Тарханова Флёра - Саклыйм җылы назларымны = Душа моя полна нежностью

Фоат абыйга талантны
Ходай биргән, кыскасы.
Ул галим дә, ул әдип тә,
Җырчы һәм тел остасы.

Һәрчак күңелне тетрәтә
Чын ирләрчә тавышы –
Сүз моңыннан үтә хәтта
Туган ягы сагышы.

Кукмара да һич онытмый
Үзенең бөекләрен.
Бигрәк тә акыл остазы –
Фоаты кебекләрен.

Бүген аның туган көне –
Түгәрәкли датасын.
Бәхетле тигезлегеннән
Көн дә ләззәт татысын!

Эше барсын уңыш белән,
Дәрманы торсын килеп,
Куанычтан сихәт күрсен,
Балалардан – игелек!

Чүпрәледә матур бер авыл бар –
Исеме аның Татар Бизнәсе.
Күпме шәхес туган бу җирлектә,
Күпме талант очкан бу киңлектән,
Барысы бергә – энҗе тезмәсе.

Гаҗәп тырыш, өлгер халык яши
Даны ерак киткән Бизнәдә.
(Шул данлы як белән танышканда,
Кыпыр чишмәсенең саф суыннан
Өлеш чыкты әле безгә дә.)

Байтак нәсел дәрт-дәрманы белән
Күтәреште шушы авылны.
Җиңә барды бөтен каршылыкны,
Астын өскә китереп җимерер өчен
Дулап килгән хәтәр давылны.

Бакировлар нәселе – гаярь нәсел:
Пәһлевандай җиде егет үскән
Туган туфрагыннан көч алып…
Хәзер исә зур игътибар белән
Рөстәм Сәйфуллычка күз салыйк.

Чөнки аның бүген юбилее –
Алтмыш яше тулды, кыскасы.
Электән үк яхшы белгеч булды,
Ә бу көндә шифа-сихәт биргән
Хезмәтенең иң зур остасы.

Хирург кына түгел, депутат та,
Баш табиб та хастаханәнең.
Гаиләсендә ныклы терәк тә ул,
Өстәвенә вакыты булган саен
Чарлап тора корыч каләмен.

Әле бит ул шәфкать салган «әти»
Стационарда яшәп дәваланган
Дистәләгән ятим балага.
Еллар буе кылган игелеге
Рәхмәт булып кайта Алладан.

Шигырь яза балачактан бирле –
Сүзләреннән сибелеп нур төшәр.
Өч ел элек, мәгълүматлар туплап,
Галим, язучылар барысын хуплап,
Китап язды әле бу мишәр.

Инде күптән алар бизәп тора
Һәрбер авылдашы киштәсен.
Бу китапка кергән һәммә сүздән
Элгәрләрнең язмыш кайтавазын,
Ата-баба моңын ишетәсең.

Хакыйкатьне ача һәр җөмләсе
Тарихларда янган ут аша.
Архив язмалары шуны да раслый:
Бакировлар нәселе тамырлары
Морзаларга барып тоташа.

Бәлки, шуңадыр да җиде егет
Зилзиләдән саклап торсын өчен
Ныклап корган тормыш кирмәнен.
Һәрберсенең узган юлы – тарих,
Хатирәдә бөтен күргәне.

Теләк изге Рөстәм Бакировка
Матур юбилее кичендә
(Соң көнгәчә торсын көчендә):
Шатлык, бәхет иңсен өерелеп,
Бары уңыш көтсен эшендә!

Тырышлыгы шөһрәт алып килде:
Ихтирамга күмә дуслары,
Хөрмәтлиләр онык, кызлары,
Якты нурдай балкый юллары.
Фәридәсе белән тигезлектә
Гөрләп үтсен гомер еллары!

Урам малайлары булып үстек бит без,
Тәртип, әдәпләрне белмәдек.
Хәтта ашаулардан тыелып калып,
Уеннардан кайтып кермәдек.

Әти-әни һәрчак эштә булгач,
Урамныкы булды тәрбия –
Кысаларда гына нык тотарлык
Тәрбияне анда кем бирә?

Уеннардан арынып булмый иде –
Уйнамаган уен калмады.
Беркем генә түгел, хәтта төн дә
Безне аннан аера алмады.

Беркөн килеп, чиста гына киенеп
Йөри торган матур бер апа,
Шушы малай-кызны бергә җыеп
Алып китте бүтән бер якка.

Ә ул якта мәктәп булып чыкты:
Утыртты да безне парлатып,
Елмаюдан балкып, һәммәбезгә
Карап чыкты әүвәл, яратып.

(Ул бит сез идегез, Кәшифә апа! –
Бер күрүдә сезне үз иттек.
Һәр сүзегез серле йомгак иде –
Бер чорнадык аны, бер сүттек.)

Шушы көннән башлап ябышып яттык
Әлифбаның һәрбер битенә.
Тик шул менә урам гадәтләре
Китералмады әдәп читенә.

Аны үтеп кереп киталмыйча
Азапланып күпме интектек.
Әле кайчак кайбер дәресләрдән
Сикереп торып чыгып ук киттек.

Җан тартмаган көнне, хәйлә табып,
Бармый кала идек мәктәпкә.
Чиргә сабышып, өйдән чыкмый яттык,
Ышансыннар диеп, әлбәттә.

Тик хәйләләр шундук ачыла иде:
Йөгереп кенә килеп җитәсез дә
«Авыруның» хәлен белергә,
Авыз-борыннарны тикшергәчтен,
Сау-сәламәт икәнне күргәчтен,
Кулыгызга тотынып китә идек
Юл салырга янә белемгә.