Susan Fox: Braterska przysługa

Mrukliwy głos brata wyrwał go z tych rozmyślań.

– Hej, pytałem cię o coś. Dwa razy. Nie odzywasz się dzisiaj do mnie czy rozmarzyłeś się o Corrie Davis?

W jego tonie był i sarkazm, i zazdrość. Choć Nicka najbardziej poruszyło coś innego – jakaś dziwna zaborczość względem Corrie.

I przeświadczenie, że ma do niej prawo.

– Nie podoba ci się, że się nią interesuję – podsumował Nick, bo przesłanie brata było dla niego jednoznaczne i klarowne. Popatrzył na Shanea, czekając na replikę. Shane skorzystał ze sposobności.

– Naprawdę wiesz, co robisz? – zaatakował. – Corrie to niewinna dziewczyna.

To go zdenerwowało.

– Shane, za kogo ty mnie masz? Uważasz, że posuwam się do tego, by deprawować niewinne panienki?

Shane odłożył widelec, oparł łokcie na stole.

– Mówię ci tylko, że ona raczej ma zerowe doświadczenie z chłopakami. Nigdy byś nie zwrócił na nią uwagi, gdyby nie ta historia sprzed lat. Ubzdurałeś sobie, że wyjadę z nią i nie wywiążę się z moich rodzinnych „zobowiązań”.

Wiesz, zaczynam się zastanawiać, czy nie robisz tego celowo. By odciągnąć ją ode mnie.

Dotknęło go to oskarżenie, ale powstrzymał się przed ciętą repliką.

– Zależy ci na niej?

Shane jeszcze bardziej sposępniał.

– Już ci powiedziałem, że jeszcze nie wiem. Nie chciałeś czekać, aż się zdecyduję, i sam zacząłeś się do niej zalecać. Nie będzie ci trudno ją usidlić. Wystarczy, że kiwniesz palcem. Zawsze podejrzewałem, że ma do ciebie słabość.

I chyba rzeczywiście tak było. Szybko ci z nią poszło, co?

Corrie miała do niego słabość? Ta informacja sprawiła mu nieoczekiwaną przyjemność. Oczywiście za nic tego teraz po sobie nie pokaże. Przykro mu, że Shane tak źle o nim myśli, ale cieszy się, że brat staje w jej obronie. To mu się naprawdę podoba. Dlatego nie będzie mu wytykał niesprawiedliwej oceny.

– Moje zamiary w stosunku do Corrie są jak najbardziej honorowe.

– To dobrze. Bo skoro tak, to bez problemu skończysz ten układ, nim niepotrzebnie się rozwinie. Nie raz przestrzegałeś mnie, że Corrie to nie dziewczyna dla Merricków, że szybko mnie znudzi. Kazałeś mieć się na baczności, by przypadkiem nie wpaść. Przypominam ci to teraz, byś wziął to sobie do serca. Jeśli skrewisz, będziesz mieć kłopoty. Gwarantuję ci to.

Teraz to w Nicku zagotowała się złość. Shane poucza go tak, jakby był roznamiętnionym sztubakiem, a nie starszym o osiem lat bratem.

– Bardzo proszę, spróbuj! – odpalił prowokująco. Oczy Shanea błysnęły niebezpiecznie. Zacisnął usta.

– Nie baw się nią, Nick.

– Nie wtrącaj się, tylko zajmij się swoimi sprawami. Shane ściągnął z kolan serwetkę i rzucił ją na stół.

– Akurat! Uważaj!

Popatrzył na jego zmienioną z gniewu twarz, spięte mięśnie. Sam pewnie wygląda podobnie. Zabrnęli za daleko i teraz trudno to będzie zażegnać. Jeszcze chwila, a Shane zażąda, by wyszli rozmówić się na dwór. On zresztą też ledwie się powstrzymuje, by tego nie zrobić. Musi natychmiast ochłonąć.

– Cieszę się, że stajesz w obronie Corrie, ale zapewniam cię, że w stosunku do niej nie mam złych zamiarów.

Shane przez kilka napiętych sekund badawczo wpatrywał się w jego twarz. Złość powoli ustępowała. Nick miał nawet wrażenie, że już żałuje swej gwałtowności. Shane odetchnął głęboko.

– Do diabła, Nick – powiedział, bezwiednie bawiąc się widelcem, jakby to, co chciał powiedzieć, z trudem przechodziło mu przez gardło. – Wiem, że nie chciałeś jej skrzywdzić…

– Dziękuję za to stwierdzenie.

Shane popatrzył na niego z jawną skruchą. Nick widział, że brat stara się powściągnąć emocje.

– Ale chodzi mi o to, że…

– Chodzi ci o to, że się w piej zakochałeś.

