Maurizio Dagradi - Kriteri I Leibnizit

Pas pushimit u kthyen në studio dhe Drew telefonoi Schultzin. Ky u përgjigj personalisht, gjë vërtet e çuditëshme pasi që, për sa dinte ai, gjermani vinte të përgjigjej gjithnjë një nga studentët dhe dilte në telefon vetëm për çështje të rëndësisë jetësore.

9 Конец ознакомительного фрагмента. Текст предоставлен ООО «ЛитРес». Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес. Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.

Schultz kishte blerë një varkë të përdorur dhe pak a shumë të katandisur keq, dhe po përpiqej ta riparonte për të shkuar për në lumin Neckar.

Drew ishte i hutuar.

Schultz u skërmit. U skërmit përsëri.

Drew psherëtiu.

Schultz u mendua një çast.

Drew ishte në siklet,

Schultzi shpërtheu i habitur. Reflektoi disa sekonda, pastaj filloi:

nënqeshi akoma Schultz,

Schultzit i pëlqenin surprizat, edhe rreziku, që tani po shfaqej nga personi i fundit për t’u telefonuar: Jasmine Novak.

Drew dërgoi Marronin në sallën e kopjeve të fotokopjonte disa dispensa. Nuk donte që të ishte i pranishëm në debate të mundshme midis tij dhe norvegjezes, as që ta shikonte të vënë përpara nga ajo valkiriane. Më mirë të mos rrezikonte.

10 Конец ознакомительного фрагмента. Текст предоставлен ООО «ЛитРес». Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес. Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом. Zë mashkullor në telefon.

Drew dëgjoi në sfond disa fraza në gjuhën norvegjeze, pastaj receptori kaloi dorë më dorë.

Theksi nordik ishte vetëm një detaj, në atë zë të akullt si akullnajat e Rrethit Polar Arktik.

<... nga Universiteti i Manchesterit, e di. Bashkëpunëtori im më njoftoi, ç’farë kujtuat?>

‘Po fillojmë mirë.’ mendoi Drew. U përpoq të tregonte savoir-faire-in e tij më të mirë.

<���Ç’farë efekti?> Novak ishte krejt trasparente ndaj lavdërimeve të Drew-së dhe kishte mbetur e ngrirë si më parë. Por, tregonte interes për efektin,dhe ky ishte tashmë një progres.

Drew u përpoq me gjithë forcat. Tani e kishte rradhën Novak.

Drew ishte i përgatitur për pyetjen, por përsëri u shqetësua.

hezitoi <... Kobayashi.> përfundoi me një frymë.

përsëriti Novak. Shpërtheu në një të qeshur të këndshme.

Drew ishte zverdhur. Kurrë nuk do kishte menduar për një reagim të tillë. Norvegjezja kishte shpërthyer në të qeshur vetëm me idenë që do kishte nëpër thonj Kobayashin. Çmenduri. Ajo grua duhej të kishte llogari të kripura të pa mbyllura me burrat, përderisa sillej ashtu. Sidoqoftë, kishte pranuar padyshim detyrën dhe ky ishte një rezultat që Drew nuk shpresonte vërtet ta arrinte me leverdi. E dinte që po e vinte të shkretin Kobayashi në duart e Novak, por e dinte edhe se Maoko do kishte reaguar patjetër si moderatore dhe gjërat nuk do kishin qenë pastaj edhe kaq të vështira. Megjithatë, ata ishin të gjithë shkencëtarë në këtë proçes për të studiuar një problem kompleks, e kërkimi vinte në vend të parë.

pyeti Drew duke u shtirur së injoruari shpërthimin e kukurisjes të Novak.

Një çast heshtjeje, pastaj norvegjezja u përgjigj pothuajse me simpati:

dhe këtu iu kthye akullit të Artikut:

Drew u shqetësua përsëri po nuk e dha veten.

qe përshëndetja e mekur.

Drew ishte në qiellin e shtatë. Kishte arritur të formonte skuadrën dhe së shpejti do kishin filluar të punonin mbi fenomenin.

