Array Коллектив авторов - Россия, Польша, Германия - история и современность европейского единства в идеологии, политике и культуре

Pisma pierwszego bezkrólewia. XXIII. S. 350.

Ochmann . T. 2. 145. S. 292–233; T. 3. 162. S. 315.

Pisma pierwszego bezkrólewia. XXIX. S. 405; Pisma rokoszowe. T. 2. XVIII. S. 359; Ochmann. T. 2. 157. S. 280.

Jurkowski Jan . Lutnia na wesele Najjaśniejszego i Niezwyciężonego Monarchy Zygmunta III, polskiego i szwedzkiego króla // Idem. Utwory panegiryczne i satyryczne / wyd. Cz. Hernas, M. Karplukówna. Wrocław, 1968. S. 207; Idem. Hymeneus Najjaśniejszego Monarchy Dymitra Iwanowica, z łaski bożej wielkiego cara moskiewskiego[…] i Najjaśniejszej Paniej Marynie carowej moskiewskiej. 1605. Ibidem. S. 215, 220, 221.

Ochmann. T. 3. 14 5. Fredro A.M. Dyskurs do uważenia podany Anno Domini 1667, iż tylko po śmierci króla ma być obierany regnaturus i insze potrzebne materyje z tej okazyjej przytoczone [10 V – 22 IX] 1667. S. 232–233.

Giza Antoni . Polaczkowie i Moskale – wzajemny ogląd w krzywym zwierciadle (1800–1917). Szczecin, 1993, s. 20. Автор писал о «ży wiołowej, ja k iejś zwierzęcej nienawiści (!) do Polski i Polaków rosyjskiego historyka Karamzina, który w wielu adresach do cara potępiał dawne „chytre plany” Zygmunta III Wazy względem Rosji, straszył wspomnieniem „Polaków tyranizujących Moskwę” i katolikiem (?) – Dymitrem Samozwańcem, morzem krwi rosyjskiej przelanej przez Polaków w okresie „wielkiej smuty”» (о животной, некоей звериной ненависти (!) к Польше и полякам российского историка Карамзина, который в многочисленных обращениях к царю клеймил давние „хитрые планы” Сигизмунда III Вазы в отношении России и страшил напоминанием о поляках, „тиранствовавших в Москве”, о католике (?) – Дмитрии Самозванце, о море русской крови, пролитой поляками во время “великой смуты”).

Budziło Józef . Wojna moskiewska wzniecona i prowadzona z okazji fałszywych Dymitrów od 1603 do 1612 r. / oprac. J. Byliński i J. Długosz. Wrocław, 1995; Diariusz drogi Króla Jmci Zygmunta III od szczęśliwego wyjazdu z Wilna pod Smoleńsk w roku 1609 a die 18 Augusta i fortunnego powodzenia przez lat dwie do wzięcia zamku Smoleńsk w roku 1611 / oprac. J. Byliński, Acta Universitatis Wratislaviensis Nr. 2098. Wrocław, 1999.; Pamiętniki Samuela i Bogusława Kazimierza Maskiewiczów (wiek XVII. 1594–1670) / opracowa-nie, wstęp i przypisy A. Sajkowski, redakcja i słowo wstępne W. Czapliński. Wrocław, 1961; Żółkiewski Stanisław. Pamiętniki o wojnie moskiewskiej / oprac. W. Sobieski.,BN. Seria I. Nr. 12. Kraków, 1920.

Флоря Б.Н. Русско-польские отношения и политическое развитие Восточной Европы во второй половине XVI – начале XVII в. M., 1978; Wisner H. Król i car. Rzeczpopolita i Moskwa w XVI i XVII wieku. Warszawa, 1994.

Т.н. Баркулабовская хроника. См.: Полное собрание русских летописей. M., 1975. Т. 32. С. 179–172.

См., например: Władysławiusz Adam. , Lament serdeczny jednej szlachetnej paniej, której mąż w Moskwi zginął przy carowej // Polska fraszka mieszczańska. Minucje sowizdrzalskie / wyd. K. Badecki. Kraków, 1948. S. 73 (143).

