Sue Townsend - Sekretny Dziennik Adriana Mole’a Lat 13 i 3/4

Pan Lucas zrobił jej herbaty. On jest naprawdę dobry.

Nigel przyszedł zapytać, czy pójdę z nim do kina, ale powiedziałem, że nie mogę, bo idę do lekarza w sprawie pryszcza. Nigel na to oświadczył, że nie widzi żadnego pryszcza, ale oczywiście powiedział tak tylko przez grzeczność, bo pryszcz jest dzisiaj gigantyczny.

Doktor Taylor musi być jednym z tych przepracowanych internistów, o których tyle się czyta. Nawet nie obejrzał pryszcza, powiedział tylko, że nie powinienem się przejmować, i zapytał, czy w domu wszystko w porządku. Opowiedziałem mu o moim nieszczególnym życiu rodzinnym, o kiepskim odżywianiu, na co oznajmił, że jestem dobrze odżywiony i że powinienem wrócić do domu i cieszyć się tym, co mam. To by było na tyle o państwowej służbie zdrowia. Wezmę roznoszenie gazet i przerzucę się na lecznictwo prywatne.

18 Niedziela

Druga po Trzech Królach. Początek semestru Hilary w Oksfordzie

Pani Lucas pokłóciła się z mamą na temat psa. W jakiś sposób wymknął się z domu i przemaszerował po mokrym betonie. Ojciec zaproponował, że załatwi uśpienie psa, ale mama się rozpłakała, więc obiecał, że tego nie zrobi. Wszyscy sąsiedzi myli na ulicy samochody i przez cały czas się przysłuchiwali. Czasami autentycznie nienawidzę tego psa!

Przypomniałem sobie dzisiaj o moim postanowieniu pomagania prostym i ubogim i zaniosłem parę starych roczników "Beano" jednej raczej niezamożnej rodzinie, która się wprowadziła na sąsiednią ulicę. Wiem, że są biedni, bo mają tylko czarno-biały telewizor. Drzwi otworzył mi chłopak. Wyjaśniłem mu, po co przyszedłem. Rzucił okiem na roczniki, powiedział "czytałem to" i zatrzasnął mi drzwi przed nosem. Tyle o pomocy ubogim!

19 poniedziałek

Dołączyłem w szkole do grupy, która się nazywa Dobrzy Samarytanie. Wychodzimy z pomocą do ludności i takie tam. W poniedziałek po południu opuszczamy matmę.

Dzisiaj mówiliśmy o tym, co będziemy robić. Mnie przydzielono do grupy emerytów.

Nigelowi dostało się bezwzględnie paskudne zadanie doglądania dzieci w grupie zabawowej. Jest zdegustowany jak świnia.

Nie mogę się doczekać następnego poniedziałku. Wezmę magnetofon, żeby nagrywać opowieści wapniaków o wojnie. I tak dalej. Mam nadzieję, że dostanie mi się jakiś z dobrą pamięcią.

Pies jest z powrotem u weterynarza. Cement powbijał mu się w łapy. Nic dziwnego, że się wczoraj wieczorem tak awanturował na schodach. Dzisiaj w szkole przy obiedzie Pandora uśmiechnęła się do mnie, ale właśnie zakrztusiłem się chrząstką, więc nie mogłem się odwzajemnić uśmiechem. Wiadomo, mój pech!

2O Wtorek

Pełnia księżyca

Mama szuka pracy!

Mogę skończyć, jako przestępca włóczący się po ulicach. I tak dalej. Pewnie przez całe dnie trzeba będzie przesiadywać w pralni, żeby nie zmarznąć. A co będę robił podczas wakacji? Będę dzieckiem z kluczem na szyi, cokolwiek to znaczy. A kto się zajmie psem? I co ja będę jadł przez cały dzień? Będę skazany na chrupki kartoflane I słodycze, aż zrujnuję sobie kompletnie cerę l wypadną mi wszystkie zęby. Uważam, że mama postępuje bardzo egoistycznie. Zresztą i tak nie będzie dobrym pracownikiem. Nie jest szczególnie rozgarnięta, a na Boże Narodzenie za dużo pije.

Zadzwoniłem do babci i wszystko jej opowiedziałem, a ona na to, że w czasie wakacji mogę mieszkać u niej, popołudnia mogę spędzać na zebraniach grupy Zimozielonych i tak dalej. Teraz żałuję, że zadzwoniłem. Dziś na przerwie było zebranie Samarytan. Rozdzielono starców. Mnie się dostał jeden mężczyzna o nazwisku Bert Baxter. Ma osiemdziesiąt dziewięć lat, więc chyba nie będę miał z nim do czynienia zbyt długo. Marzę tylko o tym, żeby nie miał psa. Psy obrzydły mi dokumentnie. Albo są u weterynarza, albo stają przed telewizorem zasłaniając obraz.

