Emma Darcy: Tańcząca z demonami

– Nigdy przedtem nie odczuwałem czegoś takiego – powiedział. – Jakby jakieś zjawisko elektromagnetyczne. Miałem dziwne wrażenie, że włosy jeżą mi się na głowie, ale to sprawiało mi przyjemność. Kiedy wziąłem cię za rękę, wydawało mi się, że mam gorączkę. Zastanawiałem się nawet, czy naprawdę nie jestem chory. Wiedziałem, że muszę cię zdobyć, Caitlin. To było silniejsze od poczucia zdrowego rozsądku.

Zatem on odczuwał coś podobnego, też trochę jakby zjawisko elektryczne, jakby razem stali w czasie burzy pod drzewem sięgającym do gwiazd.

– Czy nadal czujesz coś podobnego? – zapytała.

– Tak. I to jest nie do wytrzymania, żeby nie być blisko ciebie.

Proste stwierdzenie faktu, wyznanie słowami tego uczucia, tej namiętności, którą płonęły jego oczy, trafiło do jej serca, rozpalając je jeszcze gorętszym ogniem.

Gdy zdjął już z siebie wszystko, wolno podszedł do łóżka, na którym leżała. Natychmiast objęła go i przyciągnęła ku sobie. Czuła, jak gorące jest jego ciało, jak bardzo pulsuje pożądaniem. Gładziła je delikatnie, rozkoszując się dotykiem naprężonych mięśni i napiętej na kościach skóry.

– Ja też, Davidzie, kiedy jestem bez ciebie, czuję się, jakbym znalazła się w próżni – szepnęła, pokrywając drobnymi, gorącymi pocałunkami jego szyję, a potem linię kości policzkowych.

– Caitlin! – krzyknął z rozkoszy.

Jego ręce ześlizgnęły się w dół, wzdłuż jej pleców. Trzymał ją mocno w uścisku. Przysunął się do niej jeszcze bliżej, niemal miażdżąc swym potężnym torsem jej delikatne piersi, krępując jej ruchy.

– Puść mnie – jęknęła. – Pozwól mi pieścić ciebie, ja też chcę cię kochać.

Po kilku gwałtownych, płytkich oddechach rozluźnił uścisk. Pragnęła sprawić mu rozkosz, zachwycić go, pokazać, jak bardzo go kocha. Krew w jej tętnicach śpiewała pieśń namiętności, ciało rozpalała gorączka. Czuła, jak David silnie reaguje na kontakt fizyczny, na dotyk. Jak miękko falowała jego skóra, napinając się i rozluźniając, jak drgały jego mięśnie w odpowiedzi na intymność jej pieszczot.

Wplótł palce w jej włosy, targał je, głaskał. Potem naprężył grzbiet, napiął mięśnie… Krzyknęła, pragnąc go jednocześnie, pragnąc jeszcze i jeszcze…

Stali się jednym ciałem, jedną duszą. I kiedy po godzinie leżeli obok siebie, szczęśliwi i przytuleni, pomyślała, że tym razem było to przeżycie inne, dużo bogatsze niż przedtem.

– Czy musimy już wracać do Sydney? – zapytała cicho, opierając głowę o jego obojczyk.

Marzyła, żeby ta cudowna chwila trwała zawsze. Wiedziała jednak, że David może nie mieć tyle czasu, żeby zostać z nią tu jeszcze dłużej.

Nie odpowiedział od razu. Przez pewien czas machinalnie tarmosił jej włosy. Zastanawiał się nad czymś. Potem przysunął się bliżej i musnął policzkiem czubek jej głowy.

– Nie – mruknął. – Możemy zostać i robić wszystko, co chcemy.

Spędzili całą noc w „The Last Retreat”. Następnego dnia zjedli razem śniadanie i David zabrał ją na wielkie zakupy. Po kilku dniach szukania dla niej konia, potrzebowali nowych, czystych ubrań.

Caitlin była tak szczęśliwa, że cały czas się śmiała. To okazało się zaraźliwe. Nigdy przedtem nie widziała Davida tak bardzo pogodnego, zrelaksowanego, rozluźnionego. Śmiał się razem z nią i to były cudowne chwile.

Odbyli żartobliwą rozmowę, zastanawiając się nad miejscem, w którym zamieszka Danny Boy. Planowali razem, co powinno się tam znajdować, dorzucając coraz to nowe pomysły. Chodziło nie tylko o pastwisko z urodzajną glebą. Musiało być jeszcze małe jeziorko albo rzeczka w pobliżu. Lasek, żeby koń mógł się schronić w cieniu drzew przed upalnym dniem. Solidne ogrodzenie. I przede wszystkim należało zadbać, żeby nie czuł się samotny. To prowadziło do dyskusji na temat klaczy. David okazał się niezwykle elokwentny, gdy chodziło o potrzeby seksualne ogiera.