Telefonoi Kobayashin për ta njoftuar për datën e takimit. Edhe pse afati ishte shumë i shkurtër japonezi u përshtat dhe konfirmoi prezencën e tij për ditën e vendosur.

Marron hyri me dispensat e fotokopjuara dhe Drew e azhornoi mbi marrëveshjen e arritur me shkencëtarët e grupit të sapolindur të kërkimit.

vëzhgoi studenti, Poterja e Bryce në zyrën e rektorit e shqetësonte.

ndërhyri Drew. Reflektoi një moment, pastaj përfundoi:

shpërtheu McKintock,

Drew nuk e kishte menduar aspak, në atë këndvështrim, por rektori kishte të drejtë.

u informua Drew.

Si përgjigje unike, McKintock telefonoi direkt sekretaren e vetë.

, priti disa sekonda, dëgjoi përgjigjen dhe pastaj:

Zonjusha Watts ishte një model i efikasitetit. Intelligjente, intuitive dhe e zgjuar, ishte krahu punëtor i rektorit dhe ai kishte për të konsideratë maksimale.

e azhornoi McKintock-un.

Drew vuri re që rektori i kishte sytë me rrathë të zinj dhe shprehje të përgjumur. Duhej ta kishte kaluar natën me mikeshën e tij; ishte gjithmonë kështu, të nesërmen. Drew e kishte pak zili, por duhej të pranonte që nuk ishte impenjuar shumë të kërkonte një grua. Mesa dukej McKintock ishte më i zoti ose kishte patur më shumë fat.

e informoi Drew.

Rektori vështroi Marron. E mati mirë me shikim dhe pastaj i foli për herë të parë, që kur kjo çështje kishte nisur.

rinisi mendueshëm. tregoi me shaka drejt nga Drew <... thotë që ke qenë ti që vure re efektin e prodhuar nga pajisja. Është vërtet kështu?>

Marron ishte në siklet, dhe edhe nën sygjestion përballë zyrtarit më të lartë të Universitetit.

Në atë moment, profesoresha Bryce shpalosi derën dhe hyri me hap marshimi; me filxhanin e çajit akoma në dorë dhe pa thënë asnjë fjalë, morri një karrige dhe e përplasi me forcë në tokë, përbri tavolinës; u ul dhe vështroi nga rektori me sytë e zjarrtë.

filloi me arrogancë.

McKintock ishte mësuar me sjelljet provokuese të gruas dhe nuk mërzitej më, tashmë.

u përpoq ta zbuste duke e thërritur në emër, por ajo si përgjigje mbylli syrin e djathtë dhe përveshi cepat e gojës për nga poshtë; përplasi filxhanin mbi suprinën e tavolinës, duke pikuar çaj të nxehtë mbi shënimet e rektorit dhe mbi një anforë antike që rrinte mbi tavolinë, kryqëzoi krahët dhe pa përsëri në mënyrë ofenduese.

foli me zë tallës.

McKintock psherëtiu.

shpërtheu McKintock duke goditur me grusht mbi tavolinë dhe këtë herë duke spërkatur ai çajin nga filxhani i profesoreshës. Ajo u trondit në karrige, e trembur. Ndërkaq rektori ia nisi me tërsëllimë:

Profesoresha ishte bërë e bardhë si bora dhe e shikonte e kontraktuar, pa lëvizur asnjë muskul.

McKintock rifilloi, më i qetë:

Bryce hodhi sytë si shigjetë drejt nxënësit dhe i riktheu menjëherë mbi rektorin, e habitur. Ai vazhdoi.

përfundoi i vendosur.

Profesoresha mbeti e palëvizur për disa sekonda, pastaj çliroi trupin dhe morri frymë për herë të parë qëkur McKintock kishte përplasur grushtin në tavolinë. As nuk kishte pipëtitur, që atëhere.

McKintock pa nga Drew, që ndërhyri me veprim rinor sikur asgjë të mos kish ndodhur.