Maciszewski J. Polska a Moskwa 1603–1618. Opinie i stanowiska szlachty polskiej. Warszawa, 1968; Idem. Szlachecka opinia publiczna w Polsce wobec interwencji w Moskwie 1604–1609 // Kwartalnik Historyczny. T. 72. 1963. Z. 2. S. 363–383.

Pisma rokoszowe. T. 2. I. Mowa Zamoyskiego na sejmie 1605 r. S. 86.

Pisma rokoszowe. T. 2. I., Inwektywy i satyry: VII. Od P. Marszałka koronnego do P. Wojewody krakowskiego [k. VIII – pocz. IX 1606]. S. 34.

Kochowski W . Lata potopu 1655–1657 / wybór i tł. L. Kukulski, wstęp J. Krzyżanowski, posłowie A. Kersten. Warszawa, 1966.

Ochmann . T 1. 15. S. 54.

Fredro A.M. Przestrogi polityczno-obyczajowe // Filozof a i myśl społeczna XVII wieku / oprac. Z. Ogonowski. Warszawa, 1979. Cz. 1. S. 324.

Ochmann. T. 1. 36. S. 166.

Pisma pierwszego bezkrólewia. I. S. 137; XXIII. S. 354; LXIV. S. 649; Pisma rokoszowe. XLIII. S. 271.

Pisma pierwszego bezkrólewia. I. S. 138; XXIII. S. 350; XXIV. Sententia de eligendo novo rege ex duce Moschorum, s. 356: «2. Wątpić nie trzeba, że gdzieby Moskiewski albo syn jego był królem polskim, za czasem byłaby ta jedna monarchia, gdyby sie Polska z Litwą i Moskwą złączyła, mógłby ją porównać snadź do onych dawnych perskich, asyryjskich i rzymskich państw i monarchii, bo nadzieja, żeby zasię ordy tatarskie tymby państwom hołdowały z chęci albo z przymuszenia» (Не стоит и сомневаться, что, когда бы [государь] московский или его сын был бы королем польским, то со временем была бы та одна монархия, в которой соединились бы Польша с Литвой и Москвой, могла бы она, наверное, быть сравнима с теми древними персидской, ассирийской и римской державами и монархиями, и, напротив, такое государство привело бы к покорности орды татарские, добровольно или по принуждению); Pisma pierwszego bezkrólewia. XXVI. S. 377; Pisma rokoszowe. T. 2. XVIII. S. 445; T. 3. S. 192; Ochmann . T. 1. 34 i 35. S. 158.

Типичный перечень «выгод» см.: Pisma pierwszego bezkrólewia. XXIV. Sententia de eligendo novo rege ex duce Moschorum. S. 356; Ochmann. T. 1. III. 145. Fredro A. M. Dyskurs do uważenia podany Anno Domini 1667, iż tylko po śmierci króla ma być obierany regnaturus i insze potrzebne materyje z tej okazyjej przytoczone [10 V-22 IX] 1667. S. 232–234.

Pisma pierwszego bezkrólewia. XXXIX. [Solikowski Jan Dymitr] Rozmowa kruszwicka de nobilissimo septentrionis regno tempore interregni post mortem Sigismundi Augusti regis X Februarii w Kruszwicy (Piasta z Gościem). S. 480: «On (Moskiewski) nie będzie na to nigdy wiódł, aby bogactwa nasze były rozmnażane, ale obcinane i ujmowane, bo mu łacniej chude kukłać, niż możne. A także, jako i teraz, z zachodu do Moskwy wszystki pożytki pójdą i z Moskwy do Niemiec zawżdy imo nas, na co my i już patrzymy i patrzyć dalej więcej będziemy». (Он [государь московский] не будет никогда против, дабы богатства наши были бы умножены, да только будут они урезаны и захвачены, дабы ему лече можно было бедными править. А также, как и ныне, повезено будет с Запада до Москвы всякое добро, и из Москвы – в Германию всегда мимо нас, что мы уже сейчас видим, а в дальнейшем будем видеть еще больше).