Вадим Грушевский: Исландские сказки / Íslensk ævintýri

Verður kóngsson svo reiður við þetta að hann kveikir í kastalanum og brennir hann til kaldra kola. Ásmundur segir honum nú allt um eikurnar og undrast hann mjög fegurð Signýjar og þess sem þar inni var. Biður hann nú Signýjar systur Ásmundar, en Ásmundur systur Hrings; fara þau brúðkaup bæði fram. Ásmundur fer nú heim og til föður síns. Tóku þeir mágar ríki eftir feður sína og ríktu til ellidaga. Og lýkur svo þessari sögu.

Einu sinn var karl og kerling í koti(жили-были: «однажды» муж с женой /старик со старухой/ на маленьком хуторе; karl – мужчина; муж; старик; kerling – старуха; баба; жена; kot – небольшой хутор; хижина; избушка ) . Þau áttu ekkert barn(у них не было детей; ekkert – ср. р. от enginn – никакой ) . Þótti þeim það mjög leiðinlegt(очень они из-за этого тужили: «представлялось им это очень грустным»; þykjast – считаться; leiðinlegur – скучный; грустный; leiði – отвращение; скука ) , en gátu ekki að gert(но ничего они не могли поделать) . Þeim varð oft sundurorða út af þessu(они часто ругались из-за этого; e-m varð sundurorða út af e-u – кто-л. поссорился из-за чего-л.; í sundur – вдребезги; orð – слово ) og kenndu hvort öðru um(и друг друга винили; kenna e-m un e-ð – обвинять кого-л. в чём-л.; hvor annan – друг друга ) . Að lokum varð fullkomið ósamlyndi á milli þeirra og rifrildi(в конце концов разругались они в пух и прах: «стало полное несогласие между ними и раздор»; að lokum – наконец; lok – конец; fullkominn – полный; совершенный; ósamlyndi – несогласие; samlyndi – гармония; saman – вместе; lyndi – нрав; á milli – между; rifrildi – ссора ) , því að hvorugt vildi meðkenna(что ни один, ни другой не хотел признать; hvorugur – ни один /из двух/; meðkenna – признавать ) , að það væri sér að kenna(что всё дело в том: «виной тому было то») , að þau gátu ekki eignazt krakka(что у них /просто/ не могло быть детей; eignazt = eignast /barn/ – заводить /ребёнка/; krakki – ребёнок, дитя ) . Karlinn fór þá í burtu í reiði sinni(тогда старик в гневе ушёл из дома: «прочь»; reiði – гнев ) og kvaðst skyldu ganga næst lífi hennar(сказав, что чуть ли не убьёт её; ganga næst lífu e-s – чуть не убить кого-л.: «пойти за жизнью: «вплотную к жизни» кого-л.»; næst – ближайший; почти; líf – жизнь ) , ef hún yrði ekki komin í burtu(если она не уберётся прочь) , þegar hann kæmi heim aftur(когда он вернётся домой; aftur – назад, обратно ).

Einu sinn var karl og kerling í koti. Þau áttu ekkert barn. Þótti þeim það mjög leiðinlegt, en gátu ekki að gert. Þeim varð oft sundurorða út af þessu og kenndu hvort öðru um. Að lokum varð fullkomið ósamlyndi á milli þeirra og rifrildi, því að hvorugt vildi meðkenna, að það væri sér að kenna, að þau gátu ekki eignazt krakka. Karlinn fór þá í burtu í reiði sinni og kvaðst skyldu ganga næst lífi hennar, ef hún yrði ekki komin í burtu, þegar hann kæmi heim aftur.

Þegar hann var farinn(когда он ушёл) , lagðist kerling upp í rúm(легла женщина в постель; leggjast /upp/ – ложиться; rúm – кровать; место; помещение ) og grét beisklega(и горько заплакала; gráta – рыдать; beisklega – горько; beiskur – горький ) , því að henni þótti vænt um bónda sinn(потому что любила мужа своего; þykja vænt um e-n – любить кого-л.: «находить хорошим кого-л.»; vænn – добрый; хороший; bóndi – фермер; крестьянин; хуторянин; супруг ) . Þegar hún hugði(когда она подумала; hyggja – думать ) , að tími væri til kominn(что время пришло) til þess að sjá fyrir miðdegismatnum(/для того, чтобы/ заняться обедом; sjá fyrir e-ð – обеспечить чем-л.; позаботиться о чём-л.; miðdegismatur – обед; miðdegi – полдень; обеденное время; mið – середина; matur – еда ) , reis hún á fætur(поднялась она /на ноги/; rísa – подниматься; fótur – нога, ступня ) og fór að sækja vatn í á(и пошла набрать воды в реке; sækja – приносить; достать; vatn – вода; озеро; á – река; ручей ) , sem rann nálægt kotinu(которая протекала рядом с хутором; renna – течь; бежать; nálægt – поблизости; nálægur – близлежащий ) . Þegar hún kemur að ánni(когда пришла: «приходит» она к реке) , sér hún lágan mann(видит она маленького человечка; lágur – низкий ) , rauðskeggjaðan(рыжебородого; rauður – красный; рыжий; skegg – борода ) , sitja á steini í miðri ánni(сидит на камне посреди реки) . Hann kastar kveðju á kerlingu og spyr(поздоровался он с женщиной и спрашивает; kveðja – приветствие; kasta kveðju á e-n – поприветствовать кого-л. ) : „Hvers vegna liggur svo illa á þér(отчего ты не в духе = отчего печалишься; hvers vegna? – почему? það liggur illa/vel á e-m – у кого-л. плохое/хорошее настроение: «лежит плохо/хорошо кому-л.» ) ?“

Þegar hann var farinn, lagðist kerling upp í rúm og grét beisklega, því að henni þótti vænt um bónda sinn. Þegar hún hugði, að tími væri til kominn til þess að sjá fyrir miðdegismatnum, reis hún á fætur og fór að sækja vatn í á, sem rann nálægt kotinu. Þegar hún kemur að ánni, sér hún lágan mann, rauðskeggjaðan, sitja á steini í miðri ánni. Hann kastar kveðju á kerlingu og spyr: „Hvers vegna liggur svo illa á þér?“

Hún svarar(она отвечает; svara – отвечать ) : „Bóndi minn er svo vondur við mig(хозяин мой так сердит на меня) , af því við eigum ekkert barn(оттого что нет у нас детей) , og nú hefur hann skipað mér í burtu(а теперь вот ещё и из дому меня прогнал; skipa e-m í burtu – прогонять кого-л. прочь ) . Þetta hryggir mig mjög mikið(это меня очень печалит; hryggja – печалить ) .“