StaVl Zosimov Premudroslovsky - ING DINA. Bebener Humorous

– Saiki aku bakal nyetir sampeyan ing antarane sikil karo klub. – nyruput sing nomer loro, ngadeg ing mburi bapak suci. – Pancene, saiki wis wengi?!

– Enjing – Lembu, lan ing wayah sore.. – lungguh ing sandhinge ditambah.

– Iki ora kaya; aku wis setya rong puluh taun. – Aku wiwit lara kaya bocah sing ditarik gula-gula.

– Hei, Seraphim, dheweke dadi Redneck..

– Dheweke Chikatilo. – Sawise ngganggu, dheweke nambah pulisi sehat.

– Apa sampeyan ndeleng tinggalane tesis sampeyan?

– Ya, oh, bos!

– Oh carane! – petugas tugas mesem. – Lan nyolong balung? – kabeh ngguyu. – Lan dheweke teka ing St. Petersburg kanggo adol luwih asring?! – njerit tambah hebat.

– Aja nyenyamah, Antikristus, Hérodès raja swarga, yèn ora, Aku bakal ngukum kowé!!!! – Seraphim nyuwir mripate lan ora sengaja narik gaya lawas.

– Nanging ora ana butuh ngentut. – ngeweruhi petugas tugas.

– Ya, dheweke ipat-ipat kaya ngono. – nambah pulisi sing ngadeg ing mburi. Seraphim malah nate nyethak mripate, yaiku murid-muride: siji ijo peteng, lan sing liyane cahya coklat.

– Apa sampeyan pengin aku ngutuk sampeyan saiki? – takon sing sehat karo bedhil. – cendhak, sampeyan bakal metu, kanopi ing kandhang kita ing departemen saiki.

– Lan aku bakal sambat menyang jaksa penuntut atas jenenge Gréja Ortodok. – Comrade Cattle fragu.

– Wis lunga, semangka, apa sampeyan saka Ukraina kulon? Stepan, tutup maneh.

Esuke aku dibebasake, lan kita kiwa tanpa Seraphim, dheweke kepeksa ngresiki kakus. Dening siang awan, dheweke nyekel lan kita ndedonga lan tumuju menyang toko sing katon…

– numpak. – wangsulane mandor lan kita banjur nyabaki bukit, saka ngendi wedhus-wedhus kiwa sing kudu ditinggalake, kudu katon cepet-cepet ing gunung. Dheweke njupuk mesin nganggo silikon lan, sawise posisi gelut, ngombe kulit. Chacha dadi ora seneng, kaya compote.

– Kambing, abrek, maneh dheweke lagi nggodhok, ora ana apa-apa, kita bakal ngatur balapan lipas kanggo wong-wong mau saiki. – sersan kasebut nesu, njupuk target ing wedhus sing cedhak, kanthi cedhak karo rambut ramping. “Pooh!!” lan pluru ngethok grumbulan sing tuwuh ing jejere wedhus. Baran ora nggatekake.

– Wenehana, mripat nyilang. – nyekel perusahaan. Dheweke njupuk target lan “Pooh!”, Kenek helikopter sing nyawat ing wedhus.

– Klub, endi sing nuduhake?! – narik bedhil kanthi otomatis, tilas mesem.

– Ya, apa bali? – kopral bubar.

– Apa sing dianiaya? Kepiye carane, mbaleni maneh, banjur volley? mandor lan “Pooh!” njupuk tujuan. Peluru wong gemblung, mabur ing wedhuse lan cepet-cepet mlebu lapangan. Wong sing ana ing sisih kiwa lan kiwa, bakal mbengkongake lan mumbul, lan peluru, kaya bolongan sing aneh: bakal mabur, bakal bali; banjur sok dong mirsani, banjur kantun. Lan dheweke nyopir slanting kasebut menyang alas.

– Eh!! – Dheweke ujar kanthi tenanan, nonton hare, mandor lan tekan lemah nganggo mesin otomatis, nuli sujud. – Iki chacha. Muspra padha nyeluk Abrek.

– Ya, persis, chacha squinted. – kopral sing didhukung.

– Aja lali podo-podo karo kanca-kanca prajurit. – Aku nglipur, pribadi, aku ora eling jinis tentara Federasi Rusia, aku njupuk bedhil mesin, ora nyithak silencer, aku weruh, kepiye aku bakal menehi volley menyang distrik kabeh, lan ora cepet-cepet, lan supaya wiji tiba saka sabuk lan ing ram sing ngadeg maneh. organ turunan, yaiku ing basa Rusia – endhog. Sang wedhuse mlumpat telung meter menyang ndhuwur, ndharat kanthi kenceng, dikuatake kaya bedhil mesin, bengok-bengok kaya batalyon bapake, ora, bapakne sing dadi komandhan batalyon lan, ngganggu pakan ternak sing wis mandheg, mlayu menyang ndhuwur gunung. Tumpukan saka pukulan kasebut wis ana ing sisih ndhuwur lan dipicu kanthi goyang salju sing amba, sing ndadékaké pembentukan avalanches, sing kanthi sukarela nempel ing sisih pinggir tebing, nyembelung katelu saka wedhus lan wolung desa kuning. Ana korban ora mung ing antarane wong, nanging uga ing antarane warga lokal. Kita ngalih menyang kamar makan ing sisih kiwa lan ora, ngiyanati, mlaku-mlaku kaya ora ana sing kedadeyan.

