Даниэль Буланже - Прынц напракат (на белорусском языке)

З рук гаспадара герцагiня атрымала падарунак - набор цыгар, якiя "толькi што даставiлi проста з заморскiх астравоў". Шырыню гэтага жэста, як i кошт падарунка лепш за ўсiх ацанiў сакратар герцага, атрымоўваючы чэк на аплату цыгар...

А госцi не адрывалi вачэй ад былога караля. Гэтыя пiльныя, пякучыя позiркi зусiм дабiвалi i без таго стомленага чалавека. Ён стаяў пасярод натоўпу гэтых сытых самазадаволеных людзей, як стаiць засохлае дрэва ў квiтнеючым садзе...

- Вiскi, - грудным голасам папрасiў герцаг.

Роўна сем разоў паўтарыў ён гэтае слова i завяршыў абед двума фужэрамi шампанскага, пасля чаго шчочкi яго запунсавелi, а ў вачах з'явiлiся жывыя iскрынкi. Матуар, думаючы, што яму ўжо ўдалося заваяваць душу i сэрца манарха, лiслiва ўсмiхнуўся: "Ваша светласць, для нас такi гонар, што Вы сёння з намi..." Герцагiня стаяла ля акна i паглядала на сад.

- Такi прыгожы садок, цi не так, мадам, - праспяваў мiнiстр культуры.

- Герцагiня! - паклiкаў герцаг Рауль.

Герцагiня павярнулася да яго.

- Герцагiня, ужо сем гадзiн. Вы прасiлi мяне папярэдзiць Вас, калi будзе сем. Ужо сем гадзiн.

Герцагiня падала мужу сваю руку, i яны выйшлi з залы. А Матуар сказаў жонцы зайсцi да яго ў кабiнет.

- Ну як?

- Што табе сказаць. Апранута яна... так сабе... старамодна...

- Ды я не пра тое! Цi не здаецца табе, што за тыя грошы, якiя мы iм заплацiлi, яны маглi б пабыць i даўжэй?!

- Сiльвен, дарагi, сёння ж хрэсьбiны, а не вяселле...

- Ну, тады я табе вось што скажу: калi Палета будзе выходзiць замуж, няхай яны на мяне не разлiчваюць! Няхай iх наймае хто iншы! Няма дурных! I Палеце, калi падрасце, пра гэта - нi слова! Нават фатаграфii не паказвай!.. Падумаць толькi! Плацiць за iх больш, чым за доктара! О-о, стары дурань!.. Але я такi яго ўеў, памятаеш: "Ваша светласць..." I ён прыкмецiў гэта!

- А ўсё ж такi, - уздыхнула мадам Матуар, - выгляд у яго невясёлы...