Тарханова Флёра - Саклыйм җылы назларымны = Душа моя полна нежностью

Артык мәшәкатьле чагыңда да
Каршы алдың, йөзең ачылып.
Миңа ышандырган сүзләреңне
Сөйләр идең кайчак ачынып.

Бер сукмактан көн дә йөрсәк тә без,
Эзләр бик еш туры килмәде.
Беркөн очрашуны соңгыдыр дип
Белмәдем лә, син дә белмәдең.

Әллә сизендеңме? Киткән чакта
Кабат-кабат борылып карадың.
Үзең атламагач миңа табан,
Мин дә сиңа каршы бармадым.

Үкенечкә кала икән шулай
Уйлап җиткермәгән адымнар…
Көләч йөзең, тапкыр шаян сүзең
Хәтерләргә уелып калырлар.

Алтмышыма кердем инде димә,
Син яшьлектән әле китмәгән,
Үтеп барган еллар йөзләреңә
Тирән буразналар сипмәгән.

Буй-сының да артык үзгәрмәгән,
Күзләреңдә шул ук очкыннар.
Табигатең синең һаман да яшь,
Әйтерсең лә синдә тылсым бар.

Җиңел тормыш белән яшәмәдең,
Хәсрәте дә булды, сагыш та.
Тезләндерер кебек тоелса да,
Җиңә белдең син бу алышта.

Сабыр гына атлап килеп кердең
Алтмыштагы алтын көзеңә.
Саулык, бәхет янәшәңдә булып,
Җитсәң иде олуг йөзеңә.

Син төшемә бүген килеп кердең
Кыска җиңле ап-ак күлмәктән,
Дөньяларың онытып карап тордың,
Кулларымнан алып кинәттән.

Кочагыңа тартып сеңдердең дә
Чәчләремә куйдың битеңне,
Илаһи көч салдың йөрәгемә –
Мин алышка кердем ул көнне.

Алыштым мин салкын үлем белән,
Җәрәхәттән канга батсам да,
Җиңелмәдем, кисеп авыртудан
Аңым җуеп шактый ятсам да.

Син иңдергән шушы илаһи көч
Яраларым минем бәйләде,
Аягыма кабат бастырды да
Синле дөньяларга әйдәде.

Алып китте җиде катка менеп
Галәмнәрне гизгән чагыма –
Йолдыз нурын җыйган күзләремдә
Синең утлы гыйшкың чагыла.

Казанда бар бик зур шәхес,
Ә үзе җитез, уттыр.
Аны Рәсәй илендә дә
Белмәгән кеше юктыр.

Бер карыйсың, шактый кырыс,
Сүзләр җитди, таләпчән.
Икенче бер караганда,
Әйтерсең бөек чичән.

Сүз дөньясын гына түгел,
Сәнгатьне дә белә ул.
Әмма башка юлдан китә
Зур иҗатка илткән юл.

Безнең шул нык зур шәхескә
Ходай биргән зур талант.
Хәйранга калып торасың
Альбомнарына карап.

Һәр фотосюжеты аның
Картинадан ким түгел.
Сихри фотоларын күргәч,
Урыныннан куба күңел.

Шушы матур табигатькә
Кереп китәсе килә.
Кайдан таба бу хикмәтне? –
Тик үзе генә белә.

Хезмәте гаҗәп катлаулы –
Җиңел диеп уйлама:
Аның күк яшәп кара син
Бүгенгедәй дөньяда.

Кайчан килмә, йөзе көләч,
Ягымлы мөнәсәбәт.
Кырыслыкны читкә куеп
Сөйләшүенә рәхмәт!

Бүген дә килгән идем, тик
Күралмадым бу юлы –
Сессиягә чыгып чапкан
Кафил Фәхразый улы.

Тукта! Кемнең йомшак тавышы бу? –
Йөгереп килдем шушы тавышка.
Игътибарны алган син икәнсең:
Шундый якын, шундый таныш та.

Телләреңнән бары гөлләр тамды,
Әйтерсең лә назда тирбәлдең.
Сүзең соңда, каерылып китеп,
Гармуныңны сузып җибәрдең.

Күңелләрем тулды шул мизгелдә –
Син һаман да йөрәк ярасы,
Гармуныңа кушылып, синең көйгә
Килде шунда шәрран ярасы:

«Җитте, зинһар, туктат гармуныңны,
Бәгыремә төшеп уйнама.
Онытты да бетте, ятка китте,
Юксынмыйдыр диеп уйлама».

Тавышыңны ишетеп йөгереп килдем,
Тавышың әллә канга сеңдеме?
«Буең белән түгел, уең белән,
Өең белән түгел, көең белән»
Яулап алдың бугай син мине.

Олы шәхесләрнең берсе иде,
Бөек җырчы иде илендә,
Кайнар алкышлардан дәрман алып,
Йөз ел яшәр иде кимендә.

Тик язмышы башка юлдан икән –
Тутыралмады хәтта иллесен;
Борчу-интегүле гомерләрнең
Кайчан өзеләсен белмисең шул,
Кайчан сүнәсеңне белмисең!

Гомере буе чиксез моңнарына
Күмеп йөрде дөнья татарын.
Уена кертмәгәндер җырларының
Бәгырьләрне айкап атарын.

Соңгы баруында: «Чит илдә дә
Тыңласыннар әле»,– дия дә,
«Мин булмаган өйгә кайтырсың» 20 20 Флёра Тарханова сүзләре, Илдус Тарханов музыкасы. ны
Җырлап йөри Финляндиядә.