Ян Збажына - Пыл саркафагаў

* * *

Калі, згодна з Ніцшэ, напісанае прытчаю і крывёю трэба не чытаць, а вучыць на памяць, то напісанае семем і афарызмам дастаткова толькі штораз перачытваць.

* * *

Як паэт, у маладыя гады быў вучнем Авідыя, пакуль з цягам часу не закрышталізаваўся амаль па-стэндалеўску.

* * *

Дзеля таго каб называцца найвялікшым настаўнікам кахання на ўсе часы, Авідыю досыць было б аднаго выслоўя: “Калі цябе палоніць толькі што расцвітаючая, але яшчэ не выспелая прыгажуня, да цябе прыйдзе дзяўчына ў поўным сэнсе гэтага слова”. Парадаксальна, але гэта думка абессэнсоўвае і вычэрпвае ўсю “Ars amatoria”.

* * *

Быць сабою — гэта строіць сябе так, каб ніхто не здагадаўся, што строіш іншых.

* * *

Каханкі падзяляюцца на дзве катэгорыі: тыя, хто ўтрымлівае цябе і тыя, каго вымушаны утрымліваць ты.

* * *

Не шукайце ў адной кабеце адначасова і жонку, і каханку, і паплечніка. Згубіце іх усіх гэтак жа адначасова.

* * *

Для пераважнай большасці кабет не ўласціва каханне (не блытаць з інстынктам самак быць пакрытымі). яны здольныя толькі на знаходжанне ў сужыцці.

* * *

Адчыненыя нябёсы трымаюцца на далоні дзіцяці.

* * *

Анархізм думкі — у яе нелагічнасці альбо ва ўзлёце духу?

* * *

Артур Шапэнгаўэр параўноўвае кнігу з люстэркам у тым сэнсе, што “калі асёл пазірае ў яго, ён не можа ўбачыць у ім анёла”. Але гэта параўнанне не датычыць непісьменных і невідушчых.

* * *

Археолагі, гісторыкі — калекцыянеры мінулага, альбо некрафілы, як і мастакі, літаратары — стваральнікі мітаў — ніколі не будуць дзейснымі палітыкамі.

* * *

Афарызмы часта нагадваюць атавізмы вядомага.

* * *

Больш чым шчыра, па-шапэнгаўэрску, пагарджаю чалавекамі: не народжаных хадзіць па хвалях вады, без згрызотаў сумлення неабходна зноў вярнуць на дрэвы.

* * *

Богу — кесарава, кесару — Боскае: парадокс, які сам сябе вычарпаў.

* * *

Вораг хутчэй не здрадзіць сабе, чым твой сябар — табе. Можа таму пошук ворага — гэта пошук сябра.

* * *

Вучыць дзяцей, не ахвочых да ведаў, — агідней, чым спаць з жанчынаю, якая цябе праклінае.

* * *

Выгульваючыся ў часе, памятай: сустрэча непазбежна.

* * *

Ганарыся, што ствараеш мараль для тых, хто дакарае цябе ў амаральнасці.

* * *

Гвалтоўнае зачацце менш амаральнае, чым добраахвотны спарон.

* * *

Гісторыя - гэта састарэлая дзева ў пошуках апошняга шанцу.

* * *

Гогаль «аддзячыў» Расеі: з яе ніхто так яшчэ не кпіў.

* * *

Гісторыя чалавецтва распачалася каштаваннем з дрэва ведаў, і ўвесь яго гістарычны шлях - гэта пошук дрэва вечнасці.

* * *

Добры афарызм варты «пэўнай» філасофіі.

* * *

Доказы - заняпад інтэлекту.

* * *

Дрэва, якое не дае плоду, ссякаюць. Аднак зялёныя не згодны.

* * *

Жах смерці кампенсуе бессэнсоўнасць жыцця. Жах — яго марнасць.

* * *

Забіць, каб не пакутаваў, — жорсткасць літасці ці літасць жорсткасці?

* * *

Зерне, кінутае фарысеямі, прарастае і на каменні.

* * *

Зоркі становяцца рэчаіснымі ў лужынах. Яны халодныя і вільготныя.

* * *

З чалавека кпяць, з чалавецтва здзекуюцца.

* * *

Ідэя — гэта свежазасеянае поле. Застылыя хвалі мёртвае зямлі хаваюць жывы плод, наліты новым сонцам.

* * *

Ілюзорная мара маленькай нацыі — бачыць Збавіцеля ў нацыянальным строі.

* * *

Ісціна, агульная для ўсіх, шкодная.

* * *

Каб знішчыць імперыю, часам дастаткова ўкрыжаваць аднаго.

* * *

Калі доўга не страляюць гарматы, гарматнае мяса пачынае смярдзець.

* * *

Калі жывыя не пахаваюць нябожчыкаў, нябожчыкі пахаваюць жывых.

* * *

Калі для з’яўлення збажынізму неабходна знікненне чалавецтва, то апошняе няхай і знікае.

* * *

Калі Уільям Блэйк мае рацыю ў тым, што “ніхто не можа жадаць таго, чаго ён не ў стане адчуць”, то гэта адзіная ўмова існавання чалавецтва.

* * *

Колькасна вялікія нацыі рэпрэсіі ўзмацняюць яшчэ больш, тады як малыя зніштажаюць ушчэнт.

* * *

Кропля дабра пералівае цераз край зло.

* * *

Крывавы ўсход і захад - след Чырвонага Сонейка.

* * *