Weronika R. - Cichodajka.pl

Dla tych, z którymi jestem – ja jestem takim owocem. Zakazanym przez kobiety z którymi są, albo przez normy, w których zostali wychowani i muszą udawać, że ich przestrzegają.

No i nie powiem, że oni są taką codziennością dla mnie, by nie byli dodatkowo kręcący z racji swojej pozycji czy wykonywanej funkji. Nieznacząca w tym świecie szczylówa, i koleś na odpowiedzialnym stanowisku, czy kręcący się w kręgach o których czyta się w gazetach.

Nieraz zastanawiam się, jak taki opanowany człowiek przyjąłby wiadomość od 17-latki: wiesz, będziemy mieli dziecko. Tak chcę czasami wystrzelić takim tekstem, by zobaczyć jego minę. By dowiedzieć, co każe mi zrobić. No, ale by ich do siebie nie zrażać infantylnością, tę zostawiam dla rówieśników.

Macie 17-18letnie koleżanki? Jesteście trochę od nich starsi? Dajcie im odczuć, że są już dla Was kobietami, a na pewno wyzbędą się dziecinności. Przynajmniej przy Was. Może to poza, a może już naprawdę dojrzałość. Wystarczyło mi raz, gdy zobaczyłam, że dziecinnym zagraniem wiele straciłam w jego oczach, by więcej nie powtórzyć tego błędu…

skomentuj (21)

2004-04-13 00:36:35 ›› Nagłówek (temat)

Treść – Tak zaczyna się pisanie notki.

Siadam do niej z pustą głową, nie wiedząc, o czym ma ona być. Właśnie tak wpływają na mnie wszelkie święta.

Wietrząc intelektualne nieścisłości w mojej psychice czy też w używanym przeze mnie języku wątpicie w mój wiek? OK, od dziś będę pisała, że mam 18lat. W końcu będę je mieć już za 5miesięcy i 13dni… Czy wtedy będę bardziej wiarygodna?

Oglądałam ostatnio na TVN teleturniej mądrych dzieci. Mają po 11lat, są o 6-7 lat młodsze ode mnie, a niektóre z nich mogą zagonić w kozi róg (głupie przysłowie, ale adekwatne dla niektórych jeleni tu zaglądających) dorosłych. Czy to są geniusze? A może reszta gówniarzy wychowana na Cartoon Network zamiast na książkach czytanych od kołyski jest głupia? To że przeczytałam kilka książek i zapamiętuje, jak są napisane- to ma być jakiś dar od Boga? Że nie robię błędów to powód do dumy? Czy że znam rzadziej używane słowa występujące w j.polskim tzn. że pozjadałam wszelkie rozumy? OK, nieważne… Nie wierzcie, nie czytajcie…

A CO CHCIELIBYŚCIE PRZECZYTAĆ W NAJBLIŻSZEJ NOTCE? CZEKAM NA GŁOSY, PRÓBUJĄC SIĘ DO NICH USTOSUNKOWAĆ – ach, jak ja lubię to słowo…;)

skomentuj (13)

2004-04-13 11:14:11 ›› 700gram…

Tyle mi przybyło masy ciała w te święta. Jest ich już 51,7kg, co przy 172cm i tak pewnie będzie niezauważalne. A nadwyżkę miło się spali może już dzisiaj… Na proponowane tematy (mój pierwszy raz, móje pierwsze wzięcie forsy) napiszę później. Teraz coś sprzed świąt…

Wybrałam się z mamą na zakupy. Matka i córka jak u Vittorio De Sici – takie właśnie filmy oglądam, więc nie pytaj Bo$$, co czytałam, bo kanony zapewne mamy różne… Pewnie chcesz nawizać do S@motnościowego soku z Ananasa?;)

Robiąc zakupy mijałyśmy kilkadziesiąt kompletów: Ojciec i syn. I większość takiego kompletu już raz nas minąwszy chwilę później znów dziwnym trafem znajdował się na naszej drodze. Nawet na stoiskach, na których mężczyźni nie mają czego szukać. Synalek łapczywie obłapywał wzrokiem córkę, a ojciec dla zabawy i matkę i córkę. A gdy przy kasie, wyjmowałam z pełnego wózka zakupy, facet starszy od mojego ojca zaczął się miętolić w kieszeni…

Macie takie doświadczenia? Łazicie wiedzeni instynktem za kimś kto Wam się spodobał, czy ktoś za Wami tak łazi? Potrafią nawet wyjść na parking, by zobaczyć, czym przyjechałyśmy. I weźcie tu się nie zboczcie. Nie spostrzeżcie, że Wasze nogi, pośladki, oczy, usta, włosy mają taką moc sprawczą. Ale suka – słyszałam nieraz głośniej lub ciszej od tych wszystkich psów na baby. A raczej szczeniaczków…

Lubię zwierzęta, nie boję się ich…

DO BO$$a – dziękuję za ostrzeżenie. Tylko czy nie mogłeś mi tego napisać na maila? Tak to podałeś przepis, jak włamać się na bloga. Nie musiałeś mi publicznie pokazywać, jaka to jestem "sprytna";)

DO FOXI – kobieto, gdzie Ty widzisz tu moje zdjecia? Oczy i usta to tylko kilka procent twarzy. A co co bluzgania Cie, to czy nie widzisz, że ja nie bluzgam? Ja jedynie odpisuję komentatorom dobierając styl odpowiedni do ich stylu, by lepiej mnie zrozumieli.

