Natalia Patratskaya - Szmaragdowy magik. Proza po polsku

«Dlaczego nie mam strony, która by zrobiła to łóżko!»

Gitara wyrwała się z rąk, zaczęła i zmieniła się w Olega lub bardzo podobnego gościa.

– Strona gitarowa! – oddychała dziewczyna.

– Tak, jestem twoją stroną, pani Marina! Co chcesz robić?

– Łóżko do wypełnienia.

– Tak, proszę pani!

Strona gitarowa w mgnieniu oka zrobiła łóżko i zamieniła się w gitarę.

Matka weszła do pokoju:

– Marina, jak udało ci się zrobić łóżko na sznurku?

– Tak się stało.

«Dobra robota» – powiedziała mama i wyszła z pokoju.

Drzwi się zamknęły. Marina została sama w pokoju. Szczęśliwie klasnęła w dłonie i spojrzała zaskoczona na krzesło: był tam prototyp Olega.

– Słucham, madam! – wykrzyknął facet z krzesła.

– Nie, to nie wystarczy! «Mieszkam sam w tym pokoju, a teraz wciąż jesteś na mnie zmuszony,» marudziła niezadowolona Marina.

– Dzwoniłeś do mnie, madam! Klaskałeś w dłonie i wydawało mi się, że wypełniasz twoje zadania.

– Nie mam dla ciebie zadań! Z twojego powodu nie mam teraz gitary. A ty wziąłeś krzesło, Mr. Guitar Page, lub kim tam jesteś! Szybko powiedziała obrażona dziewczyna.

– Jestem Alexashka Peony. Przyjąłem obraz faceta, którego ty, pani, tak, że już nie płaczesz – powiedział rycerz z nutą moralną w głosie.

«Już nie płaczę, możesz wyjść na swoją gitarę, a ja posłucham melodii na komputerze» – odpowiedziała Marina i włączyła komputer.

Drzwi nagle otworzyły się w pokoju. Na progu stał ojciec o szalonych oczach. Widząc gościa w pokoju, wykrzyknął:

– Marina, dlaczego Oleg mieszka w moim domu? Eh?! – ojciec ryknął i zaczął wyciągać pas z szafy na korytarzu.

– Tato, to nie jest Oleg, to jest gitara!

– Gdzie jest gitara? Siedział tu z tobą! To prawda, gitara na krześle. Co mi się wydawało?

– Tato, pomyślałeś.

Na progu pojawiła się matka:

– Jaki jest hałas?

– Mamo, tata zdecydował, że zobaczył Olega na krześle, ale jest gitara!

– Ojcze, już dwukrotnie byłem w pokoju, Oleg nie było. Mówiłem ci, nie pij na pusty żołądek, śniadanie jest gotowe.

– Jestem pijany? Tak, dzisiaj nie piłem!

«Nie, ojcze, jesteś dziś pijany» – powiedziała matka.

– Czym dzisiaj jesteś przeciwko mnie, a rano zadzwonił Oleg?! – powiedział obrażony ojciec i poszedł do kuchni.

Marina wyszła z pokoju i poszedł do kuchni. Usłyszawszy dzwonek do drzwi, odwróciła się do drzwi. Na progu stała nieostrożna przyjaciółka, Lisa, pomalowana blondynką.

– Marina, cześć! Czy mogę grać na gitarze? Matka powiedziała, że nie kupi mi gitary, dopóki nie nauczę się trochę grać – powiedziała wesoło Lisa.

– Lisa, zdejmij ubranie i idź do pokoju, będę teraz jadł i przychodził.

Tylko Marina usiadła przy stole na kolację, kiedy usłyszała krzyk z jej pokoju. Rzuciła łyżeczkę i pobiegła do pokoju. Otwierając drzwi, roześmiała się: Alexashka leżała na kolanach Lisy, a palcami trafiła gdzieś w okolice jego pępka. Marina zamknęła drzwi do pokoju i wróciła do kuchni.

Ojciec, patrząc na swoją córkę, zapytał:

– Marina, kto to krzyczy w twoim pokoju?

– Lisa gra na gitarze.

– Nie mam halucynacji. Przepraszam, córko, ale nie słyszę dźwięku gitary!

«I nie usłyszysz» warknęła Marina, odgryzając kanapkę.

«Doprowadzasz mnie do szału» – powiedział ojciec, niezadowolony i urażony.

Lisa próbowała zrzucić Olega z kolan:

– Oleg, skąd przyszedłeś tutaj? Czy coś mi umknęło?

– A ja nie jestem Olegem, jestem Aleksashką ze szkoły cyrkowej!

– Co ty, bracie Oleg? Ale wziąłem gitarę i skąd pochodzisz?

– Jestem gitarą!