Po tych nieoczekiwanych słowach zapadła cisza. Nick celowo odczekał moment.

– Jednak jesteś gotowy wycofać się, jeśli Corrie wybierze innego. Kogoś, z kim będzie szczęśliwa.

Shane głośno nabrał powietrza, odetchnął głęboko. Odwrócił wzrok.

– No dobrze, Sherlocku. Rozgryzłeś mnie. Jak tylko znowu zobaczyłem Corrie, to aż mnie rąbnęło. Dlatego nie mam do ciebie pretensji, jeśli z tobą było tak samo.

Niebieskie oczy Shanea patrzyły na Nicka z napięciem. Znowu błyszczał w nich gniew.

– Jeśli do tej pory to się nie stało, to mam nadzieję, że się wycofasz.

Nick popatrzył na niego uważnie.

– A jeśli na razie nie kocham jej tak jak ty, a jednak się nie wycofam? Co wtedy? Czy Corrie stanie między nami, braćmi?

– Już teraz tak jest – zareplikował Shane. Twarz mu złagodniała. – Ale ja nie chcę, żeby tak było.

Od razu go tym udobruchał.

– Ja też nie chcę. Na świecie są miliony dziewczyn, wśród których możemy wybierać. Ale każdy z nas ma tylko jednego brata.

Odczekał, aż te słowa dotrą do Shanea. Widział po jego minie, że złość mu przeszła.

– Nie chcę wystawiać tego na szwank. Jesteś moim jedynym bratem. W przeszłości różnie bywało, czasem szło nam jak po grudzie. Nie wiadomo, jak będzie dalej. Jeśli to miałoby pomóc i ułatwić nasze wzajemne relacje, to jestem gotowy zostawić ci Corrie, a samemu wycofać się z rywalizacji.

Shane popatrzył na niego zwężonymi oczami, jakby roztrząsając w duchu usłyszane słowa.

– Co proponujesz? Corrie przypadnie mnie pod warunkiem, że osiądę na ranczu i będziemy razem prowadzić rodzinną firmę?

Nick z przekonaniem kiwnął głową.

– Tego nie powiedziałem, muszę to jednak rozważyć. Możesz być pełnoprawnym wspólnikiem. Podzielimy się po połowie, własnością i odpowiedzialnością. Trzeba to będzie starannie przeprowadzić pod względem formalnym, ale owszem, możemy tak to sobie poukładać.

– Dlaczego chcesz to zrobić?

– Zależy mi, by mój brat był tutaj, w rodzinnej posiadłości. To nasze wspólne dziedzictwo. Zawsze tego chciałem.

Jeśli teraz uda się nam dojść do porozumienia, gdy chodzi o kobietę, której obaj pragniemy, to będzie znaczyło, że w przyszłości nie grożą nam żadne burze. Bo nie wyobrażam sobie trudniejszej sprawy do negocjacji i znalezienia rozwiązania.

Shane przyglądał się bratu w milczeniu. Nie wyglądał na przekonanego.

– Jesteś na to gotowy?

Nick uciekł spojrzeniem.

– Nie powiedziałem, że to będzie łatwe. Jednak, jak sam stwierdziłeś, skoro tak ma być, to im szybciej się wycofam, tym lepiej.

– Jasne – ponuro zaśmiał się Shane. – Już widzę, jak mieszkamy we trójkę pod jednym dachem, codziennie spotykamy się przy tym stole, śpimy w pokojach obok siebie.

Nick popatrzył na brata. Shane ciągnął dalej:

– Zdajesz sobie sprawę, jak to brzmi? Jakie to jest wyrachowane? Chcesz, żebym tu został, więc podsuwasz mi Corrie, by mnie przekupić. To tylko znaczy, że chcesz się nią posłużyć. Do cholery, Nick! Aż brak mi słów!

Nick przełknął oskarżenie i naciskał dalej:

– Chcesz mieć Corrie i zamieszkać tutaj czy wolisz całkowicie odciąć się od rodzinnych zobowiązań? – Zamilkł i po chwili dodał: – I od Corrie.

Shane wpatrywał się w Nicka przez długą chwilę, w jego oczach malowały się gniew i uraza. Nick patrzył na niego w milczeniu. Widział, kiedy do Shanea zaczyna docierać prawdziwe znaczenie tej zagrywki. Wreszcie Shane uśmiechnął się lekko.

– To był sprawdzian, tak? Testowałeś mnie. Zostawisz Corrie, jeśli osiądę na ranczu i razem z tobą będę je prowadzić. Chcesz się przekonać, czy jestem bardziej przywiązany do niej czy do moich planów usamodzielnienia się i życia na własny rachunek.