DO kogoś tam, którego nicka nie pamiętam. To nie jest Agencja Towarzyska, być mógł się tu ze mną umawiać! Szczególnie komentarzem pod notką czy wpisem w księdze gości!

A może ktoś chce mój nr telefonu…?;)

skomentuj (24)

2004-04-14 00:53:06 ›› Wieczór, Kopciuszka…

Tak jak tamta musiała powracać do domu przed 0:00, by czar nie prysnął, tak i ja muszę być w domu przed 22:00. Nie muszę, ale powinnam, bo rodzice nigdy do niczego mnie nie zmuszali. Możecie nazwać to bezstresowym wychowaniem. Obojętnością. Brakiem miłości, której teraz niby poszukuję u tych moich facetów. Nie mi oceniać rodziców, póki sama nie jestem matką. Wiedzą, że nie mogą mi zakazywać różnych rzeczy, bo tworząc mi takie "owoce zakazane" ja i tak zerwę je za ich plecami przy pierwszej nadarzającej się okazji…

Pamiętacie pana od business lunchu? Dziś znów spędzał samotny wieczór. Tzn. taki mu się zapowiadał, póki nie dostał ode mnie SMSa: "OK, będę". Minimum treści, maximum przekazu…

– Jadę do Galerii, będę ok 21-22. – powiedziałam mamie.

– OK, tylko uważaj na siebie. Chcesz auto?

– Nie, dziękuję. – Zero zbędnych pytań, zero konieczności kłamania. Jeśli nie galeria, to koleżanka, wzajemne się uczenie, korepetytowanie kolegi z ang. itp.

Pan M. już na mnie czekał. Czekał tam, gdzie się ostatnio rozstaliśmy – w drzwiach jego mieszkania.

– Punktualna jak zawsze.

– Dla Ciebie zawsze… – powiedziałam, i w chwili gdy zatrzasnęły się drzwi, przylgnął do mnie przyciskając mnie do ściany. Uniósł mnie za pośladki, oplotłam mu się szybko nogami na biodrach, by nie stracić równowagi. Nie poczuł, tych dodatkowych świątecznych 0,7kg.

– Jezu, ale Ty na mnie działasz!- wyseplenił ze swym językiem w mych ustach, gdyż nie przestawał mnie całować.

W milosnym uścisku, z językami splecionymi ze sobą, obijając się o ściany przedpokoju zawędrowaliśmy do pokoju. Innego, niż ten, w którym kochaliśmy się ostatnio. W tym była szafa, której drzwi były z luster. Przystanęliśmy przed nimi, bym mogła w nich widzieć, jak zniża się do poziomu mojego łona, by zatopić w nie jego zwinny język. Ściągnął mi majtki, podciągnął sukienkę – kocham twojego pierożka – powiedział, zanim zatopił w nim swój język. Uniósł moją nogę, by mógł wejść głębiej językiem.

– Liż mnie – nakazałam, zastanawiając się, za jak długo zamienimy się miejscami. Za ile minut to on będzie przyciskał moją głowkę do swego łona tak, jak teraz czynię to ja.

Lubicie się kochać po francusku? Patrzeć, jak jednym muśnięciem języka sprawiacie niebywałą rozkosz drugiej osobie? Jak trzymając w ręku nabrzmiałego mężczyznę, możecie zrobić z nim wszystko. Jak w chwili ekslozji zaczyna krzyczeć, podrygiwać, wić się i sssyczeć jak wąż, gdy jest wysysany do ostatniej kropelki. W żadnej innej sytuacji nie zachowuje się tak, jak podczas wytrysku w kobiece usta… Jak jesteście mężczyznami, którzy tego doświadczyli, to wiecie o czym mowię. Jeśli jesteście kobietami, które to sprawiają, także.

Jeśli jesteście osobami, dla których taki finał zbliżenia jest nie do pomyślenia, to już widzę te wszystkie komentarze… Ale dla mnie użyczenie komuś mojego łona, by sobie w nie wszedł oralnie, by sprawdził jego smak, sprawił, bym się rozpuściła wewnątrz, i zrobienie tego z męskim narządem jest rzeczą tak samo naturalną, jak pocałowanie kogoś na powitanie.