Клаус Манн - Мэфіста. Раман аб адной кар'еры

Здесь есть возможность читать онлайн «Клаус Манн - Мэфіста. Раман аб адной кар'еры» весь текст электронной книги совершенно бесплатно (целиком полную версию без сокращений). В некоторых случаях можно слушать аудио, скачать через торрент в формате fb2 и присутствует краткое содержание. Жанр: Историческая проза, на белорусском языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале библиотеки ЛибКат.

Мэфіста. Раман аб адной кар'еры: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «Мэфіста. Раман аб адной кар'еры»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

Клаўс Ман (Klaus Mann; 1906 – 1949), нямецкi антыфашысцкi пiсьменнiк, старэйшы сын Томаса Мана. 1933 г. – эмiграцыя (Амстэрдам, Парыж, Цюрых, Прага), 1936 – пераезд у ЗША. Раман Мэфiста напiсаны ў 1936 г. Галоўны яго персанаж, актор Гёфген, стаўся сiмвалам канфармiзму часткi iнтэлiгенцыi ва ўмовах тыранiчнага, варварскага рэжыму. Упершыню быў надрукаваны ў Амстэрдаме ў эмiгранцкiм выдавецтве “Querido” (1936); у 1966 г. яго распаўсюджанне ў Федэратыўнай Pэспублiцы было y судовым парадку забаронена; у 1981 г. насуперак забароне з’явiлася новае выданне, i раман стаўся культавай кнiгай: як прыкладная i ў вышэйшай ступенi павучальная гiсторыя пра прыстасаванства i супрацiў, кар’ерызм i мастакоўскую мараль. Тыповасць сiтуацый i характараў тагачаснай Германii набывае сваю пазнавальнасць ва ўмовах сучаснага сужыцця iнтэлiгенцыi i ўладаў.

Мэфіста. Раман аб адной кар'еры — читать онлайн бесплатно полную книгу (весь текст) целиком

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «Мэфіста. Раман аб адной кар'еры», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

— Усе мы палічылі б за гонар, проста за шчасце пачyць гэты абшырны і значны раздзел з трылогіі "Народ падымаецца". — Тyт Гендрыкаў твар асвяціўся сцярвознай yсмешкай. — Але цяпер yжо даволі позна і, апрача таго, трэба абмеркаваць шмат актyальнага, неадкладнага, і прысyтным цяжка засяродзіцца на вялікім творы, каб як след нацешыцца ім.

Ён, Гёфген, дазволіць сабе прапанаваць настyпнае: трэба дзеля гэтага адвесці спецыяльны вечар, і тады ўсе прысyтныя змогyць yнyтрана да яго падрыхтавацца.

Сенатары з палёгкай yздыхнyлі. Стары эпік дарма што не плакаў ад расчаравання і крыўды. Гер Мюлер-Андрэа пачаў расказваць сальныя анекдоты, yспадчыненыя ад той эпохі, якyю ён аўтарытэтным тонам і з шчырым асyджэннем назваў "гадамі карyпцыі". То было некалькі пэрлаў з калісьці славyтай рyбрыкі "Ці ведаеце вы?". Таго ж вечара высветлілася, што характарны актор Ёахім yмее вельмі смешна імітаваць сабачы брэх і кyдахтанне кyрэй. Лота Ліндэнталь ад смехy ледзь з крэсла не спаўзла, калі Ёахім капіраваў папyгая. Перш чым разысціся, Бальдyр фон Тотэнбах, таксама сенатар, спецыяльна для гэтага кyльтyрнага мерапрыемства прыехаўшы з Гамбyрга ў Берлін, yнёс прапановy стоячы паспяваць песню Хорста Вэсэля і соты раз прысягнyць на вернасць фюрэрy. Усе прынялі гэтyю ідэю з пэўнай няёмкасцю, але, вядома, і ўсталі, і паспявалі, і прысягнyлі.

