemożliwa do osiągnięcia, efemeryczna i niekonkretna. Ale w rzeczywistości najbardziej namacalnym, najbardziej rzeczywistym ze wszystkiego, co istnieje w świecie, jest Duch Boga. W momencie gdy jest to dostrzeżone, rzeczy tego świata – banknoty dolarowe, których używamy do wymiany, nasze domy i związki z innymi – zajmują swą właściwą pozycję jako zewnętrzne symbole łaski albo wyrazu Ducha. Te symbole czy wyrazy są właśnie tym, co się zmienia. Dopóki mężczyźni i kobiety żyją samym chlebem, walką i zmaganiem zawartym w ludzkiej aktywności, dopóty zależni są wyłącznie od symboli i skutków, przekonując się w końcu, że materialny dobytek niszczeje, jest konsumowany i staje się niczym. Skutki zależności od przedmiotów materialnych obserwować możemy patrząc na twarze tych, którzy żyją dla tych skutków, pokładając zaufanie w zdrowiu swych ciał, zasobności portfela i w rzeczach tego świata.

W odróżnieniu od nich istnieją nieliczni, tu i ówdzie, którzy żyją wewnętrznym światłem, wewnętrzną nadzieją, oczekiwaniem czy chwałą. Duchowe światło łatwo jest zauważyć: widzimy je w oczach, słyszymy w głosie, obserwujemy w żywotności i wigorze ciała. Chociaż Obecność jest niewidzialna, znajduje się Ona w każdym; nie ma nikogo, kto by tego nie miał. Dostępna jest każdemu, kto ma uszy, żeby słyszeć, oczy, żeby widzieć, każdemu, kto jest otwarty na boską łaskę.

Jedyny cel naszego życia to być odpowiednim instrumentem, poprzez który chwała może się przejawić. Nigdy nie zaspokoimy siebie w życiu próbując wyrazić swoją indywidualność. Spełnienie jest w pozwoleniu, by Nieskończone Niewidzialne ujawniło się w Swym wyrazie. Wtedy nie walczymy i nie zmagamy się, by gloryfikować siebie, ale za każdym razem, gdy medytujemy, jest tak, jakbyśmy mówili:

Ojcze, "sam z siebie nic nie mogę… Moja doktryna nie jest moją, ale tego, który mnie przysłał." Nie mam mądrości swojej własnej. Ojcze nie mam żadnej siły, nie mam żadnego osądu, nie mam żadnego zdrowia, nie mam żadnego bogactwa z siebie samego. Siedzę tutaj, by umożliwić przepływ nieskończoności.

Funkcją naszą jest przebywanie w tej wewnętrznej realizacji i pozwalanie, by harmonia się przejawiła. Gdy nasza wizja skupiona jest na tym, by Chrystus się przejawiał, pojawia się On zewnętrznie jako lepsza, zdrowsza, zamożniejsza istota ludzka. Ale my nie dajemy zwieść się pozorom, bo nie oczekujemy zmian w ludzkim obrazie. Medytacja nie jest próbą zamiany choroby w zdrowie, czy braku w obfitość. Wizja zawsze spoczywa na jednym niewidzialnym Chrystusie w samym wnętrzu naszej istoty, tu i teraz.

Jakakolwiek forma medytacji zawierająca w sobie najmniejszy choćby ślad pragnienia, żeby otrzymać coś od Boga, albo osiągnąć coś przez Boga, nie jest medytacją. Dobro ma być zrealizowane, to prawda, ale nie osiągnięte: nieskończoność dobra zawsze znajduje się tam gdzie ja; królestwo Boga jest wewnątrz mnie. Zamknięte wewnątrz naszej istoty są: obecność i potęga Boga – boskość w Swej pełni – tak jak zapach zawarty jest w kwiecie. Gdy kwiat się otwiera, zapach się ulatnia. Każdy ma pełnię boskości zawartą wewnątrz swej własnej istoty – nie tylko jej część. Bóg nie może być podzielony; B6g jest niepodzielny. Bóg jest nieskończony, ale zawsze jest niepodzielny. Pełnia Boga znajduje się w jednym listku – w każdym liściu. Pełnia Boga znajduje się w każdej jednostce na kuli ziemskiej. Gdyby nie było to prawdą, byłoby mniej Boga na ziemi wtedy, jeśliby populacja stanowiła jedynie dziesięć procent dzisiejszej, i tym samym byłoby dwa razy tyle Boga na ziemi, jeśliby populacja się podwoiła. Nie, tyle samo było Boga na świecie milion lat temu, ile będzie za milion lat. Nieskończona pełnia Boga znajduje się wszędzie, gdzie znajduje się każda jednostka. To dlatego jest powiedziane, że jeden Chrystus Jezus może doprowadzić milion osób do nieba, bo jeden Chrystus Jezus jest nieskończonym, indywidualnym Synem Boga i wyraża wszystko, czym Bóg jest. "Synu, tyś zawsze ze mną i wszystko, co mam, jest twoim" nie jest adresowane do grupy, ale do jednostki. Bóg w swej nieskończonej pełni ucieleśniony jest w Synu Boga, który jest naszą duchową tożsamością. W miarę jak uczymy się zwracać do wewnątrz i pozwalamy temu uwięzionemu zapachowi się ulotnić – tej aktywności Chrystusa, temu pięknu Boga – wtedy przybiera on formę widzialnego bytu.

