Morgan Rice - Overwinnaar, Verliezer, Zoon

Stephania negeerde hen en draaide zich weer om naar de vrouw, een mes in haar hand. Ze viel aan, maar de vrouw slaagde erin haar aanval af te weren, en sloeg het mes uit Stephania’s vingers. Ze haalde uit, en Stephania kromp ineens van de pijn.

Ze vertraagde echter niet. Mensen maakten de fout om te denken dat ze zwak was omdat ze geraffineerd was. Ze schopte de vrouw tegen de achterkant van haar knie, sleurde haar uit balans en begon haar te wurgen. Stephania wachtte tot ze slap werd, en liet haar bewusteloze lichaam op de grond vallen. Zorgvuldig ketende ze haar vast.

Toen wendde ze zich tot Ulren, een dolk in haar hand. “Het was erg onzorgvuldig van je mensen om me bewapend binnen te laten. Ik ben niet zo hulpeloos als je denkt.”

“Dat zie ik,” zei Ulren, en nu zag Stephania iets van respect in zijn ogen. “Je bent allesbehalve hulpeloos. Hmm…”

Hij bekeek haar weer van top tot teen. Als hij haar aanviel, zou Stephania hem neersteken, en proberen zijn rijk van hem af te nemen. Ze zou waarschijnlijk falen, maar ze zou nooit meer een slaaf zijn.

“Het lijkt erop dat ik je heb onderschat,” zei Ulren. “Vertel me nog eens waarom ik met je zou trouwen.”

Hij zei het alsof hij niet zojuist het bevel had gegeven om haar tot slavin te maken. Stephania slikte haar woede door, net zoals ze met haar afschuw deed. Als ze twee wachters moest vermoorden en een derde moest wurgen om indruk op deze man te maken, dan het zij zo.

“Je zou met me moeten trouwen omdat ik je het Rijk kan geven,” zei Stephania.

“Met welk leger?” vroeg Ulren. Natuurlijk dacht hij op die manier. Waren alle machtige mannen zulke dwazen?

“Met jouw leger,” zei Stephania. “Je mannen zullen als bevrijders worden gezien, omdat ze een rechtmatige koningin steunen. Die de steun van de mensen van het Rijk krijgt. Die alle geheimen daar kent. Denk erover na, Ulren. Ik ken het Rijk beter dan we dan ook.”

“Zeer verleidelijk,” zei hij.

“Ik ken Irrien ook,” ging Stephania verder. “Ik hoor dat je hem bijna net zo graag dood wil als ik.”

Ze zag de blik in zijn ogen, en ze wist dat ze hem had overtuigd.

“Hij heeft zwakheden waar je niet vanaf weet,” zei Stephania. “Als we daar gebruik van maken kunnen we hem doden, en met mij aan je zijde zal het vanzelfsprekend zijn om over zowel Felldust als het Rijk te heersen. Twee landen, die samen het grootste Rijk ter wereld zullen vormen.”

Het was hetzelfde aanbod dat ze Irrien had gedaan, maar Stephania kon meteen zien dat Ulren niet dezelfde persoon als de Eerste Steen was. Irrien was zo zeker van zijn macht geweest dat Stephania’s inspanningen waren teruggekaatst als stenen van een wapenrusting. Ulren was allesbehalve zeker van zijn positie.

“En in ruil daarvoor wil je een huwelijk?” zei Ulren.

Stephania glimlachte. “Er zijn mensen die het zouden beschouwen als een bonus, niet als een prijs. Denk erover na, Eerste Steen. Hoe lang is het geleden sinds een vrouw vrijwillig bij je in bed is gekropen? Hoe lang is het geleden sinds je de hoop op een zoon hebt opgegeven? Een dynastie die jouw naam draagt?”

Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.