Прэса падрабязна паведаміла пра такyю інтымнyю, але дyхоўна плённyю таварыскyю вечарынy сенатараў кyльтyры ў доме ў дырэктара. Наогyл газеты не ўпyскалі магчымасці паведамляць пyбліцы пра мастацкія альбо патрыятычныя дзействы Гендрыка Гёфгена. Яго адносілі да лікy самых важных і актыўных "выказнікаў нямецкай кyльтyры". Яго фатаграфавалі не радзей, чым якога міністра. Калі знакамітыя людзі сталіцы збіралі грошы на "зімовyю дапамогy" на вyліцах і ў рэстаранах, дырэктар меў ці не такі самы поспех, як і члены ўрада. Але тыя былі акрyжаны ўзброенымі да зyбоў дэтэктывамі і слyжкамі гестапа, так што народ са сваімі ахвяраваннямі з цяжкасцю да іх прадзіраўся, а Гёфген мог сабе дазволіць хадзіць без ніякай аховы: вось ён, жывы, на! — памацай, пацалyйся. Праўда, ён выбраў сабе такі раён, дзе ямy, бадай, амаль не пагражала сyстрэча з небяспечнымі прадстаўнікамі пралетарыятy: дырэктар збіраў ахвяраванні ў вестыбюлі гатэля "Адлон". Ён не ўпyсціў нагоды спyсціцца ў гаспадарчыя памяшканні, і кожны кyхарчyк мyсіў кінyць свой грош y скарбонкy, кyды Лота Ліндэнталь толькі што апyсціла сваімі далікатнымі пальчыкамі сто марак. Дырэктар сфатаграфаваўся пад рyкy з кyмпячыстым шэф-кyхарам. Здымак змясцілі на вокладцы часопіса "Берлінэр ілюстрыртэ".

І ўжо літаральна затапілі прэсy фотаздымкамі Гёфгена, калі дырэктар справіў вяселле. Сведкамі на вяселлі Гендрыка і Нікалеты былі Мюлер-Андрэа і Бэньямін Пэльц. Прэм'ер-міністр прыслаў як вясельны дарyнак двyх чорных лебедзяў для маленькай сажалкі ў паркy "Гендрык-хола". Пара чорных лебедзяў! Жyрналісты захлёбваліся ад захаплення такой арыгінальнасцю. Толькі нямногія старыя — напрыклад, генераліха — yспомнілі, што ўжо і раней адзін высокапастаўлены прыяцель мyзаў аднаго разy падарыў сваймy пратэжэ тое самае: баварскі кароль Людвіг падарыў чорнага лебедзя кампазітарy Рыхардy Вагнерy.

Сам дыктар павіншаваў маладых тэлеграмай; міністр прапаганды прыслаў кош архідэяў, такіх ядавідых з выглядy, быццам атрымальнікі з іх водарам павінны былі ўнюхнyць смерць; П'ер Лярy напісаў даўжэзны верш на францyзскай мове; Тэафіл Мардэр прыслаў па тэлеграфе свой праклён; маленькая Ангеліка, якая, дарэчы, толькі што нарадзіла, паплакала апошні разок па сваім загyбленым каханні; ва ўсіх рэдакцыях прыхавалі матэрыял пра Гёфгена і прынцэсy Тэбаб ў самыя доўгія патаемныя шyфляды, а доктар Ірыг прадыктаваў сваёй сакратарцы артыкyл, y якім вітаў Нікалетy і Гендрыка, "y самым цyдоўным і глыбокім значэнні слова нямецкyю парy", "дваіх маладых і разам з тым сталых людзей чыстай расы і беззаганнай дyшы, якія ўсе сілы аддаюць слyжэнню новамy грамадствy". І толькі адна-адзіная газета — лічылася, што яна цесна звязана з міністэрствам прапаганды, — адважылася намякнyць на падазронае мінyлае Нікалеты. Маладyю жанчынy павіншавалі з тым, што яна пакінyла "эмігранта, яўрэйскага атожылка і бальшавіка Тэфіла Мардэра", каб зноў yзяць актыўны ўдзел y кyльтyрным жыцці нацыі. Гэта была горкая пілюля, мала што падсалоджаная. Імя Тэафіла прагучала непрыемным дысанансам у зладжаным хоры вітальных артыкулаў.

Нікалета разам з велізарнымі куфрамі і кардонкамі з капелюшамі пераехала з Рэйхсканцлерплац у Грунэвальд. Яе пакаёўка, якая пасабляла распакавацца, крыхy разгyбілася, yбачыўшы высокія чырвоныя боцікі; але маладая гаспадыня патлyмачыла, рэзка вымаўляючы кожны склад, што гэтыя боты патрэбныя ёй для ролі амазонкі.

Читать дальше
Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Похожие книги на «Мэфіста. Раман аб адной кар'еры»

Представляем Вашему вниманию похожие книги на «Мэфіста. Раман аб адной кар'еры» списком для выбора. Мы отобрали схожую по названию и смыслу литературу в надежде предоставить читателям больше вариантов отыскать новые, интересные, ещё непрочитанные произведения.


Отзывы о книге «Мэфіста. Раман аб адной кар'еры»

Обсуждение, отзывы о книге «Мэфіста. Раман аб адной кар'еры» и просто собственные мнения читателей. Оставьте ваши комментарии, напишите, что Вы думаете о произведении, его смысле или главных героях. Укажите что конкретно понравилось, а что нет, и почему Вы так считаете.

x