Кірыла Анохін - Асцярожна, дрэвы зачыняюцца

ноч выпівае
бутэльку белага святла
і становіцца днём
я выпіваю
бутэльку чырвонага
і ванітую

хвароба

запаленая галава
круціцца
вакол сваёй восені
зрываецца на плячо
падае пад ногі
згарае ад чакання
тваіх зімных рук
якія вернуць
усё
на свае месцы

на ўваходзе ў маё становішча
вытры аб мяне ногі
я толькі што вымыў падлогу

ніводная
сістэма мераў і вагі
не прадугледжвае
вымярэнне майго
стану —
каму патрэбныя
мае
цяжкасці?

згубіў
лагічны ланцуг
жыцця

больш
нішто
не трымае

1.
Верасень. Тыя,
што не лятуць у вырай,
ідуць у школу.

2.
Спыніўся сярод
восені. Засыпала
лісцем дарогу.

3.
Лістапад. Вецер
вырывае ў мяне з рук
твой апошні ліст.

4.
Гнуцца дрэвы. Ім
нельга пайсці ні з ветрам,
ні супраць яго.

5.
Выпаў першы снег.
Сусед пабег з дываном
хутаць немаўля.

6.
Вярнулася на
дзень сонца. Паглядзець, як
мы тут без яго.

7.
АДЛІГА

Зіма спускае
за сабой ваду ва ўні-
тазе горада.

8.
Вясна. На дрэвах
лопнулі пупышкі ад
такога шчасця.

9.
На шашы затор.
Побач — адзін камбайн на
цэлае поле.

10.
Хрыстос прызямліўся
між тваіх грудзей.
Вас дваіх цалую.

вецер падымае фіранку
нібы спадніцу
пад ёй бачна неба

гісторыя неба
багатая на маштабныя буры
і гучныя навальніцы
якія змяняліся перыядамі суцэльнай
або пераменнай
воблачнасці
але з-пад увагі даследчыкаў
часта выпадалі этапы
калі на небе абсалютна нічога не адбывалася
і гэта нягледзячы на тое
што менавіта ў такія моманты
ясна бачна
што
за ўсім гэтым стаіць

на што ты спадзяешся
калі робіш
немаведама што?

усё сышло на нішто —
і што было нічым
стала ўсім

дзякуй
я сам

прабач
я сам

калі ласка
я сам

ды сам я!

ды сам ты!

паглядзі на зіму
і ніколі
так
не рабі

у гэтай яме
ўсё сваё жыццё
граў
сумны аркестр
таму што яму не хапіла нот
выбрацца

пасля ўсяго
што між намі

каб пазбегнуць
выпадку падзення
паважаныя пасажыры
трымайцеся
вы
спецыяльна для гэтага
прадугледжаныя

звесткі
пра самых шчаслівых
людзей
да нас
не дайшлі
мы
мусім дайсці
да іх
самі

мой мяккі баранчык
часта засынае
скруціўшыся ў мяне на каленях
яму сняцца
ружжы
яму сніцца
як ён з’ядае
лішнюю літару «ж»
каб можна было спаць
спакойна

усіх пералічаных
прашу
не лічыць мяне

на зломе эраў
наша стане не нашай
гады — нягодамі
знакі — нязначнымі
мы — нямымі

няма
ні бога
ні зданяў
ні прыхадняў з космасу

нікому
мы
не патрэбныя