Emma Darcy: Tańcząca z demonami

David wyprowadził firmę z kryzysu. Czuł się za nią odpowiedzialny i nie chodziło tylko o to, że w jakiś sposób był to winien swojemu ojcu, w ten sposób przejawiał troskę o matkę. Opowiadał Caitlin o trudnościach, jakie napotykał przy wyprowadzaniu firmy z krytycznej sytuacji, i o tym, jak ciężką pracą osiągnął wreszcie sukces.

Im więcej o nim wiedziała, tym bardziej stawał jej się bliski. Zachwycała ją ta bliskość duchowa i czuła, jak bardzo ubogi wydawałby jej się teraz taki związek, w którym łączyłby ich znowu tylko seks. Podobała jej się ta wyprawa po konia, to już był konkret, coś namacalnego, co wspólnie przeżywali.

Nadal stanowiło dla niej zagadkę, dlaczego nigdy nie zaprosił jej do siebie do domu, dlaczego nie mogła poznać jego matki. W tej sprawie jeszcze nic się nie zmieniło.

Ta wstrzemięźliwość seksualna to był, niestety, jej pomysł. Usilnie nalegała na to parę dni temu. To jej wina, że oboje teraz tak się męczą. David z pewnością pociesza się myślą, że jak tylko ona przestanie być tak uparta, to ich poprzednie życie wróci do normy. Obawiała się, że myśląc w ten sposób, miał rację, bo ona rzeczywiście długo tej wstrzemięźliwości nie wytrzyma. Pragnęła być całowana, pieszczona, kochana. Pamiętała pocałunki Davida, a szczególnie te ostatnie, w feralny poranek czternastego lutego. Ale to przecież prowadziło donikąd. Przed czymś takim nie było przyszłości. Mimo wszystko coraz bardziej żałowała swojej decyzji. Marzyła o zakończeniu tej próby. Nie mogła oprzeć się pożądaniu, jakie wzbudzała w niej bliskość jego ciała, gorący blask oczu.

– O czym teraz myślisz, Caitlin?

– Musisz widzieć w życiu inne wartości oprócz seksu – powiedziała. – Tyle mi obiecywałeś. I co? Nie umiesz teraz dotrzymać swoich przyrzeczeń.

– To prawda – przyznał. – Musisz być jednak świadoma tego, jak silne reakcje wywołujesz w moim ciele. To biologia, rozumiesz? Moje ciało, płonąc z pożądania, zmienia się w popiół.

– Zobacz, gdzie dojechaliśmy – powiedziała, żeby odwrócić jego myśli od ich rozpalonych ciał.

David przyhamował. Skręcili w boczną drogę.

– Featherstone. Stadnina koni rasy Clydesdale – przeczytał David napis na drogowskazie.

– Musimy zobaczyć, może właśnie tutaj znajdziemy odpowiedniego konia.

– Czy już ci mówiłem, jak ładnie wyglądasz? – zapytał.

– Dzisiaj już jedenaście razy – mruknęła.

– Może gdybyś włożyła coś mniej seksownego, nie czułbym się tak rozdrażniony, dręczony i prowokowany.

Oboje ubrani byli w zwykłe dżinsy bez żadnych ozdób. Caitlin miała na sobie bawełnianą bluzkę z wyhaftowanym wieśniakiem, który doił krowę. Może to było trochę śmieszne, trochę modne, ale na pewno nie seksowne.

– Przecież jestem bardzo skromnie ubrana. Czy chcesz, żebym wyglądała jak straszydło?

– Nie wiem, czy ta powściągliwość w ogóle ma jakiś sens – mruknął.

To brzmiało jak echo jej własnych wątpliwości.

– To właśnie mi odpowiada – odparła chłodno.

– Ale mnie nie! – wybuchnął.

Caitlin westchnęła. Może to rzeczywiście nie miało żadnego sensu?

David szybko opanował się i był niezwykle uprzejmy, kiedy pan Featherstone, właściciel stadniny, przyszedł przywitać się z nimi. Wyjaśnili, że są zainteresowani zakupem konia rasy Clydesdale i pan Featherstone poprowadził ich do boksów, w których stały klacze i ogiery.

Caitlin zawsze podziwiała konie rasy Clydesdale. Wywodziły się one z tych ciężkich koni, które dawniej dźwigały uzbrojonych rycerzy. Chętnie używano ich w bitwach. To była najcięższa i najsilniejsza grupa koni, które przez wiele lat zastępowały traktor i maszyny rolnicze, wlokły ciężkie ładunki i ciągnęły powozy.