Nedha awan kliwat!!

Sawise mangan asem, kita terus ngaso maneh sing pantes kanggo skala lokal, sing diwenehake dening bapak tirine ing pangkat kolonel. Ngrebut Roh, sersan kasebut mrentahake supaya munggah ing gunung sing dhuwur kanthi lambung sing bisa ndeleng kabeh desa sing isih tuwa, sing tetep ora bisa lolos saka Avalanche. Utawa luwih cita-cita dheweke, ing ngendi wong-wong sing duwe omah lokal wis pirang-pirang dina. Tugas dheweke yaiku nyebarake pengunjung kanthi bantuan antrian otomatis ing gendhakan ing cafe lokal sing ana ing sisih perdagangan ing papan sing trep iki.

Givi lawas, alon-alon, nyedhaki pub. Tanggi sing ngrasakake dheweke nuli nglarani lan ngajak ngajak macul menyang meja dheweke. Givi Lawas ora nggatekake, kaya mbalik, lan mbalek irung, lungguh ing meja gratis. Pelayan umur pertengahan umur terus mlumpat menyang dheweke kanggo mlumpat.

– Lan apa, bapak, wah wah, kepiye kesehatan?

– Apa sing wuta, utawa ana prekara, aku ora weruh urip!!

– Apa sing wis teka?

– Alat. Krungu mbah kakung. – Ya?!

Pelayan pertengahan umur sing greget katon ing Givi lawas ngangkat alis munggah.

– Pasrahna aku barbecue, ya?! Saka kuwi, saka daging sing sehat, yaiku ram sing sehat. Resik resik nganggo piso… Kebab sehat. – mbedelake mripat kiwa, lan nyuwil tangane sing tengen, ngangkat driji Givi sing cilik.

waiter mlayu. Lan banjur panyerakan gendheng wiwit. Kabeh pengunjung lan kafe padha kasebar ing endi.

Givi lawas mung terus ngenteni tatanan kasebut. Peluru kesasar nyerang topi lan dicelupake ing lemah. Givi ora obah ing mustache Budenovsky. Sedhela mengko, prajurite Rusia lagi nyepak ing warnet.

Aku njupuk kulit anggur lan kebabs mentahan lan goreng. Ora butuh dhuwit. Sawise ngetik kabeh sing perlu dienggo, kita mundur. Givi wis ngenteni.

Wigati yen prajurite wis ora ana, para pengunjung lan kafe munggah ing pojok lan masing-masing njupuk tugas, njupuk peluru saka ing ilate lan ngetokake untu ing lantai.

Pelayan lemak uga wis nggawa barbecue nganti suwe. Dheweke nyelehake tray ing ngarepe irung Givi ing meja lan froze ing rak anak lemu saka panguwasa lokal, sing dijenengi – “Eh, ya?!”. Eyang Givi kanthi sabar nyekel barbecue lan untu logam kuning, nyekel sega daging goreng tengah. Pelayan kasebut kanthi cepet mlumpat menyang bokong, lan banjur mandheg. Givi narik skewer sepisan. Daginge mung diuripake. Dheweke narik, gigitan untune – loro. Tukang lorong kasebut lolos saka tangane lan ngalahake sing tuwa ing rai, ninggalake coretan lemak ing pipine lan cincin tomat goreng ing ujung irung, nasionalitas Kaukasia, irung. Dheweke ditarik maneh kaping telune, lan tangan senopine gemeter. Lan…

– Apa daging, karet, wai?! – njeblug Givi jean.

– Hei, bapak, wai, ram hotel sing sehat, dheweke nyepit suket ing gunung! Nyusup udhara seger, huh?! lan umur satus rolas taun.

Givi keganggu ndhelik-ndeso barbecue ing meja.

– Hei, ya, aku ngerti guyon iki nalika sampeyan duwe bapak ing proyek kasebut, ya?! – Dheweke tangi lan ora lali karo tebu wit driftwood kanthi knot sing rusak, banjur lunga.

Sugeng sonten!!!

Nanging kita, dadi mabuk, lan thumped, lan berjuang, nanging apa ora, kita dadi Angkatan Udara? Lan esuk kita lungguh terus ngaso lan ngenteni perjalanan sabanjure ing lambe…

Esuk dina sing ala…

Slavery Venadevich, mantan kolonel polisi, saiki bos kejahatan mandheg ing toko sing adhem lan tuku botol liter vodka, jajanan sing adhem, bir sing adhem lan metu saka toko adhem. Nyedhak jip kerjane sing apik, dheweke mblokir saka weker sing adhem lan …, eling yen dheweke lali tuku rokok sing adhem.