John Connolly - Księga rzeczy utraconych

W jednym rogu ogrodnik otworzył szczelinę na tyle dużą, by dorosły mężczyzna mógł się przedostać na drugą stronę. David opadł na czworaki i z bólem przeciskał się, aż znalazł się za murem. Usiadł w ciemności i czekał. Początkowo nic się nie działo i musiał siłą powstrzymywać oczy przed zamknięciem. Po chwili zobaczył światło i poczuł na twarzy chłodny wiatr. Poczuł zapach kory drzewa, świeżej trawy i kwitnących kwiatów. Kiedy otworzyła się przed nim dziura, wszedł przez nią i znalazł się w środku wielkiego lasu. Kraina zmieniła się na zawsze. Nie było w niej już bestii przypominających ludzi ani koszmarów czekających tylko na to, by osaczyć nieostrożnych. Nie było już strachu ani nieustannego zmierzchu. Zniknęły nawet przypominające dzieci kwiaty, bo nikt już nie przelewał ich krwi w mrocznych zakamarkach lasu i ich dusze odnalazły spokój. Słońce zachodziło, a widok urzekał swym pięknem. Niebo mieniło się fioletem, czerwienią i pomarańczem, gdy długi dzień zmierzał do spokojnego kresu.

Przed Davidem stanął mężczyzna. W jednej ręce miał siekierę, a w drugiej girlandę kwiatów zebranych, gdy szedł przez las. Związał je dwoma źdźbłami długiej trawy.

– Wróciłem – powiedział David, a Leśniczy uśmiechnął się.

– Większość ludzi wraca, na koniec – odparł, a David nie mógł się nadziwić, jak bardzo jest podobny do jego ojca. Że też wcześniej tego nie zauważył.

– Chodź – powiedział Leśniczy. – Czekaliśmy na ciebie.

David ujrzał swoje odbicie w jego oczach. Nie był już staruszkiem, lecz młodym mężczyzną, bo dla swego ojca mężczyzna jest zawsze dzieckiem, bez względu na to, ile ma lat i jak długo byli rozdzieleni.

David ruszył za Leśniczym ścieżką przez polany i strumienie, aż dotarli w końcu do chaty, z komina której leniwie unosił się dym. Na małym polu obok chaty stał koń, skubiąc z zadowoleniem trawę. Kiedy David zbliżył się, podniósł łeb i zarżał z radości. Potrząsając grzywą, podbiegł mu ma spotkanie. David podszedł do płotu i przytulił głowę do łba Scylli. Kiedy pocałował ją w czoło, Scylla zamknęła oczy, a potem szła za nim jak cień, gdy zbliżał się do domu, czasami szturchając go lekko w szyję, jakby chciała przypomnieć o swojej obecności.

Drzwi chaty otworzyły się i stanęła w nich kobieta. Miała ciemne włosy i zielone oczy. W ramionach trzymała maleńkiego, nowo narodzonego chłopczyka, który chwytał ją za bluzkę. Bo w tamtym miejscu życie człowieka jest tylko chwilą i każdy człowiek śni swoje własne niebo.

W ciemnościach David zamknął oczy i wszystko, co utracił, znów zostało odnalezione.

* Wtedy Davidowi zaczął ukazywać się Garbus * . W oryginale Crooked Man – postać z popularnego wierszyka dla dzieci, który swoją historią sięga panowania króla Karola I. (Przypisy pochodzą od tłumaczki.)

*Przekład Joanna Malita.

*Przekład Joanna Malita.