Joop Swieringa - Verliefd

Inhoudsopgave

Colofon 2 Colofon Alle rechten op verspreiding, met inbegrip van film, broadcast, fotomechanische weergave, geluidsopnames, electronische gegevensdragers, uittreksels & reproductie, zijn voorbehouden. © 2022 novum publishing ISBN drukuitgave: 978-3-99107-785-5 ISBN e-book: 978-3-99107-786-2 Lectoraat: Daphne Hoebée Vormgeving omslag: Nescia Omslagfoto, lay-out & zetting: novum publishing www.novumpublishing.nl

Voorwoord 3 Voorwoord De queeste van een oude man, organisatieadviseur in ruste, in de aftakelingsfase van zijn leven, naar hoe vrouwen – liefdes, minnaressen, zijn twee moeders – hem in zijn leven bezielden. Een zoektocht die begint als hij onverwacht op zijn 73ste hopeloos verliefd raakt op een vijftien jaar jongere vrouw in het koor waarvan hij lid is. Het schilderij Dit moet stoppen! Wie zegt dat? Ik zeg dat, ik. Ik, Ton S. een oude man, 73, organisatieadviseur in ruste. Wat een woord: in ruste! Het stormt in mij. In mijn werkkamer hangt haar schilderij. Ze is naakt: bloedmooi, sensueel, kwetsbaar, lucide. Ze zit op het strand (geel, bruin-blauw, is het een strand?), op haar weelderige haar iets wat op een zonnehoed lijkt. Een subtiele diagonaal verbindt haar loom boven haar hoofd uitgestoken linkerhand met haar naar zee lonkende rechtervoet. Twee vingers van haar rechterhand beroeren heel voorzichtig haar net niet zichtbare, in verfstreken vervloeide vulva. Is ze zojuist klaargekomen? Nee, ze begint pas. Straks ziet ze er dus nog mooier uit. Ik ben alleen. Het is woensdagmiddag. Eva, mijn vrouw, is bridgen zoals zoveel vrouwen voorbij de zeventig doen. Ik sta voor de zoveelste keer die middag naar het schilderij te kijken. Nee, ik zit mij niet op te geilen of af te trekken. Ik wil haar beminnen. Ik ga achter haar staan en aarzelend leg ik de middel- en ringvinger van mijn rechterhand op die van haar. Ze glimlacht, zoals ze al zo vaak tegen mij heeft gedaan, begint te stralen, haalt haar linkerhand door haar weelderige lokken, ze sprankelt. Dan kroelt ze door míjn haar, vleit haar hand om mijn hals, ze zoent me, kietelt mijn tong. Ik druk zacht op onze vingers, glij weg in vergetelheid… “Hé!” Mijn vrouw. “Hé jij, wat ben je aan het doen?” Ik word teruggeschoten in de werkelijkheid.

I Voorspel Najaar-winter 2017 5

II Enkel spel Winter – lente 2018 43

III Dubbelspel Lente-zomer 2018 73

IV Buitenspel winter 2018–2019 100

Colofon

Alle rechten op verspreiding, met inbegrip van film, broadcast, fotomechanische weergave, geluidsopnames, electronische gegevensdragers, uittreksels & reproductie, zijn voorbehouden.

© 2022 novum publishing

ISBN drukuitgave: 978-3-99107-785-5

ISBN e-book: 978-3-99107-786-2

Lectoraat: Daphne Hoebée

Vormgeving omslag: Nescia

Omslagfoto, lay-out & zetting: novum publishing

www.novumpublishing.nl

Voorwoord

De queeste van een oude man, organisatieadviseur in ruste, in de aftakelingsfase van zijn leven, naar hoe vrouwen – liefdes, minnaressen, zijn twee moeders – hem in zijn leven bezielden.

Een zoektocht die begint als hij onverwacht op zijn 73ste hopeloos verliefd raakt op een vijftien jaar jongere vrouw in het koor waarvan hij lid is.

Het schilderij

Dit moet stoppen! Wie zegt dat? Ik zeg dat, ik. Ik, Ton S. een oude man, 73, organisatieadviseur in ruste. Wat een woord: in ruste! Het stormt in mij.

In mijn werkkamer hangt haar schilderij. Ze is naakt: bloedmooi, sensueel, kwetsbaar, lucide. Ze zit op het strand (geel, bruin-blauw, is het een strand?), op haar weelderige haar iets wat op een zonnehoed lijkt. Een subtiele diagonaal verbindt haar loom boven haar hoofd uitgestoken linkerhand met haar naar zee lonkende rechtervoet. Twee vingers van haar rechterhand beroeren heel voorzichtig haar net niet zichtbare, in verfstreken vervloeide vulva. Is ze zojuist klaargekomen? Nee, ze begint pas. Straks ziet ze er dus nog mooier uit.

Ik ben alleen. Het is woensdagmiddag. Eva, mijn vrouw, is bridgen zoals zoveel vrouwen voorbij de zeventig doen. Ik sta voor de zoveelste keer die middag naar het schilderij te kijken. Nee, ik zit mij niet op te geilen of af te trekken. Ik wil haar beminnen. Ik ga achter haar staan en aarzelend leg ik de middel- en ringvinger van mijn rechterhand op die van haar. Ze glimlacht, zoals ze al zo vaak tegen mij heeft gedaan, begint te stralen, haalt haar linkerhand door haar weelderige lokken, ze sprankelt. Dan kroelt ze door míjn haar, vleit haar hand om mijn hals, ze zoent me, kietelt mijn tong. Ik druk zacht op onze vingers, glij weg in vergetelheid…

“Hé!” Mijn vrouw. “Hé jij, wat ben je aan het doen?” Ik word teruggeschoten in de werkelijkheid.

Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.