Andrey Tikhomirov - Naukowa analiza biblijnych listów Apostołów. Naukowe wyjaśnienie Biblii wiersz po wierszu

16 Wyznajcie sobie nawzajem złe uczynki i módlcie się za siebie nawzajem, aby zostali uzdrowieni: wiele może być wzmocniona modlitwa sprawiedliwego. (Sugestia potrzeby spowiedzi i modlitwy).

17 Eliasz był człowiekiem takim jak my, I modlił się modlitwą, aby nie padało: i nie padało na ziemię przez trzy lata i sześć miesięcy. (Odniesienie do historii Starego Testamentu).

18 i znowu się modlił: i niebo dało deszcz, a ziemia wyrosła owoc swój. (Nadwrażliwi szamani psychiczni przeczuwali Zbliżające się burze i deszcze).

19 Bracia! jeśli któryś z was uchyli się od prawdy, a kto ją nawróci, (potrzeba «reedukacji» grzeszników).

20 niech ten wie, że ten, który nawrócił grzesznika z jego złej drogi, zbawi duszę przed śmiercią i pokryje wiele grzechów. (Potrzeba «reedukacji» grzeszników. Jakub, brat Pański-jeden z braci Jezusa Chrystusa; później został przedstawicielem kościoła Jerozolimskiego (Mt 13,55; dz 12,17). Tradycja przypisuje List Judy bratu apostoła Jakuba. Jest jednak oczywiste, że autorem jest nieznany żydowski chrześcijanin, który używając imienia Apostoła stworzył przesłanie w obronie wiary. Przesłanie to w całości poświęcone jest zagadnieniom praktycznym i moralnym, bardziej niż inne teksty przypomina Kazanie na górze, a stylem przypomina starotestamentową księgę przypowieści. Wiadomość jest napisana w wyrafinowanym języku greckim. W treści i formie dzieła można przypuszczać, że zostało ono stworzone pod koniec I lub na początku II wieku.przez wykształconego chrześcijańskiego Żyda, który chciał wyrazić swoje poglądy na temat moralności na piśmie. List ten został włączony do kanonu dopiero na początku V w. Luter nazwał List Jakuba «przesłaniem słomy» i nie włączył go do Biblii protestanckiej).

Rozdział 1

1 Piotr, Apostoł Jezusa Chrystusa, przybyszom rozproszonym w Poncie, Galacji, Kapadocji, Azji i Bitynii, wybranym (Piotr nazywa siebie greckim imieniem. «Kosmici», którzy są «rozproszeni», czyli Żydzi, którzy znaleźli się w różnych zakątkach ogromnego Cesarstwa Rzymskiego. Pont (Pontus Euxinus z gr. «morze gościnne») – starożytny region w północnej części Azji Mniejszej, zamieszkany przez różne plemiona. W 301 P. n. e. za Mitrydatesa III otrzymała nazwę królestwa pontyjskiego, w 64/65 p. n. e. włączona w skład rzymskiej prowincji Bitynia i Pont. Galacja – w starożytności kraj w środkowej części Azji Mniejszej, nazwany od plemienia Galatów (plemiona celtyckie, które przybyły w III wieku p. n. e.z Południowego Uralu), od 25 r. p. n. e. w ramach Rzymu. Kapadocja-region w centrum Azji Mniejszej, w 2 tysiącleciu p. n. e. na terytorium Kapadocji znajdowało się centrum królestwa Hetytów, w połowie III—I wieku. p. n. e. niezależne królestwo podbite przez Rzym, od 17 r. Prowincja rzymska. Azja (Azja, od fenickiego» wschód słońca», Europa – od fenickiego» Zachód słońca») to nazwa rzymskiej prowincji, która obejmowała zachodnią część Azji Mniejszej i greckie miasta Azji Mniejszej (Pergamon, Smyrna, Mileet, Efez). Azja została przyłączona do Rzymu w 133 rpne.. zgodnie z wolą króla Pergamońskiego Attalusa III, jednak nieustannie dochodziło tu do buntów przeciwko Rzymianom, którzy byli brutalnie stłumieni. Bitynia – historyczny region w północno-zachodniej Azji Mniejszej, około 700 rpne zamieszkany przez trackie plemiona Bitynów, pod panowaniem Lidii, Achemenidów, od 297 do 74 rpne. niezależne królestwo podbite przez Rzym. «Wybrani» – są DE» wybrani" przez Boga, w rzeczywistości przez wyłaniających się chrześcijańskich kapłanów, aby promować nową religię. Sugestia wyjątkowości, «wyboru»).