W czasie obchodów Dnia Farmera, na królewskim pokazie w Sydney, na którym ojciec zawsze wystawiał swoje konie rasy Galloway, na czele wielkiej parady szły co roku właśnie clydesdale. Ogromne możliwości tych koni musiały wzbudzać zachwyt.

Caitlin jeszcze nigdy nie przyglądała się z bliska tym koniom. Teraz czuła się zafascynowana ich ogromem, potęgą.

– To jest Danny Boy – pan Featherstone wskazał na jednego z koni. – Ma zaledwie dwa lata i już był championem na ostatnim pokazie.

Koń był piękny. Gniady z białą łatką na brzuchu. Stał przed nimi majestatyczny, wysoki. Caitlin wiedziała, że będzie jeszcze większy, bo będzie rósł jeszcze przez trzy lata.

Wspaniała, gęsta i długa grzywa, zgrabne pęciny, białe lotki poniżej kolan.

Caitlin poczuła, że zakochała się od pierwszego wejrzenia.

Pan Featherstone skierował się do następnych boksów. Caitlin nie poszła za nim. David został przy niej. Stanowczo zmęczyły go już te poszukiwania.

– Najwspanialszy wytwór inżynierii genetycznej – zażartował. – Jeżeli pomnożyć masę konia przez współczynnik postępu biologicznego…

– Przestań kpić sobie. On jest fantastyczny – szepnęła Caitlin.

– Właśnie ten? – Nic go chyba nie mogło bardziej zaskoczyć.

Pogłaskała konia po pysku. Stał posłusznie. Wyglądało na to, że pieszczota sprawia mu przyjemność.

– Zaakceptował mnie – szepnęła.

– I co chcesz potem z nim zrobić? – zainteresował się David, naprawdę zaciekawiony.

– Nie wiem.

– Chcesz na nim jeździć? Potrząsnęła głową.

– Nie, mam lęk przestrzeni. Podszedł do nich pan Featherstone.

– Danny Boy nie jest na sprzedaż – powiedział.

– Czyżby? – zdziwił się uprzejmie David.

– Niestety, proszę państwa – rzekł właściciel konia, pewnie tak samo uparty, jak konie tej rasy.

– Dobrze, zobaczymy, czy potrafię złamać tego faceta – szepnął David do Caitlin.

Ciarki przeszły jej po plecach. David prawdopodobnie nie miał zielonego pojęcia, jak bardzo hodowcy koni przywiązują się do swoich championów. Jej ojciec nigdy nie sprzedałby Pride of Scotland, championa ze swojej stadniny. Czerwona Rozeta, najwyższa nagroda, którą kiedyś dostał za tego konia, znaczyła dla niego więcej niż każde pieniądze.

– Ale on powiedział, że nie jest to koń na sprzedaż – przypomniała.

Nie chciała być świadkiem rozmowy Davida z właścicielem stadniny. Na pewno dojdzie do kłótni między nimi. Z drugiej strony jednak czuła się boleśnie rozczarowana. Ten koń naprawdę jej się podobał.

David odszedł. Wrócił po godzinnej dyskusji z panem Featherstone. Jego oczy pałały dumą. Dokonał zakupu.

– Dostałaś, czego chciałaś, Caitlin – powiedział, gdy wsiadali do ferrari. – Zapłaciłem tylko dwa razy więcej niż ten koń jest wart.

Wygórowana cena zdawała się wcale mu nie przeszkadzać. Czyżby aż tak bardzo miał ochotę na seks?

– Nigdy w życiu nie byłam tak zdenerwowana, czekając na twój powrót – wyznała zgodnie z prawdą. – I żal mi było tego konia. Wydaje mi się, że wyglądał na bardzo zmęczonego. Właściciel stanowczo wymagał od niego zbyt wiele. Traktował go zbyt ambicjonalnie.

– A o mnie to nawet nie pomyślisz, jak bardzo ja jestem zmęczony – westchnął David.

Jego ciemne, kobaltowe oczy spoglądały na nią z tryumfem i radością. Prawdopodobnie zadowolony był z tego, że wreszcie koniec mozolnych poszukiwań. Ale przede wszystkim chodziło mu o nią. I chociaż nieustannie zapewniał ją, że konia kupuje dla niej całkowicie bezinteresownie, to ona i tak miała pewne podejrzenia.

Pomyślała, że przez ostatnie dni osiągnęła bardzo dużo, nawet jeśli teraz myślał, że kupując jej konia, zasłużył sobie na to, żeby wskoczyła mu do łóżka. Zachowywał się wobec niej o niebo lepiej niż w pamiętny walentynkowy poranek. Dużo się nauczył, a także bardzo zmienił się na korzyść.