Gdy nie szukamy już pokoju oferowanego przez świat, ale szukamy jedynie "mojego pokoju", wrota świadomości otwierają się, żeby przyjąć światło duchowe, które staje się życiem naszej istoty i naszym ciałem. Wiele osób dąży do osiągnięcia duchowej mocy, by posiąść bardziej harmonijne doświadczenia. Ich celem poszukiwania Boga jest zazwyczaj to, by cieszyć się większą ilością i lepszą jakością ziemskich rzeczy, złapać większe ryby w swe sieci – więcej ryb, lepszych ryb. Ale podstawą naszej pracy jest "zostawić sieci", zaprzestać dążenia do większego i lepszego ludzkiego dobra i otworzyć świadomość na rzeczywistość duchową. Wtedy rzeczy, które pojawiają się w naszym świecie wewnętrznym, są owocami wewnętrznej łaski. Łaskę można jedynie osiągnąć poprzez stan wewnętrznej ciszy, stan wewnętrznej wrażliwości i otwartości. Dlatego też powinniśmy się przygotować na doświadczenie otrzymania łaski. Jest to jedynym celem medytacji.

Stopień oświeconej siły i mocy, która przez nas przepływa, zdeterminowany jest boską łaską. Nie do nas jednak należy to, czy osiągniemy ostateczny cel oświecenia czy nie. Są tacy, którzy będą szukać i zmagać się, doprowadzając się do stanu wyczerpania, a mimo to tego nie osiągną. Inni podążać będą ku temu z łatwością i systematycznie; ale tylko nieliczni eksplodują spontanicznie w wiosnę Świadomości Chrystusa. Doświadczenie Chrystusa jest tym, co można osiągnąć wyłącznie poprzez łaskę. W jakimkolwiek stopniu się pojawia, pojawia się jako dar Boga. Przychodzi nie dlatego, że zasłużyliśmy; przychodzi nie dlatego, że na to zapracowaliśmy, nie dlatego, że jesteśmy dobrymi ludźmi. Prędzej przyjdzie do grzeszącego, ponieważ wewnętrzne zmaganie się grzesznika może być większe niż zmaganie się dobrego człowieka, a takie zmaganie jest często wysoko nagradzane.

Jedyną naszą odpowiedzialnością jest to, żebyśmy pragnęli doświadczyć Chrystusa i żeby pragnienie to przejawiało się w szczerości naszego studiowania, głębi naszej medytacji i oddaniu. To jest zakres naszej odpowiedzialności. Doświadczenie Chrystusa jest wyłącznie darem Boga. Nikt nie zapracowuje na to; nikt na to nie zasługuje i nikt nie wie, dlaczego przychodzi do jednych, a do innych nie.

W doświadczeniu każdego oddanego studenta pojawia się okres inicjacji. To znaczy pojawia się okres otwarcia duszy. Można to osiągnąć poprzez coś, co się słyszy, coś, co się czyta, ale może też pojawić się poprzez bezpośredni kontakt ze świadomością nauczyciela duchowego. Gdy to przychodzi, uczeń nie potrzebuje już pomocy ze źródeł zewnętrznych. Całe nauczanie otrzymuje z wewnątrz: całe oświecenie, moc uleczania i moc odradzania przychodzą z wewnątrz. Od tego momentu staje się on błogosławieństwem dla innych, przynosząc uzdrowienie i pocieszenie. W miarę jak pogłębia się w duchu, budzi w nich ten sam stan Chrystusowości: "Ja, gdy ja będę podniesiony, przyciągnę wszystkich do siebie." Na tyle, na ile każda jednostka otrzymuje światło duchowe, staje się ono prawem dla tych, którzy znajdują się w jego zasięgu. Każdy, kto przyczynił się do uzdrowienia za pomocą środków duchowych, był światłem, i właśnie to światło w jego świadomości spowodowało uzdrowienie. Ta ilość światła, którą realizujemy, czyni nas automatycznie w tym samym stopniu światłem dla tych, którzy dotkną naszej świadomości. Celem medytacji jest to, że każdy może dostąpić w większym stopniu tego światła poprzez doświadczenie Chrystusa.