Тарханова Флёра - Саклыйм җылы назларымны = Душа моя полна нежностью

Исламия – күчмә театрга,
Рузиясе төшкән Камалга.
Үз халкына табынып хезмәт итә
Һәр икесе әле һаман да.

Эзләренә килеп кадалгандыр
Ходай биргән бәхет сөңгесе.
Икесе тиң чибәр, тик шулай да
Нәфис(е)рәк бугай сеңлесе.

Талант, сәләт дигән затлы сыйфат
Кайсысында, белмим, күбрәктер.
Тигез булганда да, бу икене
Аерым-аерым карау кирәктер.

Рузиянең гүзәллеген күреп,
Телсез калган гаярь егетләр –
Яулар өчен көрәшләргә чыккан
Ринат Зиннурович кебекләр.

Яуда җиңгән Ринат гомер буе
Кулларында йөртә Алтынны.
Саф сөюнең Таң йолдызы булып,
Милли күккә Чулпан атылды.

Ике йолдыз яши бу гаиләдә, –
Ай-Кояшлар белән килешеп.
Чулпан яңа очып киткән булса,
Рузиянең кайтып килеше.

Күп уйнады, юк-юк уйнамады,
Яшәде ул сәхнә түрендә.
Күзең салсаң, алтын тупланмада
Йөзәрләгән образ күренә.

Ул җан өргән иң шәп геройлары
Чит ил сәхнәләрен гөрләтте.
Исхакыйның гүзәл Зөләйхасы
Милли рухны хәтта тетрәтте.

Рузиянең күзгә бәрелеп торган
Затлылыгын һәрчак мактыйбыз.
Килеп чыкса йөзеп сәхнәләргә,
Алкышларга күмә халкыбыз.

Булган кадәр инде булмаса да,
Киләчәктә рольләр үз итсен!
Рузиядә алар, рухи баеп,
Милләтебез күңелен җилкетсен!
Татар язмышына нур сипсен!

Галиәсгар театры
(Мин моны шәхсән беләм)
Ике дистә ел эчендә
Гаҗәп зур абруй казанды
Шамил Зиннурыч белән.

Ул тырышса, артистларның
Өсте бөтен, тамак тук,
Чөнки данлы театрның,
Халык мәнфәгатен яклап,
Милли рухыбызны саклап,
Йөрмәгән бер җире юк.

Зурдан кубып үткәрә ул
Исхакый укуларын.
Идел ярларына чыгып,
Милләтебезгә тарата
Салих Сәйдәш моңнарын.

Бармы карар, юкмы карар –
Аның анда эше юк.
Эшлим дисә, ду китерә –
Ни үзенә, ни сүзенә
Буйсынмаган кеше юк.

Шуңа Шамил Зиннурычны
Хөрмәтлиләр һәр җирдә.
Бар белгәне – дөрләп китү
Һәм дәртләнеп хезмәт итү
Үз халкына һәм илгә.

Изге эшеңдә уңышлар
Телибез бергә-бергә.
Бәхет, шатлык, бәрәкәтлек,
Иминлек һәм сәламәтлек
Юлдаш булсын гомергә!

Газинурлар бик күп бездә –
Сабирҗанда бер генә.
Мәскәү, Казан каласында
Прокурорлар арасында
Белми аны кем генә?

Исеме дә күп мәгънәле:
Герой бит ул – җиңүче,
Шуның өстенә һәркемгә
Якты нурлар сибүче.

Шуңа да ачык күңелле
Безнең якташ Газинур.
Гәпләшеп утырганда да
Йөзләреннән балкый нур.

Зур белгеч ул хезмәтендә,
Җәмәгать эшендә дә.
Өндә генә тырышып йөрми,
Кайбер авыр мәсьәләне
Хәл итә төшендә дә.

Галиҗәнап якташыбыз!
Изге эшләр белән генә
Үтсен һәрбер көнегез,
Сезнең күк якташлар күбрәк
Булсын диеп телибез,
Чөнки сезнең белән һәрчак,
Бу бит үз мишәрем диеп
Горурланып йөрибез!

Инде ничә еллар, Әлфия апа,
Бер-беребезне белеп яшибез.
Иң беренче танышканда әле
Икебез дә хәйран яшь идек.

Ул чакта бит Әмирхан абый да,
Ринат абыем да – яшь егет.
Чистай урамының бер өендә
Сез дә күрендегез бер килеп.

Мин кунакта идем яшь бабайда,
Сезнең белән мин дә сөйләштем.
Бер үсмер кыз гына булсам да мин,
Әле бераз сездән көнләштем.

Ринат абыемда егетегез
Бик еш була иде кунакта.
Чибәрлеген күреп, яшь булсам да,
Күзем төшкән иде шул чакта.

Шуннан бирле беләм бит мин сезне,
Инде күпме гомер үтелгән.
Якыннарыбызны югалтудан
Күңелләр дә бераз кителгән.

Яшик әле, яшик, Әлфия апа,
Бирешмичә хәсрәт-борчуга.
Шатлык белән тулы көннәребез
Барыбер дә килеп бер чыгар.

Теләкләрнең сезгә иң изгесе:
Саулык белән озын гомерләр.
Шул чагында яныгызда онык,
Туруннар да өелеп йөрерләр!

Хәзер бармак исәбендә
Менә дигән чын ир-ат.
Шуларның берсен беләм мин –
Исеме аның Фоат!

Һичкайчан ялынып йөрмәс
Башкадан акыл сорап.
Ә бит күбесе аларның
Ни чүмәлә, ни зурат.