Amy Blankenship - Banden Die Binden

Hunter verstijfde bij de woorden ‘beste vriend’. Iets wat ze bedoelde als een liefkozing voelde altijd voor hem als een stomp in de buik. Terwijl Hunter zijn armen om haar heen sloeg, leunde hij naar beneden om haar hoofd te kussen en probeerde zijn stem onder controle te krijgen. “Ik weet het.”

Ze had de term gebruikt sinds ze hem al haar geheimen had verteld…. zelfs het geheim over Tristian en haar. Ze had hem eens verteld dat ze dacht verliefd te zijn op haar grote broer. Hunter was toen begonnen haar mee te nemen de bergen in….alleen hun twee….en haar alles te laten zien wat haar broer haar nooit zou kunnen laten voelen.

Dat was het keerpunt tussen hem en Tristian…. omdat hij wist dat de geheime gevoelens van Angel wederzijds waren geweest. Tot zijn ontsteltenis had hij Angel ervan willen overtuigen dat ze verliefd was op hen beiden.

Hij trok zich terug, legde zijn arm om haar schouders en haar de tuin uit te leiden. ‘Ik wed dat je niet eens de kans hebt gehad om bij te komen van je angstvlucht,’ zei hij grijnzend, wetend dat ze de helikopter haatte net zoals Tristian dat deed.

“Weet je…. je had oma kunnen ompraten,” zei ze terwijl ze tegen hem aan botste. ‘Vroeger praatte jij oma van alles uit haar hoofd.’

“Oh nee dat doe je niet,” grijnsde Hunter. “Geef mij niet de schuld van die helikoptervlucht.” Bovendien laat ik je oma de laatste tijd haar eigen gang gaan.” Ze liepen over het gras naar een open plek. Hij wist dat ze volledig in het zicht waren van Ashton’s kamer, dus vertraagde hij alleen maar uit wrok. Niemand had ooit gezegd dat hij een heilige was.

“Jij bent mijn held…. weet je dat?” Angel stopte hem zodat hij haar aankeek. “Als jij oma niet had gevonden toen ze haar hartaanval kreeg….” haar stem zwakte af en ze fluisterde, “ je hebt haar leven gered.”

Ashton wikkelde een handdoek om zijn middel toen hij uit de badkamer kwam. Dat was wat hij nodig had, een lange hete douche om de week te beginnen. Misschien kon hij wel een goeie indruk maken op de familie van Angel, hij zou er zijn best voor doen. Nog nooit had hij zo hard gewerkt om indruk te maken op een meisje zoals hij nu deed voor Angel.

Zijn laatste vriendin was een achterbakse hoer met twee gezichten geweest die hij een lesje had geleerd, maar zo is Angel niet. Hij zag dat Angel nog steeds een lief klein, lokaal en maagdelijk meisje was, hij had er veel moeite voor moeten doen om een kusje van haar te krijgen. Maar dat had hem niks uitgemaakt. Als hij seks wilde…. waren er genoeg hoeren die bereid waren om hem daarmee te helpen, en dan weer weggaan zodat hij tijd met Angel kon doorbrengen.

Toen hij in de spiegel keek van de kaptafel en zijn haar droogde stopte hij omdat hij iets opmerkte vanuit zijn ooghoek. Hij draaide naar het raam en fronste zijn wenkbrauwen, hij zag Hunter en Angel daar staan, dichtbij elkaar alsof ze geheimen fluisterden naar elkaar.

Hij beet hard op zijn tanden en liet zijn kaakspieren springen terwijl hij naar zijn vriendin en die Indiaanse jongen keek, die ze zo liefdevol haar beste vriend had genoemd. Op één of andere manier dacht hij niet dat Hunter het zo zou voelen wat die bijnaam betreft…. geen man met zijn volle verstand zou dat doen.

“Angel, je oma is altijd goed geweest voor Ray en mij…. zelfs als ze daar geen reden voor had. Ik haat het wat haar is overkomen,’ zuchtte Hunter, hij wist dat het een leugen was. Als Isabel Hart geen hartaanval had gekregen…. dan zou Angel hier nu niet zijn. Hij kromp ineen wetende wat hij had gedaan.

De Shaman, heilige man, van zijn stam had hem alles geleerd over kruiden en wat ze met het lichaam kunnen doen, goed en kwaad. Hij had zijn kennis gebruikt en het juiste brouwsel gemaakt om ervoor te zorgen dat Isabel een milde hartaanval zou krijgen. Het was de enigste manier die hij kon bedenken om Angel weer hier te krijgen.

