Vahid Çəmənli - Gözlərimin işığında. şerlər

Tənha cığırları alar duman, çən
İçdikcə şəbnəmi məst olar çəmən;
Xəfif səhər mehi əsdikcə hərdən,
Ağappaq örpəyi qaldırıb gedər.

Həzin layla çalar payız suları,
Oyadar könüldə xoş duyğyları;
Yığar cəvərənə heyvanı, narı,
Alma budaqların yoldurub gedər.

Qızıl libasını geyinər meşə,
Bənzəyər zirvəyə qonan Günəşə,
Köçən durnalardan yamaca, döşə
Bəmbəyaz lələklər saldırıb gedər.

Açılar al – əlvan payız gülləri,
Bəzəyər təzədən bəyaz əlləri,
Axıdar düzlərə coşqun selləri,
Vahidi ürəkdən güldüb gedər…

Bu səhər üzümə güldü sonbahar,
Həzin bir təbəssüm dodağa gəldi.
Üfüqdən boylandı qırmızı Günəş,
Şəkili ağappaq yanağa gəldi.

Yarpaqlar budaqda alışdı, yandı,
Küçələr al – əlvan nura boyandı…
Alagöz gözəllər tezdən oyandı,
Sənəklə, kuzəylə bulağa gəldi.

Çəpərin üstündə sarmaşıq gülü,
Bəxtəvər elədi gözü, könülü…
Dəcəl sərçələrin açıldı dili,
Ciggilti sədası qulağa gəldi.

Ay Vahid, şirindi, dadlıdı həyat,
Xəzan da bahar tək qurur toy – büsat,
Dayanma, vaxt gedir, sən də yaz – yarat,
Bəlkə, bir gün ellər sorağa gəldi.

Təzədən tanıdım mən bu yay səni,
Oturduq səninlə bir saat, kişi.
Uçduq ömrümüzün xoş anlarına,
Açdıq xəyallarda qol-qanad, kişi.

Mən cocuq, sən isə ər oğlu ərdin,
Kolxozda çox böyük işlər görərdin.
Dəmir köhlənlərə həyat verərdin,
Cənnətə dönərdi bağ-bağat, kişi.

Dilimdə əzbərdi Çəmənli adı,
Hamısı qohumdu, eldi, obadı…
Qalıb damağımda bal kimi dadı,
Turş nar da olurdu marmelad, kişi.

Keçmisən zamanın sınaqlarından,
Yayın istisindən, qışın qarından…
Hamı söhbət açır etibarından,
Qoymusan yurdunda yaxşı ad, kişi.

Ömrü sovurmadın tufana, yelə.
Səksənə çatmısan, gümrahsan hələ,
Doxsanda, yüzdə də qal elə belə,
Allah amanında, Amanat kişi.

Kim durub inciyər bu nəcib dostdan,
De görüm dururmu o bağ, o bostan?..
Vahid də bağladı adına dastan,
Nə zaman yetişər mükafat, kişi?
Ağdam, Çəmənli
21.10.2018

Ad ilə tanıma məni əzizim,
Aşiqin bir ayrı adımı olur?
Ürəkdən ürəyə axan sözümün,
Söylə, baldan özgə dadımı olur?

Keçirmə ömrünü qəfəs içində,
Çırpınma, boğular nəfəs içində.
Böyüysün, boy atsın həvəs içində,
Həyatın başqa bir odumu olur?

Verdiyin vədləri unutdum çoxdan,
And ilə, amanla çıxma var – yoxdan…
Üzmə ürəyini haqdan, nahaqdan,
Dostların qohumu, yadımı olur?

Sən ayrı aləmsən, mən ayrı aləm,
Özgəsi deyilsən tanıyam, biləm.
Mən eşq yolçusuyam, əlimdə qələm,
Eşqin yolçusunun şadımı olur?

Ay Vahid, adına hörməti saxla,
Dildən pərgarı da hərdənbir yoxla…
İnsandı, səhv edir, çox vurma oxla,
Sən atan oxların badımı olur?

Özümüz zamanı qarşıdırırıq,
Zamanın bizimlə bir işi olmur…
Şəri insan səpir Yerin üzünə,
Başqa canlıların şər işi olmur.

Gedirik, bilmirik dağdı, dərədi,
Günümüz yüyənsiz, çılğın dəvədi…
Hər an ömrümüzə bir girəvədi,
Əlindən çıxdısa, dönüşü olmur.

Gedir dayanmadan zamanın köçü,
Soruşmur, ay yolçu, nəçisən, nəçi…
Üzündə əks olur hər kəsin içi,
Qəlbi qaraların gülüşü olmur.

Sudan hər kəs bir cür çıxarır çulun,
Xeyir axtarmayın, xeyirxah olun…
Haqq üçün fərqi yox, ağanın, qulun.
Sevənin tanışı, bilişi olmur

Fələklə nərtaxta oynama, gözəi,
Vaxtında beşini, şeşini atar
Hər bir xanəsində yüz tələsi var,
Vallahi, adamın leşini atar.

Sənin «dü bir» – inə atar «sə» qoşa,
«Sə bir» – lə çox çətin çıxasan başa…
Vurar şeş qoşayla oyunu başa,
Birin yox, üçün yox, beşini atar.

Bu dünya hasilə gələndən bəri,
Fırlandı,
çox başlar qopartdı pəri…
Cütləyər əlində o qoşa zəri,
Üstünə bir qara daşını atar.

Mənə yüz il ömür arzula, dostum,
Fələk günlərimi bir – bir saymasın.
Qovuşum hər dürlü aydınlıqlara,
Göz görsün,
Qəlb vursun,
Əcəl duymasın.

Mənə yüz il ömür arzula dostum,
Keçdiyim yollara zirvədən baxım.
Çatdırım səsimi neçə mahala,
Gələn nəsillərin əlini sıxım.

Mənə yüz il ömür arzula, dostum,
Görüm insan oğlu qadirdi nəyə?
Görüm, ulduzları necə ram edir,
Hökm edir tufana, selə, küləyə?

Mənə yüz il ömür arzula, dostum,
Doyunca dinləyim kamanı, neyi.
Keçim dəryalardan, ayna sulardan,
Dolanım səmanı, yeddi qat göyü…

Ürəyim vurursa həyat eşqinə,
Azar da, bezar da bəhanədir ki…
Mənə yüz il ömür arzula dostum,
İnsan övladına yüz il nədir ki…
03.10.2018

Səsin gəlir gah Şabrandan,
Gah da Qubadan ay Aşıq.
Xəbər tutursan hər zaman,
Eldən-obadan, ay Aşıq.
Əhvalımı sormursan heç,
Səhər səbadan, ay Aşıq…
Yeri gəlsə, yapışaram,
dəhrə, yabadan, ay Aşıq!
Nə sazından od tükənsin,
Nə də sobadan, ay Aşıq.

Al əlinə telli sazı,
Dolan meydanda mərdana,
Qoşma, təcnis, gəraylı de,
Ellər desin alqış sana,
Oğul istər sənin kimi,
Söz oxuya yana – yana,
Aşıq yoxdu bu mahalda,
Gələ qarşında dayana,
Sənət sənə əmanətdi,
Dədə babadan, ay Aşıq.

Vahid sənə heyrandı bil,
Nə gizlədim, ta nə danım?
Dinləyəndə gur səsini
Damarımda coşar qanım.
Azərbaycan yurdum mənim,
Xəzər mənim öz ümmanım…
Səhər yol alım Bakıdan,
Gəlim Şabranda dayanım, —
Qonaq olum söz süfrənə,
Evin abadan, ay Aşıq!