Іван Шамякін: Петраград — Брэст

Абедзве лініі перасякаюцца толькі ў фінале. Але колькі ні пераключаецца ўвага чытача ад падзей у Петраградзе да таго, што адбываецца ў акопах, паміж імі не перарываецца шчапленне, увесь час існуе нябачнае сілавое поле. Яно і ў маральным супрацьстаянні Леніна з Троцкім, з «левай апазіцыяй», і ў барацьбе думак, уяўленняў пра рэвалюцыю, пра яе будучае Багушэвіча і Міры, Рудкоўскага, Бульбы-Любецкага. А ў самым высокім сэнсе — у залежнасці ад таго, які паварот прымуць падзеі,— будучае Савецкай рэспублікі, справы рэвалюцыі і лёс дзеючых асоб твора.

Раман напісаны ў канцы 70-х гадоў, часопісная публікацыя яго з'явілася ў 1981 годзе. Тым, хто пазнаёміцца з гэтым творам цяпер, пасля глыбокіх, карэнных змен у жыцці нашага грамадства, нешта ў разгорнутай І. Шамякіным панараме падзей, звязаных з падпісаннем Брэсцкага міру, можа здацца занадта прамалінейным, згладжаным, недагавораным. Не заклікаючы мераць раман меркамі «эпохі застою», нельга не прыгадаць усё ж, што гэты твор быў смелым крокам наперад у адлюстраванні падзей Кастрычніцкай рэвалюцыі, першых месяцаў існавання Савецкай улады. Колькі мы ведаем кінафільмаў, п'ес, аповесцей пра Кастрычнік, у якіх нідзе не называюцца прозвішчы Троцкага, Бухарына, Зіноўева, Каменева і іншых палітычных дзеячаў. У гады «сталіншчыны» і пазней яны былі, можна сказаць, выкраслены з гісторыі.

У рамане «Петраград — Брэст» не толькі гістарычна дакладна, праўдзіва паказана ўся складанасць становішча ў ЦК партыі па пытанню аб вайне і міры ў студзені — лютым 1918 года, але і выведзены ўсе тыя гістарычныя асобы, якія ўдзельнічалі ў падзеях. Драматызм, напружанасць у паказе барацьбы Леніна з Троцкім і яго прыхільнікамі, з «левай апазіцыяй» не згладзіліся, не паслабіліся і ў святле таго новага, што увайшло ў нашу свядомасць пасля публікацыі многіх матэрыялаў, раней невядомых. Можа быць, вобразы Сталіна, Бухарына сёння выглядаюць з мастацкага боку больш бледнымі, псіхалагічна збедненымі, чым гэта бачылася нам раней, але іх удзел у падзеях, звязаных з Брэсцкім мірам, іх учынкі гісторыкамі і сёння ацэньваюцца гэтак жа, як і раней. Раман вытрымлівае выпрабаванне часам. Адным са сведчанняў гэтаму — публікацыя твора без змен, дапаўненняў і пераробак у «Раман-газеце» у 1986 годзе.

У пасляслоўі да гэтага выдання рамана Ул. Сямёнаў так ацаніў уклад Івана Шамякіна ва ўсесаюзную літаратурную Ленініяну: «Упершыню ў нашай мастацкай літаратуры І. Шамякін даў такую пераканаўчую і разгорнутую карціну барацьбы Леніна супраць правакацыйнай лініі Троцкага. Яе выкрыццё было тым больш неабходным, што вопытны інтрыган мог у патрэбны момант адступіць за кулісы, высунуць кідкі лозунг, які нічога не гаварыў, але даваў апазіцыі «платформу» для новага беспрынцыпнага аб'яднання супраць Леніна. Пісьменнік спрабуе пранікнуць у самы ход ленінскай думкі, накіраванай на абарону заваёў народа. Ён паказвае, якая напружаная работа стаіць за кожным радком чарговага артыкула, выступлення правадыра рэвалюцыі».

Вобраз Леніна выпісаны ў рамане з асаблівай глыбінёй. Пісьменнік не абыходзіцца без таго, каб паказаць Леніна-чалавека ў побыце, у размовах з роднымі, у жыццёвых клопатах. Але галоўная ўвага канцэнтруецца на асобе Леніна — кіраўніка, Леніна — правадыра, палітыка, дыпламата. І. Шамякін шырока скарыстоўвае дакументальныя матэрыялы таго часу, вытрымкі з ленінскіх работ, звесткі з біяграфічнай хронікі Леніна, пратаколы пасяджэнняў Саўнаркома, і перад намі разгортваецца драматычная старонка з гісторыі Савецкай дзяржавы. У цэнтры ўвагі аўтара — барацьба Леніна за мірны дагавор з Германіяй, які даў бы час для перадышкі, для ўмацавання заваёў рэвалюцыі. Становішча складвалася напружанае. Далёка не ўсе ў ЦК былі на баку Леніна ў гэтым пытанні, ён нават рызыкаваў аказацца ў меншасці ў барацьбе з «левай апазіцыяй». Не разумеючы складанасці абставін, яна ўскладала надзеі на «сусветную рэвалюцыю», на дапамогу рабочага класа капіталістычных краін Захаду.

Галоўным апанентам Леніна ў пытанні аб міры з Германіяй выступае Троцкі. І. Шамякін звяртаецца да яго біяграфіі, паказвае ў эпізодах на перагаворах з немцамі ў Брэст-Літоўску, на пасяджэннях Саўнаркома. Перад намі паўстае фігура складаная, супярэчлівая. Дзякуючы гэтаму і ўвесь ход падзей, звязаных з барацьбой Леніна з лініяй Троцкага і «левых» на зрыў перагавораў, паказаны ва ўсім драматызме, напружанні. Ленін перамагае спрактыкаванага, вопытнага і ўпартага праціўніка. І гэтая перамога геніяльнага прадбачання, логікі, непахіснай перакананасці і волі пададзена пісьменнікам ва ўсёй паўнаце гістарычнай праўды і мастацкай вобразнасці.

Читать дальше