2 zgodnie z zapowiedzią Boga Ojca, uświęconego z Ducha, do posłuszeństwa i pokropienia Krwi Jezusa Chrystusa: niech wam łaska i pokój się mnoży. (Wzmianka o Bogu Ojcu Jahwe; Duch jest pojęciem obszernym, obejmującym stan hipnotyczny, charakter człowieka, jego zdolności itp.; Jezusa Chrystusa i jego krwi, krew ma święte znaczenie).

3 Błogosławiony jest Bóg i Ojciec Pana Naszego Jezusa Chrystusa, który wskrzesił nas dzięki swemu wielkiemu miłosierdziu przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa z martwych do nadziei żywej, (Chwała Jahwe, który-DE wskrzesił swego syna. Pojawia się pytanie: po co więc go zabijać?!, czyli jest to spektakl, bo finał Jahwe powinien, z religijnego punktu widzenia, być znany).

4 ku dziedzictwu niezniszczalnemu, czystemu, niezniszczalnemu, przechowywanemu w niebie dla was, (starożytni ludzie wierzyli, że“ w niebie „“ mieszkają „bogowie, którzy tylko czynią, że sprawdzają swój «wybrany lud», nie mają nic więcej do roboty!).

5 mocą Bożą przez wiarę tych, którzy są przestrzegani ku zbawieniu, którzy są gotowi do otwarcia się w ostatnim czasie. («Mocą Bożą przez wiarę tych, którzy przestrzegają zbawienia», ujawni się jakaś tajemnica).

6 o tym radujcie się, poskorbiwszy się teraz trochę, jeśli to konieczne, z różnych pokus, (trochę poskorbimy «z różnych pokus» i radujmy się).

7 aby doświadczona wiara wasza okazała się cenniejsza od ginącego, choć ogniem doświadczanego złota, do chwały i honoru i chwały w objawienie Jezusa Chrystusa (analogie i porównania).

8 którego, nie widząc, miłujesz, a którego jeszcze nie widząc, ale wierząc w niego, cieszysz się radością niewypowiedzianą i chwalebną (najważniejsze dla Apostołów, kapłanów jest wiara, to jest najpierw sugestia, a potem autosugestia).

9 osiągając w końcu przez wiarę waszą zbawienie dusz. (Vera-de zbawi dusze).

10 do tego zbawienia należały badania i badania proroków, którzy przepowiadali o łaskach, które wam wyznaczyli (wzmianka o prorokach).

11 badając, na które i na jaki czas wskazywał duch Chrystusowy, który w nich jest, gdy zwiastował cierpienie Chrystusa i chwałę, która następuje po nich. («Duch» coś zapowiadał, w stanie hipnotycznego transu prorocy rozmawiali o wszystkim, ale ich komentatorzy (zakulisowi kapłani hipnotyzujący) «prorokowali» tak, jak im się to opłaca).

12 objawiono im, że nie im samym, lecz nam służyło to, co wam teraz kazano przez ewangelicznych Ducha Świętego, wysłanego z nieba, do czego pragną przeniknąć Aniołowie. (Aniołowie posłańcy są zakulisowymi kapłanami-hipnotyzerami).

13 dlatego (umiłowani) przepasawszy lędźwie waszego umysłu, czuwając, całkowicie ufajcie łaskom, które wam dano w Objawieniu Jezusa Chrystusa. (Sugeruje się, aby ufać «łaskom, które są wam ofiarowane w Objawieniu Jezusa Chrystusa»).

14 jako posłuszne dzieci, nie bądźcie zgodni z wcześniejszymi żądzami, które były w niewiedzy waszej, (trzeba walczyć z żądzami).

15 ale za przykładem Świętego, który Was powołał, a sami bądźcie święci we wszystkich czynach. («Świętego, który Was powołał» – czyli hipnotyzera-kapłana, trzeba być «świętymi we wszystkich czynach», to znaczy posłusznymi i posłusznymi).

16 Albowiem napisano: bądźcie święci, bo ja jestem święty. (Sugestia uległości i «świętości»).

17 a jeśli nazywacie ojca tego, który bezlitośnie osądza każdego w sprawach, to ze strachem spędzajcie czas wędrowania waszego (personifikacja Boga, który «osądza», sugestia strachu).

18 wiedząc, że nie zepsute srebro lub złoto zostało odkupione od próżnego życia oddanego wam od ojców (analogia do» nie zepsutego srebra lub złota», które przeciwstawia się próżnemu życiu «oddanemu wam od ojców»).

19 ale cenną Krew Chrystusa, jako Niepokalanego i czystego Baranka, («cenna"krew Jezusa Chrystusa («Niepokalanego i czystego Baranka») przeciwstawia się setnemu życiu przodków Żydów).