Caitlin doceniała oczywiście osiągnięcia współczesnej genetyki, uważała jednak, że Danny Boy sam powinien wybrać sobie partnerkę, kierując się instynktem. Postanowiła przewieźć go do stadniny, gdzie będzie bardzo dużo klaczy, i wypuścić go tam, żeby mógł sobie wybrać. Doszli do wniosku, że oprócz stajni i pomieszczeń gospodarczych, w miejscu, w którym żyć będzie Danny Boy powinien być również prawdziwy dom, żeby mógł tam zamieszkać doświadczony zarządca. Należało zatrudnić kogoś takiego. Zarówno ojciec Caitlin, jak i oni sami, nie mogli przebywać tam na stałe. Mieli za dużo innych obowiązków.

I tak, śmiejąc się i planując jednocześnie tak ważne sprawy jak mieszkanie dla konia, przesunęli powrót do Sydney na bliżej nieokreślony termin. David zastanawiał się nad tym, czy klacze mają kobiecy wyraz twarzy.

Pragnienie nabycia prawdziwej posiadłości ziemskiej stawało się coraz silniejsze.

Wyruszyli na kolejne poszukiwania, tym razem zakończone dość szybko. Marzenie ziściło się. Znaleźli w końcu miejsce, jak to ocenili, absolutnie doskonałe. Był na tym terenie duży dom i jeszcze dodatkowo mała stróżówka, doskonale nadająca się do zamieszkania. Przemknęło jej przez myśl, że w tym domu mogliby zamieszkać oni oboje, a stróżówka byłaby dla zarządcy. David nie wahał się ani trochę, mimo bardzo wysokiej ceny.

– Idealne! – powiedział. – Wymarzone miejsce do odpoczynku.

I nie mogła powstrzymać myśli, że chodziło mu raczej nie o konie, tylko o ich wspólną przyszłość.

Potem wrócili do „The Last Retreat” i kochali się znowu. I znowu było to bezgraniczne szczęście, a potem uczucie smutku, że trzeba wracać. W Sydney czekało na nich wiele ważnych spraw. Przede wszystkim firma Davida, nie mógł jej zostawić na zbyt długo. Zatrudniał oczywiście doskonałych fachowców na stanowiskach kierowniczych, ale mimo wszystko trzeba było mieć na nich oko.

Poza tym czekała ich jeszcze sprawa sądowa przeciw Crawleyowi, oskarżonemu o kradzież patentów. Tego też należało dopilnować.

I jeszcze to, że David nie mógł, z jakichś tajemniczych powodów, zostawiać swojej matki tak długo samej.

Dzwonił do matki, aby zawiadomić ją, że wróci parę dni później. Ciągle jednak nie rozmawiał o niej z Caitlin. To była luka w ich zażyłości, którą Caitlin desperacko pragnęła wypełnić. On poznał jej rodzinę w bardzo niezwykłych okolicznościach, można powiedzieć, że poznał jej rodziców od najgorszej strony. Mimo to odnosił się do jej ojca z przyjaźnią i szacunkiem. Teraz kolej, żeby ona poznała jego matkę.

Caitlin, ponownie uszczęśliwiona przez Davida, leżała z głową na jego klatce piersiowej, z policzkiem na wysokości jego serca. Myślała sobie, że to musi być prawdą, iż on ją kocha. Nie zrobiłby tego wszystkiego, gdyby było inaczej.

– Caitlin?

– Mhm?

– Jest jedna sprawa, o której muszę ci powiedzieć… Nie wiem, jak zareagujesz.

Słyszała w jego głosie silne wzruszenie. To musiało być coś ważnego. Leżała nadal, pozornie zachowując spokój, ale cała zamieniła się w słuch. Chciała z tego, co powie, uchwycić coś więcej niż proste znaczenie słów.

Przez chwilę panowało milczenie. Czuła bicie własnego serca. Instynkt podpowiadał jej, że chodziło o coś, od czego mogła zależeć ich wspólna przyszłość.

– To nawet trudno powiedzieć. Tu chodzi o coś, co… Czekała na jego dalsze słowa. Czuła, iż nigdy przedtem z nikim o tym nie rozmawiał, że, można powiedzieć, musi się nauczyć mówić o tym. Słowa z trudem przechodziły mu przez gardło, kolczaste jak łupinki kasztanów. Wyczuwała w jego głosie ból, smutek, niepewność.