J. M. Robertson, Pagan Christ, 1911, ρ. 368.
Ρ. W. Schmidt, Die Gesch. Jes, 409–414.
Dalman, Jesus-Jeschua, 176.
Bern. Weiss, II, 561.
Brandt, 194.
Bern. Weiss., II, 563. – Деян. Апост., 12, 4.
Digesta. XL VIII, 20, 6; de bonis damnatornm. – Panicularia sunt ea, quae in custodiam receptus secum attulit spolia, quibus indutus est, cum quis in supplicium ducitur (Ulpian). – Lagrange, Marc, 428. – Stapfier, III, 215.
Joseph., Ant. III, 7, 4. – Brandt, 194–196.
Philo, De profugis, ad Lev., 21, 10.
Цельз – Ренан «il eut une agonie de desespoir… Il se repantit de souffrir pour une race vile» – Renan, Vie de Jésus, 1925, p. 439.
Dalman, Jesus-Jeschua, 178–179.
Brandt, 213.
Kohel R, VII, 17 (117 a). – Dalman, 180.
Dalman, 182.
Herm. Weiss, Die Evang Gesch. 1838, I, 463 – Brandt, 225. – Joh. Weiss, Schrift. d. N. T., IV, 174.
Evang Petri, с. 15. – Henneke. N. T. Apokr., 61.
Origen., in Matth comm., ser. lat., 134: tenebrae tantum super omnem terram Judaeam sund factae.
Origen, l. с.:…ut non magnitudinem miraculi ostendere volens, indidat in risum sapientium saeculi hujus et magis infidelitatem in hominibus sapientibus operetur, quam fidem. – Астрономическую невозможность солнечных затмений в полнолуние знает и Julius Afncan, ар. Georg. Syncelli, ed. Dindorf, I, 609.
Evang. Petri., с. 18 – Henneke, 1. с.
…Solem quis dicere falsum audeat?…Cum caput obscura nitidum ferrugine fecit impiaque aetemam timuerunt saecula noctem. (Virg., Georg.I, 463, 399).
Origen., in Matth., V, 140: vivunt… aliquando autem et tota nocte et adhuc post eam tota die <���живут довольно долго – всю ночь, а случается, и весь следующий день – (лат.) > – «Чудом» кажется Оригену слишком скорая смерть Иисуса, «через три часа» (по счету Иоанна, вопреки свидетельству Марка); miraculus quoniam post tres horas receptus est, qui forte biduum victurus erat in cruce, secundum consuetudinem eorum, qui suspenduntur, non percutiuntur <���чудо, если смерть наступила уже через три часа, тогда как бывает, что жертва мучается на кресте по два дня… – (лат.)>. – Евсевий, имевший случай наблюдать множество крестных казней во время Диоклетиановых гонений, утверждает, что распятые умирают, большею частью, только от жажды и голода. – Euseb., Η. Ε., VIII, 8. – Keim, III, 435. – P. W. Schmidt, Gesch. Jes., 414.
Cicer., in Verr., V, 64; Offic., III, 27.
Hase, Gesch. Jes., 581. – Stapfer, III, 215. – Klausner, Jesus of Nazareth, 350.
Hase, 580.
M. Mauerbrecher, Von Nazareth nach Golgotha, 1909, S. 257–258: «слово это запомнилось ученикам, как слово последнего и совершенного отчаяния, voile und ganze Verzweifelung». Смерть была для Иисуса «бессмысленной катастрофой, sinnlose Katastrophe».
Codex D (gr), g, ар. Macar. Magnes; Codices: с, i, k («male-dixisti»). – R. A. Hoffmann, Marcusev., 622. – Harnack, Probleme im Texte der Leidengesch. Jes. (III Sitzungber. d. Akad. d. Wiss. z. Beri., 1901, S. 261–266). Кажется, Гоффман основательно защищает против Гарнака каноническое чтение, как более древнее и подлинное.
Так, в хорошо засвидетельствованном чтении, вместо канонического, непонятного и невозможного
, «по благодати Божией». – Fr. Barth, Die Hauptprobleme des Leb. Jes., 1918, S. 5.
Brandt, Εν. Gesch., 230. – R. A. Hoffmann, 621. – Joh. Weiss, Das alteste Ev., 337–338.
Wellhausen, Das Ev. Marei, 1909, S. 132.
Очень возможно, что были и здесь, в Иерусалиме, такие же «прозелиты», «иудействующие», среди римских воинов, как в Кесарии Приморской (Д. А. 10, 1–7) и в Самарии-Себастии. – Schürer, Gesch. d. Jud. Volk im Zeitalt Jes. Chr., I, 460. – Lagrange, Marc, 434.
Plutarch, Cato major, p. 336, e. – Plaut, Miles glor., v., 836. – Spartian., Adrian., X. – Vulgat. Gallic. – Avid. Cass., V. – Renan, Vie de Jes., 439. – Stapfer, III, 219. – Lagrange, Marc, 434.
Dalman, 188.
В кодексах Cantabr., Lat., Syra X, G. P, и других:
– вместо канонического:
Это, кажется, более древнее и подлинное чтение, потому что здесь главное в противоположении двух «возгласов», первого, Sebachtani, и этого, второго, бессловесного . – R. A. Hoffmann, 617. – Wellhausen, Ev. Marci, 132.
Лк. 23, 47, Cantabr. D. – R. A. Hoffmann, 627.
Dalman, 196–197.
В точной транскрипции: muschlam. – Dalman, 1190.
R. A. Hoffmann, 626.
Superliminare templi infinitae magnitudinis fractum est et divisum. – Hieron., Comm. ad. Matth., 27, 51; Epist., 120, 8. – Brandt, 254. – W. Bauer, Das Leb. Jes. im Zeitalt, d. N. T. Apokr., 231.
Horac., Epist., XVI. – Juven., XIV, 77. – Plaut., Mil. Glor., 2, 4. -Petron., Sat. III, 112. – Digest., 48; 24. – Mischna Sanhedrin, VI, 6.
Читать дальше