– Nie wypełniaj! Powiedz mi, gdzie jest gitara? Pozwolili mi odejść na pół godziny, a ty spędzasz czas.

Lisa nie mogła zrozumieć, że to nie był Oleg, ale Alexashka, takie cuda nie pasowały jej do głowy.

Marina wróciła do pokoju i szczelnie zamknęła za sobą drzwi.

– Liza, dlaczego zabrałeś ze sobą Olega? – spytała Marina.

– Dlaczego prześladujesz?! Przyjacielu, zadzwonił! Oleg jest mój, a on siedzi w twoim domu! – zawołała Lisa.

– Jeśli Oleg jest twoim chłopakiem, jakie pytania? Liza, gdzie ukryłeś gitarę? Przyszedłeś grać na gitarze i nie grasz?

– Gdzie jest twoja gitara? Tutaj Alexashka, nie Oleg!

– Więc Przyniosłeś mi więc również Alexashkę? – asertywnie zapytała Marina.

– Cóż, ty! Pójdę do domu! – Lisa się wkurzyła.

«Zgub się» – powiedział głos Alexashki.

– Dlaczego mnie doprowadzasz! – Lisa wybuchnęła i wyskoczyła z pokoju, po czym wróciła. Chciała coś powiedzieć, ale kiedy zobaczyła gitarę na krześle, otworzyła usta w taki sposób, a potem wypuściła powietrze: «Jesteś chciwy, Marina, odszedłem – i pojawiła się gitara!»

Marina spojrzała na przyjaciółkę, odprowadziła ją do drzwi, wzięła gitarę w dłoń, włożyła do szafy i spokojnie podeszła do komputera. Tylko dziewczyna otworzyła stół z listą melodii, jak poczuła na ramionach jej dłoni.

– Pani, nie możesz mnie ukryć w szafie – powiedziała ostrożnie Alexashka.

– Jeśli jesteś stroną gitarową, usiadłbyś tam, gdzie utknąłeś! – zawołała Marina. – Nie pozwól mi słuchać muzyki! – i włączyła swoją ulubioną melodię przy pełnej głośności.

W pokoju obok matka przyciskała uszy do takich dźwięków. Ktoś zaczął zapukać w sufit. W chwilę później zadzwonił dzwonek do drzwi – sąsiad pochodził z mieszkania znajdującego się nad podłogą:

– Spraw, aby muzyka była ciszej, moja żona jest chora.

Marina zmniejszyła głośność i pomyślała, że ci, którzy mieszkają na podłodze powyżej, ciągle coś wywiercają, ale nie biegną do nich i nie proszą o zaprzestanie pukania i wiercenia.

– Alexashka, przeszkadzasz mi? Zapytała faceta.

– Jestem twoją stroną gitary! Pomogę ci żyć!

– Tak, nie zadzwoniłem do ciebie! Tutaj dam ci Lisa! Widziałem cię leżącą na jej kolanach!

– Och, już jestem zazdrosny?

Babcia weszła do pokoju:

– Marina, czy to ty, czy co? A kto jest z tobą? Czy to twój ojciec czy matka? W ogóle czegoś nie widzę.

– Babciu, jestem sama w pokoju.

– Ale widzę dwie ciemne sylwetki, ale nie rozumiem, kim oni są.

– Jestem sam.

– Jeden taki jeden, a ty zjadłeś? Łyżki uwolnione? Pójdę i zjem, – a babcia poszła do kuchni.

– A ty, panie Page, musisz być nakarmiony – czy żywisz się świętym duchem? – spytała Marina.

«Nie muszę być karmiony, nie jestem mężczyzną» – powiedział Alexashka jak robot.

– To wszystko nonsens! Ale w poniedziałek mam koncert, muszę zagrać na tej gitarze! Czy rozumiesz to?

– Bez pytań, graj! – Promieniujący spokój, powiedziała Alexashka.

– Zagraj w swój pępek?

– Musimy o tym pomyśleć.

Lisa zadzwoniła do Olega:

– Oleg, odwiedziłeś dziś rano Marina?

– Lisa, nie masz żadnych kociąt?

– To są twoje szczenięta! Pytam, czy odwiedziłeś dziś Marina?

– Odpowiadam: nie widziałem jej od tygodnia. Mój ojciec i ja przeprowadziliśmy się do innego mieszkania.

– Rozumiem. Nie masz brata?

– Czy dzisiaj nie masz zdania?

«W mojej głowie, ale widziałem faceta w domu Mariny jak dwie krople jak ty.»

– Chcesz powiedzieć, że nie znam całego demontażu ich rodziców? Interesujące Zapytam ich o mojego brata.

«Zapytaj – powiedziała Lisa i odłożyła słuchawkę.