21 Środa

Państwo Lucasowie się rozwodzą! Pierwsi na naszej ulicy. Mama poszła pocieszać pana

Lucasa. Musiał być bardzo zgnębiony, bo kiedy ojciec wrócił z pracy, mamy jeszcze nie było. Pani Lucas gdzieś pojechała taksówką. Myślę, że odjechała na zawsze, bo zabrała ze sobą swój komplet śrubokrętów. Biedny pan Lucas, teraz sam będzie musiał sobie robić pranie i tak dalej.

Ojciec przygotował wieczorem kolację. Było curry podgrzane w plastykowej torebce i ryż, jedyna rzecz w zamrażalniku poza paczką czegoś zielonego, od czego odleciała nalepka. Ojciec zażartował, że wyśle to do inspekcji sanitarnej. Mama się nie śmiała. Może jej myśli zaprzątał nieszczęsny pan Lucas pozostawiony samotnie.

Po kolacji poszedłem do starego pana Baxtera. Ojciec mnie podwiózł, bo jechał grać w badmintona. Dom pana Baxtera trudno dostrzec z ulicy. Otacza go gigantyczny, nigdy nieprzycinany żywopłot z ligustru. Kiedy zapukałem, pies za drzwiami zaczął szczekać, warczeć i rzucać się na skrzynkę do listów. Zanim dałem nogę, usłyszałem jeszcze odgłos przewracanych butelek I przeklinającego mężczyznę. Mam nadzieję, że poszedłem pod zły adres.

W drodze do domu spotkałem Nigela. Powiedział mi, że ojciec Pandory jest mleczarzem!

Trochę się do niej zniechęciłem.

Kiedy wróciłem, w domu nie było nikogo, więc nakarmiłem psa, przyjrzałem się pryszczom i poszedłem spać.

22 Czwartek

To bezczelne kłamstwo, że ojciec Pandory jest mleczarzem! Jest księgowym w mleczarni.

Pandora oświadczyła, że rozkwasi Nigelowi gębę, jeśli jeszcze raz dopuści się zniesławienia. Znowu jestem w niej zakochany.

Nigel zaprosił mnie na jutrzejszy wieczór do dyskoteki w klubie młodzieżowym, dochody z tej dyskoteki są przeznaczone na komplet nowych piłek do ping-ponga. Nie wiem, czy pójdę, bo Nigel w czasie weekendów jest punkiem. Matka mu na to pozwala pod jednym warunkiem: musi nosić siatkowy podkoszulek pod przepisową bluzą tego bractwa.

Mama była na rozmowie w sprawie pracy. Ćwiczy pisanie na maszynie i nic nie gotuje. To co będzie, kiedy już dostanie pracę? Ojciec powinien się temu stanowczo sprzeciwić, zanim staniemy się rozbitą rodziną.

23 Piątek

Zdecydowanie ostatni raz poszedłem do dyskoteki. Poza mną i Ryśkiem Cytryną, działaczem młodzieżowym, były tam same punki. Nigel przez cały wieczór straszliwie się popisywał.

W końcu przekłuł sobie ucho agrafką. Mój ojciec musiał go zawieźć do szpitala naszym samochodem. Rodzice Nigela nie mają samochodu, bo jego ojciec ma w głowie stalową płytkę, a matka tylko 122 cm wzrostu. Naprawdę nie można się dziwić, że Nigel jest taki, skoro jest dzieckiem szaleńca i karlicy.

Ciągle nie mam wiadomości od Malcolma Muggeridge'a. Może jest w złym nastroju. Tacy intelektualiści jak on i ja często miewają złe nastroje. Zwykli ludzie nas nie rozumieją i twierdzą, że mamy muchy w nosie, ale to nieprawda.

Pandora poszła odwiedzić Nigela w szpitalu. Ma lekkie zakażenie krwi od tej agrafki.

Pandora uważa, że Nigel jest bardzo odważny. Ja uważam, że jest bardzo głupi.

Cały dzień bolała mnie głowa przez tę przeklętą maszynę mamy, ale się nie skarżę. Muszę teraz zasnąć. Jutro mam iść do Berta Baxtera. To jednak był dobry adres. Co za obrzydliwy pech!

24 Sobota

Dzień dzisiejszy był najkoszmarniejszym dniem mojego życia. Mama dostała pracę; będzie pisać na tej swojej przeklętej maszynie w biurze ubezpieczeń! Zaczyna w poniedziałek! Pan Lucas pracuje w tym samym biurze. Będzie ją codziennie zabierał samochodem.

Ojciec też jest w złym humorze – podejrzewa, że sypie mu się wał korbowy.

Ale co najgorsze, Bert Baxter nie jest miłym emerytem! Pije, pali i ma owczarka alzackiego, który się nazywa Szabla. Kiedy przycinałem gigantyczny Żywopłot, Szabla był zamknięty w kuchni, ale nawet na chwilę nie przestał warczeć.