‘Ik verdien geen enkele lof omdat ik haar gevonden heb,’ zei Hunter met een schuldig geweten.

Angel glimlachte zacht, wetend dat Hunter een bescheiden man was. Om hem te laten weten hoeveel het voor haar betekende wat hij had gedaan ging ze op haar tenen staan en gaf Hunter een zacht, vluchtige kus op de lippen.

Terwijl ze zich terugtrok ontmoetten hun ogen elkaar en hielden elkaars blik vast. Angel ademde diep in en voelde hoe er bliksemschichten langs haar buik en haar dijen gingen. Dit was niet de eerste keer dat Hunter deze reactie bij haar opriep…. het was de eerste keer dat ze deze gevoelens niet hoorde te hebben. Ze had nu een vriend…. verliefd worden op Hunter dat was een taboe.

Angel slikte toen ze een stap achteruit deed. “Bedankt voor het redden van mijn oma. Ik weet niet wat ik zou hebben gedaan als ik haar had verloren.”

Hunter kneep zijn ogen dicht, hij wist dat ze de gevoelens die ze net hadden voor elkaar gevoeld hadden zou ontkennen. Misschien niet ontkennen…. maar zeker wel negeren. Hij was eigenlijk niet van plan haar er zo makkelijk mee weg te laten komen…. hij was van plan om haar eraan te herinneren dat hij alles niet zomaar kon vergeten.

Hij pakte haar hand en liep naar de voordeuren. “Kom op laten we je installeren op je kamer.”

Ashton greep de vensterbank ze stevig vast dat hij het hout hoorde kraken. Angel had hem nog nooit een reden gegeven om jaloers te zijn, maar hoe ze naar Hunter keek…. zoals ze hem had gekust. Hij vond het niet leuk. Hij had haar niet naar huis laten gaan om te zien hoe ze flirtte met andere jongens.

Angel stapte de lift in en schudde de laatste kriebels weg die Hunter had veroorzaakt met zijn kus. “Dus waar ga ik slapen?” Ze glimlachte omdat ze wist dat het een spel was wat ze altijd speelden.

De vier, Tristian, Ray, Hunter en zij hadden altijd stiekem het gastenboek van de balie gepakt en de gasten in andere kamers geplaatst wat vaak grote verwarringen veroorzaakte. Ze waren hierdoor vaak in de problemen gekomen, het grappige hieraan was dat Hunter nu de leiding had over het gastenboek terwijl hij vroeger hiervoor op zijn kop kreeg.

Hunter haalde zijn schouders op. “Ik dacht dat je wel in de kamer naast je broer wilde verblijven.” Hij stak zijn hand uit en drukte op de knop voor de vierde verdieping. “Dus zet ik je in je oude kamer.”

“Blij om te horen dat ik nog steeds een grote kamer krijg,” grijnsde ze, ze wist dat de kamers op de bovenste verdieping enorm groot waren vergeleken bij de kamers beneden. Bovendien vond ze het erg fijn om zich weer helemaal thuis te voelen. “Dank je.”

“Ik wist wel dat jullie een beetje verwend waren,” plaagde Hunter haar. “Daarom ben ik ook hier naar toe verhuisd.’ Hij viste de sleutel uit zijn zak. Hij had de kamer die direct naast die van haar lag en was er vorige maand naar toe verhuisd. Het gaf hem het gevoel dichtbij haar te zijn, ook al was ze zo ver weg.

“Wanneer ben je verhuisd naar Sanctuary?” Vroeg Angel. Ray en hij hadden altijd elke dag op en neer gereden om ’s nacht bij hun moeder te kunnen zijn…. ze reden al voordat Ray zijn rijbewijs had gehaald. Ray en hij hielden erg veel van hun moeder en zorgden altijd goed voor haar.

Toen de liftdeuren open gingen legde Hunter zijn hand op de rand van de deur om deze open te houden. ‘Het spijt me Angel…. ik had Tristian gevraagd het je niet te vertellen. Ik wilde niet dat jij je zorgen ging maken om ons.’ Zijn ogen werden donker en hij wist dat ze alle reden had om boos te zijn op hem. “Vertel het me nu maar.” Angel had er een naar gevoel bij. Hunter had nooit geen geheimen gehad voor haar, was haar vertrek hier de oorzaak van dacht ze. “Wat weet ik niet?”